Γράφει ο Τάσος Παπαχρήστου
Τώρα, εδώ και αρκετό καιρό, τα πράγματα έχουν αλλάξει δραστικά, αλλά με νέους τρόπους. Και μάλιστα με χρήματα. Μιλάμε πλέον για κανονική αγορά ψυχών…
Για παράδειγμα τότε, εκείνα τα χρόνια, η Γαλλία έδινε με μεγάλη ευκολία το διαβατήριό της σε οικογένειες αλλά και αθλητές και αθλήτριες από τις πρώην αποικίες της. Αλγερία, Μαρόκο, Τυνησία, Μάλι, Σενεγάλη υπήρξαν από τα πρώτα θύματα αυτής της… επεκτατικής πολιτικής και από κάποια στιγμή και έπειτα και στρατηγικής επιλογής.
Ακολούθησε σχεδόν αμέσως η Μ.Βρετανία ή αποικιακή βρετανική αυτοκρατορία.
Σε αυτήν τη περίπτωση χρησιμοποιήθηκαν πρωτίστως η Νιγηρία, η Γκάνα, η Νότιος Αφρική και κάποτε ακόμα και η Τζαμάικα. Το πρόσχημα πάντα ήταν η λεγόμενη Βρετανική Κοινοπολιτεία, όπου μετέχει ακόμα και η Κύπρος.
Ακολούθησαν Βέλγιο και Ολλανδία με το βελγικό Κονγκό, όπως λεγόταν τότε, τις Ολλανδικές Αντίλες, την Ινδονησία, το Σουρινάμ.
Αυτά όμως τελείωσαν ή, αν προτιμάτε, περιορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό.
Εχουμε περάσει σε άλλο στάδιο όσον αφορά την αλλαγή πατρίδας.
Τα νέα διαβατήρια αποκτώνται σήμερα είτε μέσα από πολιτικό άσυλο, είτε μέσω προσφυγιάς, είτε μέσω εξαγοράς ταλέντων του στίβου, αλλά ακόμα και φτασμένων πρωταθλητών.
Η Ευρώπη αλλάζει όχι μόνον στον χάρτη αλλά και στον αθλητισμό, κυρίως από την εκμετάλλευση της Αφρικής και των ταλέντων που γεννάνε πολλές από τις χώρες της, και μάλιστα με ποικιλία σε αγωνίσματα.
Αιθιοπία, Κένυα, Ερυθραία, Τανζανία, Ουγκάντα, Τζιμπουτί, Σουδάν, Σομαλία ξεπουλάνε, πολλές φορές και χωρίς τη θέλησή τους, δρομείς αντοχής.
Νιγηρία και Γκάνα εμφανίζουν τους γρήγορους σπρίντερς.
Τώρα επικρατεί το χρήμα και στήνονται ολόκληρες ομάδες χάρη στα δολάρια και στα ευρώ.
Τρανό παράδειγμα η Τουρκία στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου που ολοκληρώνεται σήμερα στο Αμστερνταμ, με τις Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία να ακολουθούν από κοντά.
Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει με τους γείτονές μας αγγίζει όχι μόνον τα όρια της πρόκλησης, αλλά και του σκανδάλου.
Η Τουρκία μετέχει στη διοργάνωση με 25 αθλητές και αθλήτριες, από τους οποίους μόλις οι επτά είναι πραγματικοί Τούρκοι εξ αίματος.
Οι υπόλοιποι 18 αποτελούν μεταγραφές έναντι υψηλού τιμήματος, που λέγεται ότι ξεπερνάει σε ποσά τα 10.000.000 ευρώ.
Κάποτε, Βούλγαροι προπονητές τουρκικής καταγωγής ταξίδευαν ως έμποροι στην Αιθιοπία και Ερυθραία και αγόραζαν κυριολεκτικά από τους γονείς τους νεαρούς πρωταθλητές, όχι πρωτοκλασάτους, ώστε να μην προκαλούν τις κυβερνήσεις των δυο χωρών.
