Το project αυτό, σύμφωνα με το Newsauto.gr, δεν προχώρησε ποτέ αλλά έχουν μείνει κάποια αυτοκίνητα που το θυμίζουν, όπως είναι αυτή η –φαινομενικά- Mercedes coupe με τα μηχανικά μέρη και το σαλόνι από Porsche. Το πλεονέκτημα της χρήσης μιας τέτοιας διάταξης, με αμάξωμα από άλλη μάρκα, είναι πως η εξέλιξη των επιμέρους τμημάτων για ένα νέο αυτοκίνητο μπορεί να γίνει σε πολλά επίπεδα ταυτόχρονα, κάτι που σημαίνει πως ότι είναι να γίνει θα ολοκληρωθεί σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Ένα ακόμα πλεονέκτημα, είναι πως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι κρύβεται από κάτω και πάνω σε ποια βάση κινείται η εκάστοτε εταιρεία για να εξελίξει κάποια νέα ιδέα.

​

Ειδικά αυτό το τελευταίο, μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο όταν ένας κατασκευαστής σχεδιάζει μια εντελώς νέα σειρά μοντέλων. Η Porsche, για παράδειγμα, που είναι καθιερωμένη ως κατασκευαστής sport αυτοκινήτων, είχε στα πλάνα της την εξέλιξη ενός τετραθέσιου sport αυτοκινήτου από τα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, 20 χρόνια πριν από την πρεμιέρα της Panamera. Οι μηχανικοί της Porsche δημιούργησαν οκτώ αυτοκίνητα δοκιμών για τη συγκεκριμένη περίσταση. Ένα από τα πρωτότυπα αυτά, εξακολουθεί να υπάρχει έως και σήμερα με την Porsche να έχει ακόμη και φωτογραφίες του πολύ καλής ποιότητας τραβηγμένες σε στούντιο.

​Το αμάξωμα είναι από μια Mercedes 230 CE της σειράς W124. Η Porsche εγκατέστησε έναν κινητήρα V8 με 300 ίππους κάτω από το εμπρός καπό, φέρνοντας κάτι από την 500E στο προσκήνιο, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι το φθινόπωρο του 1990. Οι θόλοι των τροχών με τα φουσκώματα στα φτερά και οι διαστάσεις των ελαστικών (225/55 ZR 16) θυμίζουν επίσης την 500E. Τη μεγάλη διαφορά κάνει ο κινητήρας της Porsche που έχει χωρητικότητα 3,6 αντί πέντε λίτρων και συνδέεται με ένα χειροκίνητο κιβώτιο. Τα μηχανικά μέρη έχουν χωρέσει οριακά κάτω από το καπό και μόνο σε ένα σημείο –πάνω στην αρχική μπαταρία του πρωτοτύπου- βρίσκουμε ένα έμβλημα της Porsche. Στο εσωτερικό, η Porsche εγκατέστησε τα δικά της καθίσματα με ενσωματωμένα προσκέφαλα, τιμόνι με αερόσακο και μοχλό ταχυτήτων από το τα δικά της μοντέλα, ενώ το αξιοσημείωτο στοιχείο που κάνει τη διαφορά σε σχέση με τα original μοντέλα της Mercedes, είναι πως το παραδοσιακό «ποδόφρενο» έχει στη συγκεκριμένη περίπτωση δώσει τη θέση του σε ένα κλασσικό μοχλό ανάμεσα στα εμπρός καθίσματα.

​Οι ανακατατάξεις στην εταιρεία το 1992, σήμαναν το πρόωρο τέλος για το project Porsche 989. Ο Wendelin Wiedeking έγινε επικεφαλής της Porsche, σταμάτησε την εξέλιξη του νέου μοντέλου και επικέντρωσε στη νέα σειρά Boxter (986) και στη νέα 911 (996) με υδρόψυκτους κινητήρες και πολλά κοινά μηχανικά μέρη. Με το τέλος της εμπορικής πορείας της 928, ένα V8 σύνολο θα έμελλε να είναι διαθέσιμο και πάλι μόνο στην Cayenne. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό «απομεινάρι» μιας εποχής για την οποία η προοπτική της εξέλιξης ενός 4θέσιο- 4θυρου μοντέλου από την Porsche, έμοιαζε τελείως «ξένη» ως προς το χαρακτήρα και το προφίλ της μάρκας. Βέβαια, στην πραγματικότητα και μέχρι να δούμε την Panamera και την Cayenne, η Porsche είχε «ψαχτεί» σχετικά και αυτό προδίδεται από τις προσπάθειες που σώζονται ακόμα και σήμερα, πάνω σε μοντέλα όπως ήταν η 911 του 1967 που έχουμε δει σε επιμηκυμένη έκδοση για τις ανάγκες κάποιων δοκιμών (με πίσω πόρτες επιβατών που άνοιγαν «ανάποδα») αλλά και της αντίστοιχης 928 (που στην πραγματικότητα ήταν μια shooting brake) η οποία είχε κατασκευαστεί για τα 75α γενέθλια του Ferry Porsche.