Υπάρχουν όμως τρόπαια, και τρόπαια και κυρίως τρόποι, και τρόποι για να επιβραβεύσει κανείς την τελική προσπάθεια ενός νικητή. Και μερικοί απ’ αυτοί, μάλιστα είναι τόσο ασυνήθιστοι που, στο τέλος αναρωτιέσαι, μήπως θα ήταν καλύτερα να έβγαινα δεύτερος;

 

 Το πλέον «άγριο», όπως και βαπτίστηκε επίσημα, τρόπαιο στην ιστορία του αθλητισμού δίνεται κάθε χρόνο στον νικητή του τουρνουά γκολφ Northern Territory Pga Championship, σ’ ένας γήπεδο της Αυστραλίας και ένα της Νέας Ζηλανδίας. Πρόκειται για ένα, αληθινό κρανίο κροκόδειλου, μ’ ένα μπαλάκι του γκολφ καλά σφηνωμένο στα κοφτερά του δόντια και που μας θυμίζει ότι τελικά, το άθλημα με το μπαστούνι δεν είναι ούτε αργό, ούτε βαρετό, ούτε και για ανθρώπους περισσότερο προχωρημένης ηλικίας: αλλά για τολμηρούς, γιατί δεν είναι καθόλου απλό να ψάχνεις και να βγάζεις το μπαλάκι από τις δεκάδες λίμνες γνωρίζοντας ότι, ανά πάσα στιγμή κινδυνεύεις να δεις μπροστά σου όλο και κάποιο γιγάντιο ερπετό.

 Σαδιστικά «άγρια» είναι και η, στην κυριολεξία κοτρόνα του εκάστοτε νικητή της ποδηλατικής διαδρομής Παρίσι- Ρουμπέ: αποκαλούμενης και ως «κόλαση των δύο τροχών», συνολικής απόστασης 280χλμ μέσω όμως ενός ιδιαίτερα δύσβατου περάσματος, ανάμεσα σε λίμνες, αλλά και ψηλά βουνά με μόνιμο κίνδυνο κατολισθήσεων, εξ’ ου και η συμβολική, ασήκωτη όμως κοτρόνα. Χίλιες φορές η τρίαινα του Ποσειδώνα, ως τρόπαιο για τον επίσης φημισμένο ποδηλατικό γύρο Τιρένο- Αντριάτικο, δηλαδή τις δύο από τις τρεις θάλασσες που βρέχουν την Ιταλία.

 

 Στο κρίκετ, όποιος κατακτήσει τον, ανά διετία αγώνα ανάμεσα στην Αγγλία και την Αυστραλία παίρνει σπίτι του ένα δοχείο με στάχτες, όχι όμως με την μακάβρια έννοια, αλλά ως συμβολισμό ενός εθίμου του ‘800 που προέβλεπε ότι ο νικητής θα πάρει ως ενθύμιο τα καμένα δοκάρια του ηττημένου.

 Από τα πλέον εξωφρενικά, έως πρωτότυπα τρόπαια είναι ένα γιγάντιο, ξύλινο και επίσης ασήκωτο ρολόι τοίχου που δίνεται κάθε χρόνο, από το 1964 στον νικητή του αυτοκινητικού αγώνα Nascar στο Μάρτινσβιλ, μία πόλη με παράδοση στην ανακατασκευή και συντήρηση επίπλων. «Grandfather Clock Trophy» ονομάζεται η επιβράβευση του νικητή, κι επειδή συνήθως, λόγω βάρους δεν μεταφέρεται με τίποτα, για παν ενδεχόμενο το ρολόι συνοδεύεται και από μία επιταγή 10.000 δολαρίων στην περίπτωση που χρειαστούν μεταφορά και φύλαξη.

 Στο Λέβι, στη Φινλανδία, όποιος κερδίσει το σλάλομ του παγκοσμίου κυπέλλου παίρνει σπίτι του, που λέει ο λόγος, γιατί είναι αδύνατον, έναν κανονικότατο, έως ολοζώντανο τάρανδο. Ενώ στο ράγκμπι η ομάδα που θα τερματίσει τελευταία στο παγκόσμιο κύπελλο Six Nations επιβραβεύεται μ’ ένα ξύλινο κουτάλι, όπως ήταν και το έθιμο κάποτε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για τους μαθητές που έπαιρναν τους χαμηλότερους βαθμούς. «Πρωταθλήτρια» του είδους, η Ιταλία, ήδη με 17 κουτάλια στην τροπαιοθήκη ττης.

 

 Πλάκα έχει και το τρόπαιο του Youth League, δηλαδή του ποδοσφαιρικού Champions League Νέων,  που δεν είναι άλλο από ένα κύπελλο με βάση και κυκλικό στήριγμα, αλλά εντελώς άδειο στη μέση γιατί συμβολίζει ότι ο δρόμος της μπάλας είναι ακόμη μακρύς και δύσκολος.

 

 Το βραβείο όμως του πλέον πρωτότυπου τροπαίου στην Ιστορία του αθλητισμού και που βρίσκεται ήδη στο βιβλίο Guinness ως το μικρότερο κύπελλο του κόσμου το κατακτά δικαιωματικά η διοργάνωση «Lyonesse Cup». Πρόκειται για ένα ετήσιο, ποδοσφαιρικό τουρνουά των Νησιών Σίλεϊ, Νότιο Δυτικά της Κορνουάλλης στο οποίο λαμβάνουν μέρος, κάθε Σαββατοκύριακο μόνο δύο ομάδες, που είναι και οι μοναδικές της πρωτεύουσας Σεντ Μέρι’ς: οι Γκάρισον Γκάνερς και οι Γούλπακ Ουόντερς. Ο νικητής παίρνει σπίτι του, αλλά με προσοχή, να μην το… πατήσει, ένα κύπελλο 6 χιλιοστών, τοποθετημένο σε βάση άλλων 20 χιλιοστών, ωστόσο και πάλι πολύ, μα πολύ μικρότερο από τα 62 χιλιοστά του ύψους μίας κανονικής, ποδοσφαιρικής μπάλας. Κι εδώ αναρωτιέσαι για 2η φορά: μήπως τελικά να έβγαινα 2ος;…       

Σκι Γκολφ Ποδηλασία Τένις Ποδόσφαιρο