Τα τελευταία χρόνια η αγορά άλλαξε και τα… καραβάνια ταξιδεύουν στην Κένυα.
Είδαμε λοιπόν δύο Τούρκους, Κενυάτες στην καταγωγή, να κερδίζουν τις δυο πρώτες θέσεις στα 10.000μ., είδαμε στο ίδιο αγώνισμα γυναικών να παίρνει το χρυσό μια συμπατριώτισσά τους, είδαμε στα 100μ. να κατακτά το ασημένιο μετάλλιο ένας Τζαμαϊκανός και την ίδια θέση στα 200μ. ένας Αζέρος, όπως και ένας ακόμα Κενυάτης στα 3.000 στιπλ.
Ολοι τους για λογαριασμό της Τουρκίας, με το ανάλογο μπαξίσι βέβαια, όπως συνηθίζουν να λένε οι γείτονές μας…
Αυτοί που απαρνήθηκαν την πατρίδα τους...
Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά σε αυτές τις περίφημες λίστες των ξένων πρωταθλητών που ασπάστηκαν μία άλλη σημαία.
ΤΟΥΡΚΙΑ: Καν (Κένυα, πρώην Τζεμουτάι), Γιαμανί Κοπέλο (Κούβα, Εσκομπάρ), Τζακ Αλί (Τζαμάικα, Χάρβεϊ), Ζαφίρ (Τζαμάικα, Μπαρνς), Γκουλίεφ (Αζερμπαϊτζάν), Ακντάγκ (Κένυα, Κιπκουρούι), Καγιά (Κένυα, Κίμπιτοκ), Αλί Καγιά (Κένυα, Κίπροτιτς), Αρικάν (Κένυα, Κεμπόι), Κάαν (Κένυα, Κιγιέν), Οσμάνογλου (Ουκρανία, Σερίφ), Ακντά (Κένυα, Τζεπτσιρτσίρ), Σουλτάν (Αιθιοπία, Χαϊντάρ), Ερντογάν (Αιθιοπία, Μίριεμ), Μέλις (Ν.Αφρική, Μέι).
ΙΤΑΛΙΑ: Ντεσάλου (Νιγηρία), Αμπντικαντίρ (Σομαλία), Νέβος (Μοζαμβίκη), Τσάτμπι (Μαρόκο), Κρίπα (Αιθιοπία), Ελ Μαζούρι (Αίγυπτος), Μπαμούσα (Σομαλία), Γκρενότ (Κούβα), Σαντιούστι (Κούβα), Ντερκάς (Ουκρανία).
ΙΣΠΑΝΙΑ: Καστίγιο (Κούβα), Φίφα (Μαρόκο), Μεχάλ (Μαρόκο), Μερζούγκι (Μαρόκο), Κοντρέρας (Κούβα), Καζάνας (Κούβα), Μαρτίνες (Κούβα), Τερέρο (Κούβα), Γκέμπρε (Αιθιοπία), Ορτέγκα (Κούβα).
ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Μαρτίνα (Ολλανδικές Αντίλλες), Μποκάριε (Σιέρα Λεόνε), Παουλίνα (Ολλανδικές Αντίλλες), Γκάισα (Γκάνα), Σιφάν (Αιθιοπία).
ΕΛΒΕΤΙΑ: Γουίλσον (Τζαμάικα), Καμπούντζι (Κονγκό), Χουσεΐν (Αίγυπτος).
ΒΕΛΓΙΟ: Κεμέλι (Κένυα), Αμπντί (Αιθιοπία), Τιάμ (Σενεγάλη).
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Μιχάμπο (Τανζανία), Βέστερ (Γκάνα), Γιουνγκφλάις (Γκαμπόν), Τεσφάγιε (Αιθιοπία).
ΝΟΡΒΗΓΙΑ: Ντουρέ (Γκάμπια), Οκπαραέμπο (Νιγηρία).
Πηγή: εφημερίδα "Goal"