Και τρέχουμε κοντά της! Γι' αυτό και θα σας πούμε μερικά πραγματάκια παραπάνω γύρω απ' αυτή την υπόθεση, μετά την αθωωτική απόφαση, αφού δεν πέσαμε δα κι από τα σύννεφα σήμερα. Το είχαμε δει το έργο...
Ας πάρουμε, όμως, την ιστορία από την αρχή. Και ουσιαστικά από τότε που έπεσε η καμπάνα. Στις 10 Μαϊου, λοιπόν, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο αποφάσισε να τιμωρήσει με πολλούς μήνες φυλάκισης τους δυο σπρίντερ και τον Τζέκο για την υπόθεση της 12ης Αυγούστου 2004.
Θυμόσαστε τι έγραφε ο σκύλος τότε; Λέγαμε επί λέξει: "Η ποινή μοιάζει να ικανοποιεί το δημόσιο αίσθημα, αφού είναι δεδομένο ότι ο σάλος που προκλήθηκε το 2004, αλλά και για κάποια χρόνια μέχρι το 2004, είχε ενοχλήσει πολύ κόσμο. Και δεν αναφερόμαστε τόσο στο εξωτερικό, όσο μέσα στην Ελλάδα".
Τι είπε προχθές ο εισαγγελέας όταν εισηγήθηκε την αθώωση των δυο ολυμπιονικών; Ακριβώς το ίδιο. Απεφάνθη ο κ. Μπρής ότι "Δεν αρκεί η κοινή γνώμη για να διαμορφωθεί και να επιβληθεί άποψη στο δικαστήριο, διότι αυτό που προέχει σε κάθε περίπτωση είναι η δίκαιη δίκη για τον κάθε κατηγορούμενο". Κι αυτός στο δημόσιο αίσθημα στάθηκε.
Επίσης, επισημαίναμε τότε ότι "στις εφέσεις μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα", όπως κι έγινε, και καταλήγαμε πως "Ακόμα κι αν έρθει κάποια αθώωση από τις εφέσεις δεν θα αρκεί να σβήσει όλη αυτή τη φωτιά που έχει ανάψει επί χρόνια…".
Κι αυτή ακριβώς είναι η ουσία. Βεβαίως και η πλευρά των βετεράνων αθλητών νιώθει δικαιωμένη, όμως το θέμα είναι πως ό,τι συμπέρασμα ήταν να βγει από εκείνη την ιστορία βγήκε σχεδόν επί τόπου. Μια μέρα μετά, στις 13 Αυγούστου 2004, οι περισσότεροι είχαν αντιληφθεί πώς κάτι περίεργο έπαιξε και ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινή γνώμη έχει να ασχοληθεί με πολύ σοβαρότερα θέματα από ένα τροχαίο που έγινε το 2004. Και που στο φινάλε η κουβέντα δεν πήγε ποτέ στα δικαστήρια για το αν έγινε ή όχι χρήση απαγορευμένων ουσιών από κάποιον Έλληνα αθλητή.
Ακόμα και η καταδίκη με αναστολή του Τζέκου έχει ακόμα δρόμο μέχρι να τελεσιδικήσει, αφού ο προπονητής θα προσφύγει, λογικά, στο ανώτατο όργανο της δικαιοσύνης. Κι εκεί κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα γίνει.
Με λίγα λόγια, η 12η Αυγούστου 2004 "έγραψε" από την πρώτη στιγμή μια μαύρη σελίδα στον ελληνικό αθλητισμό. Η εξέλιξη των πραγμάτων δεν αλλοίωσε τις πρώτες εντυπώσεις για το τι μπορεί να έγινε.
Απλά η καταδίκη τον Μάιο του 2011 και η αθώωση σήμερα βρήκαν εκείνη την προ εφταετίας μαύρη σελίδα πιο ξεθωριασμένη στην συλλογική μνήμη. Ό,τι κακό, άλλωστε, ήταν να γίνει, είχε γίνει πολύ καιρό πριν...