Στα 41 της, λοιπόν η άλλοτε κολυμβήτρια και «χρυσή» ολυμπιονίκης από το Ζιμπάμπουε, Κίρστι Κόβεντρι δεν εξελέγη απλά η πρώτη γυναίκα και ο 10ος πρόεδρος του κινήματος με τους 5 κύκλους, αλλά έγινε και η δεύτερη νεότερη μετά τον 33χρονο, το μακρινό 1894, Πιέρ ντε Κουμπερτέν. Τον «πατέρα» των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, που είχε απαγορεύσει στις γυναίκες να λαμβάνουν μέρος σε αγώνες γιατί θεωρούσε το σώμα τους «ένα ιδιαιτέρως αποκρουστικό θέαμα».    

 Κατά τη διάρκεια του 144ου Συνεδρίου της, σ’ ένα από τα resort στολίδια της Μεσσηνίας η Κίρστι Κόβεντρι, που αντικαθιστά τον απερχόμενο Γερμανό, Τόμας Μπαχ, επικεφαλής από το ‘13 εξελέγη με θριαμβευτικό τρόπο από τον 1ο κι όλας γύρο συγκεντρώνοντας το 50% +1 των 97 που είχαν δικαίωμα ψήφου.

 Η Κίρστι επελέγη με 49 προτιμήσεις διαλύοντας, σύμφωνα τουλάχιστον με τα αρχικά προγνωστικά τον Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ jr (28), γιο του άλλοτε Νο 1 της ΔΟΕ, τους προέδρους της παγκόσμιας ομοσπονδίας Στίβου, Σεμπάστιαν Κόου (8), Γυμναστικής, Ουατανάμπε, Σκι, Ελάιας, Ποδηλασίας, Λαπαρτιέντ, αλλά και τον πρίγκιπα της Ιορδανίας, Φεϊζάλ Αλ Χουσεΐν.      

 Δύο χρυσά, ολυμπιακά μετάλλια στα 200μ. ύπτιο, το 2004 στην Αθήνα και το 2008, στο Πεκίνο η Κίρστι Κόβεντρι είναι σήμερα στη χώρα της, υπουργός αθλητισμού, «των νέων, των τεχνών και του ελεύθερου χρόνου». Παραμένει η ηρωίδα που έφερε στη χώρα της τα δύο ιστορικά χρυσά, παρόλα αυτά πολλοί δεν της συγχώρεσαν ποτέ το φωτογραφικό στιγμιότυπο αγκαλιά με τον Ρόμπερτ Μουγκάμπε, επί 37 χρόνια, από το ’80 έως και το ‘17 αιμοβόρο δικτάτορα του Ζιμπάμπουε, την ώρα που εισέπραττε μία επιταγή 50.000 δολαρίων για το αθλητικό της επίτευγμα στην Αθήνα και 100.000 μετά το Πεκίνο. Η’ τις στενές σχέσεις του πατέρα της, μεγάλο- φαρμακοβιομήχανου στο Χαράρε με τον ίδιο τον Μουγκάμπε. Τη δυνατότητα να φύγει από τη χώρα, να ζήσει και να σπουδάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

 Ανεξάρτητα απ’ ότι μπορεί να ειπώθηκε, το βέβαιο είναι πως η ΔΟΕ άλλαξε, με ριζοσπαστικό, μάλιστα τρόπο σελίδα και ότι η Κίρστι από δω και πέρα θα πρέπει να βρει τη χρυσή τομή να ξαναδώσει στο ολυμπιακό κίνημα τα χαμένα του ιδεώδη, όπως το Citius! Altius! Fortius!, το πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά που κατά κάποιο τρόπο χάθηκε στο βωμό του κέρδος, του χρήματος ή των πολυεθνικών συμφερόντων.