Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, δηλαδή πριν από την δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου, με πιάνει ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία για τον Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Οχι, δεν έχω καταφέρει ακόμη να τρέξω, δεν έχω κατεβάσει ακόμη επαρκώς τους χρόνους μου, μου χρειάζονται περίπου 20' λεπτά για 2,5 χιλιόμετρα στον διάδρομο. Στέκομαι όμως κάθε χρόνο με θαυμασμό ως παρατηρητής αυτού του αθλητικού γεγονότος, το οποίο με μεγάλη συνέπεια εδώ και μια 5ετία αποδεικνύει κάθε φορά ότι ο ελληνικός αθλητισμός θα είχε πολύ καλύτερη τύχη, ακόμη και αυτή την εποχή, αν βρισκόταν σε καλύτερα, πιο ικανά και πιο σύγχρονα ελληνικά χέρια.
Είχατε πάρει χαμπάρι ότι υπάρχει αθλητικό γεγονός που φέρνει στη χώρα περισσότερα από 12,5 εκατ. ευρώ σε συνάλλαγμα ετησίως, δίχως να της κοστίζει σχεδόν τίποτα της Ελλάδας; Εχει τύχει να διαβάσετε ότι αυτό το γεγονός, ο Μαραθώνιος, δημιουργεί για περίπου μια εβδομάδα πληρότητα στα ξενοδοχεία της Αθήνας που φτάνει το 90%; Σας έχουν εξηγήσει πώς γίνεται μια ελληνική διοίκηση ενός αθλητικού γεγονότος να καταφέρνει να φέρει πίσω στη χώρα περί τα 40 ευρώ για κάθε 1 ευρώ που αυτή επενδύει πάνω του;
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr