Γράφει ο Άγγελος Μενδινός.

Όποιος είδε το επί κοντώ γυναικών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Ελσίνκι θα με καταλάβει.

Η Νικόλ Κυριακοπούλου μπήκε στο Στάδιο για να δώσει τον αγώνα της κάτω από δύσκολες συνθήκες. Έβρεχε και φυσούσε. Την ίδια ώρα που εδώ στην Ελλάδα έσκαγε ο τζίτζικας. Για το επί κοντώ που θέλει ικανότητες ακροβάτη αυτές οι συνθήκες είναι ότι χειρότερο. Θα μου πείτε: Αυτό ισχύει για όλους, αλλά δείτε το έγινε παρακάτω.

Ξεκίνησε τις προσπάθειές της στα 4μ30 κι όλα πήγαν στραβά. Ο αέρας έπαιρνε τα σημάδια που έβαζε, η βροχή την εμπόδιζε να βρει τα βήματά της, τα κοντάρια που κρατούσαν τον πήχη κουνιόντουσαν. Εκεί η Νικόλ θυμήθηκε ότι πέρσι με τέτοιες συνθήκες τραυματίστηκε στη Ζυρίχη. Και τότε αντί να τη πάρει από… κάτω, αντί να τα παρατήσει, πείσμωσε. Θύμωσε. Και τα κατάφερε. Πέρασε με την 3η προσπάθεια το χαμηλό 4μ30 κι έμεινε μέσα στον αγώνα.

Ο θυμός της λειτούργησε λυτρωτικά. Δεν σκέφτηκε ότι ένας πιθανός τραυματισμός μπορεί να της στερούσε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες σε λίγες μέρες στο Λονδίνο. Το αντίθετο. Την έκανε να… πετάει, στη προκειμένη περίπτωση λυτρωτικά.

Στη συνέχεια, αφού έμεινε μέσα στον αγώνα, βρήκε το ρυθμό της κι άρχισε να περνά πάνω από τον πήχη με σχετική ευκολία. Στα 4μ60 που πέρασε με την 3η προσπάθεια έκανε ατομικό ρεκόρ και κέρδισε το μετάλλιο. Μάλιστα όταν πέρασε το συγκεκριμένο ύψος δεν ήξερε ότι αυτό είναι άλμα μεταλλίου. Νόμισε ότι είναι 4η.

Στη συνέχεια άφησε το 4μ65 που απέτυχαν οι άλλες δύο συναθλήτριές της οι οποίες είχαν καλύτερες προσπάθειες κι αφού απέτυχαν αυτές έβαλε το πήχη στα 4μ70 μπας και κάνει το «κόλπο γκρόσο» και πάρει το χρυσό. Δεν τα κατάφερε, αλλά δεν πειράζει.

Αυτή η κοπέλα που χθες κέρδισε το δεύτερο μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση (το πρώτο ήταν το 2009 στην Πεσκάρα στην Ιταλία), στα 26 χρόνια της έδωσε ένα μάθημα σε όλους εμάς αυτές τις δύσκολες στιγμές. Δεν αρκεί να καθόμαστε και να κλαίμε για τα χάλια μας. Πρέπει να πεισμώσουμε, να θυμώσουμε και το κυριότερο να δουλέψουμε και να παλέψουμε, η σωστότερα να παλέψουμε δουλεύοντας για να βγούμε από το τέλμα. Θαύματα γίνονται. Αρκεί να το λέει η καρδιά σου. Σε ευχαριστούμε Νικόλ για το μάθημα που μας έδωσε. Δεν σε ξέρω, αλλά θα ήθελα να σε γνωρίσω να πάρω κάτι από την αποφασιστικότητά σου.

ΥΓ: Μου έκανε εντύπωση και η πιτσιρίκα, η Κατερίνα Στεφανίδη που αντί μετά τον αγώνα να πει τα τετριμμένα για την αποτυχία της να περάσει τα 4μ10 είπε ευθαρσώς: «Κάναμε λάθος. Πήραμε χαμηλότερο κοντάρι και αυτό ήταν λάθος. Την επόμενη φορά.» Κι αυτή αποφασιστική. Ειλικρινής. Κι άμα βρίσκεις τι φταίει δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα γιατί δεν θα επαναλάβεις το ίδιο λάθος. Σε ένα αγώνισμα, δύο κοπέλες μας έδωσαν ένα μάθημα σε όλους εμάς τους μεγαλύτερους που μάθαμε να κάνουμε κριτική και ν’ αποφεύγουμε να δούμε την αλήθεια κατάματα.

Πηγή: pamesports.gr

Στίβος