Στήθηκα πάλι χθες το μεσημέρι μπροστά στην τηλεόραση για να καμαρώσω την εθνική ομάδα πόλο και μετά από λίγη ώρα μου ' ρθε αυθόρμητα στα χείλη εκείνο το τραγούδι του Γιάννη Πάριου, που λέει «με προδώσαν οι φίλοι μου»!

Για να είμαι ειλικρινής το τραγούδι άρχισα να το σιγοψιθυρίζω πολύ προτού λήξει ο αγώνας με την Αυστραλία, διότι ήταν φανερό ότι δεν ήταν στραβός ο γιαλός, αλλά εμείς στραβά αρμενίζαμε!

Αρμενίζαμε στραβά από την αρχή έως το τέλος και, σε αντίθεση με τους στίχους του τραγουδιού, δεν βρέθηκε κανείς να μας κρατήσει το χέρι στα λασπόνερα

Ε, το προσπάθησε λίγο παραπάνω από τους υπόλοιπους ο Χατζηθεοδώρου, αλλά κάποια στιγμή απόκαμε κι αυτός και ο στρατάρχης της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όχι μονάχα καθαιρέθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά εκτελέστηκε κιόλας μέρα μεσημέρι!

Το πόσο κακή ήταν αυτή η μέρα φάνηκε από νωρίς, καθώς μετά το πρώτο αναγνωριστικό οκτάλεπτο η Εθνική του πόλο μου θύμισε εκείνην του μπάσκετ, απλώς δεν ξέρω εάν κάποιος από τους παίκτες της διεκτραγώδησε το αμυντικό πρόβλημα όπως το έκανε πριν από έναν μήνα στο Καράκας ο Σπανούλης

Είχε πει τότε ο Μπίλης ότι «βαρέθηκα να βλέπω το ίδιο έργο μέσα στο γήπεδο, δηλαδή να βάζουμε ένα καλάθι κι αμέσως να το τρώμε» κι αυτό ακριβώς συνέβαινε και μέχρι τα μισά του χθεσινού ματς: όσο δύσκολα αγοράζαμε ένα γκολ στην επίθεσή μας, τόσο φτηνά το πουλάγαμε στην άμυνα!

Αυτό είναι που λένε κάποιο λάκκο είχε η φάβα στα νώτα μας και δεν εννοώ μονάχα τον Δεληγιάννη (που βρέθηκε σε τόσο άσχημη μέρα, ώστε μετά το 5-11 αντικαταστάθηκε από τον Καραμπέτσο και μάλιστα βγαίνοντας φώναξε «άντε ρε παιδιά, πάμε ό,τι μπορούμε»), αλλά τη λειτουργία ολόκληρης της ομάδας όχι μονάχα πίσω, αλλά και μπροστά

Τα ευάλωτα μετόπισθεν έφεραν εκνευρισμό και βιασύνη στην επίθεση, αυτά με τη σειρά τους προκάλεσαν τις πολλές άσφαιρες βολές στον παίκτη παραπάνω (3/14 έναντι 6/9 των Αυστραλών), οι χαμένες ευκαιρίες χάλασαν το transition game και διατάραξαν εκ νέου την αμυντική ισορροπία, τόσο στα ίσα όσο και με παίκτη λιγότερο, ε, όλα αυτά συν την υπεροχή των «καρχαριών» σε φυσική κατάσταση, δύναμη και σκληράδα, έφεραν τη συμφορά!

Δεν υπερβάλλω: πρόκειται για συμφορά, διότι αυτή η ομάδα απουσίασε από τα τελευταία δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα και επέστρεψε στην κεντρική σκηνή με ένα μείγμα βετεράνων που κλήθηκαν εξ εφέδρων και νεαρών με φλόγα, αλλά εκτροχιάστηκε και μάλιστα σε ένα ματς στο οποίο έπαιζε για δυο αποτελέσματα, ενώ οι Αυστραλοί έμεναν ζωντανοί μόνο με τη νίκη!

Τούτου δοθέντος κι επειδή οι μισοί παίκτες της ελληνικής ομάδας είναι τόσο μπαρουτοκαπνισμένοι που το φούμο τους δεν βγαίνει όσα μπάνια κι αν κάνουν, αυτά τα περί άγχους και πιεσμένης ψυχολογίας, εγώ τ' ακούω βερεσέ!

Την αγαπώ πολύ αυτή την ομάδα και κάθε παίκτη της ξεχωριστά, διότι μου έχουν χαρίσει μοναδικές στιγμές, αλλά δεν τους συγχωρώ για το χθεσινό ατόπημα: ναι, η ήττα είναι κομμάτι του αθλητισμού, αλλά, διάβολε, είχα την απαίτηση να παίξουν στα ίσα με τους Αυστραλούς, να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους και και εάν στο τέλος δεν έφερναν πίσω «ταν», τουλάχιστον να γύριζαν «επί τας»!

Είναι προφανής η σημειολογία, αλλά αντ' αυτού η ασπίδα αφέθηκε νωρίς στο πεδίο της μάχης κι ελόγου τους έμοιαζαν με αγνοούμενους ενός πολέμου που τον έχασαν προτού καν τον δώσουν

Σε έναν αντίστοιχης κρισιμότητας (για την πρωτιά στον όμιλο και την απευθείας πρόκριση στην τετράδα) αγώνα, στο ολυμπιακό τουρνουά του 2004, η ελληνική ομάδα είχε νικήσει την Αυστραλία με 10-9, χάρη στο γκολ που πέτυχε ο Χατζηθεοδώρου, μόλις 17 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη

Η σκηνή αυτή μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου και την ανακάλεσα χθες, όταν ο Θοδωρής περίπου με τον ίδιον τρόπο (περιφερειακό σουτ) μείωσε σε 3-4 και το πανηγύρισε όπως τότε σηκώνοντας ψηλά τη σφιγμένη γροθιά του

όμως αλλού τα κακαρίσματα της 21ης Αυγούστου του 2004 κι αλλού γεννούν οι κότες μετά από οκτώ χρόνια!

Δυο λεπτά αργότερα ο Θοδωρής μείωσε πάλι σε 4-5, οι Αυστραλοί πέτυχαν ένα σερί 4-0, αναθαρρήσαμε λίγο με το γκολ του Δελακά (5-8), που όμως αποδείχθηκε η τελευταία αναλαμπή προτού επέλθει το μοιραίο για μια ομάδα η οποία έδειχνε να έχει κάψει τις φλάντζες της και γι' αυτό ρετάριζε

Η υπόθεση σηκώνει πλέον πολύ debate, από το οποίο προφανώς δεν εξαιρείται κανείς, αλλά αυτή είναι μια υπόθεση που θα τεθεί επί τάπητος με ηρεμία: δυστυχώς αποτύχαμεν, αλλά δεν επτωχεύσαμεν κιόλας, διότι πίσω από τη βιτρίνα που έσπασε χθες στο Λονδίνο, υπάρχουν νεαροί παίκτες που ανυπομονούν να πάρουν τη σκυτάλη και να φύγουν με τις δικές τους ασπίδες για τον επόμενο πόλεμο

Απλώς οι (εφεξής καλούμενοι) βετεράνοι του Λονδίνου μένουν με την πίκρα της αποτυχίας στο «αντίο» τους κι εγώ με το παράπονο ότι με προδώσαν οι φίλοι μου!

Πηγή: Goal

Ολυμπιακοί Αγώνες Πόλο