«Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, είπε ο Στέφανος, αλλά μόνο απογοήτευση γιατί ήμουν ο πλέον έμπειρος της ομάδας. Δεν έφταιξαν ούτε η κούραση, ούτε ο αέρας, ούτε το μπαλάκι που συχνά, πυκνά δεν πολύ φαινόταν από την αντανάκλαση. Δεν ξέρω τι έφταιξε, πνευματικά και ψυχολογικά πάντως ήμουν πανέτοιμος να παίξω, όχι δύο, αλλά και τρία συνεχόμενα  παιχνίδια».

 Η εθνική ομάδα τένις, λοιπόν μπορεί να ηττήθηκε 1-3 από τη Σλοβακία και ν’ αποκλείστηκε από την επόμενη φάση του Davis Cup, όσοι όμως βρέθηκαν αυτό το 2ήμερο (και ήταν περισσότεροι από 20.000), στις εξέδρες του εμβληματικού «Παναθηναϊκού Σταδίου» αποζημιώθηκαν, και με το παραπάνω για το σπάνιο υπερθέαμα και τις δυνατές συγκινήσεις στο γήπεδο σύμβολο του ελληνικού αθλητισμού, άρτια μεταμορφωμένο σ’ ένα από τα πλέον σύγχρονα τενιστικά κορτς.

 Το team- Tsitsipas, με ομοσπονδιακό προπονητή τον μπαμπά Απόστολο και πρωταγωνιστές τα αδέλφια Στέφανος και Πέτρος έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να χαρίσει την πρόκριση στην εθνική μας η οποία, ίσως, εάν δεν είχε υποπέσει σε τόσα βεβιασμένα λάθη στο φιλέ, τα περισσότερα από τρακ και συγκίνηση, δεν έδειξε ν’ απέχει και τόσο από τους, σαφώς υψηλότερα στο παγκόσμιο ranking Σλοβάκους.

 Ένα πιάτο με ρύζι, κινόα και γλυκοπατάτες ήταν το Super food που παρήγγειλε ο coach Απόστολος για τον Στέφανο, αμέσως μετά το τέλος του διπλού με τον αδελφό του Πέτρο στο οποίο ηττήθηκαν 3-6, 7-6 (6/4), 3-6 από τους Λούκας Κλέιν και Ιγκόρ Ζελενάι. Αυτό έγινε στ’ αποδυτήρια του εμβληματικού γηπέδου, το οποίο για να τα φτάσεις διασχίζεις επί αρκετά λεπτά μία, μοναδικά γοητευτική πέτρινη σήραγγα κρυμμένη στην κοιλιά του «Καλλιμάρμαρου».

 

 Εκεί ξεκουράστηκε και ο Στέφανος, ίσα, ίσα ένα 40λεπτο γιατί μετά το διπλό έπρεπε ν’ αντιμετωπίσει τον Άλεξ Μόλτσαν, Νο 113 της παγκόσμιας κατάταξης, δηλαδή εκατό ολόκληρες θέσεις χαμηλότερα από τον Τσιτσιπά. Συνολικά, πεντέμισι ώρες τένις που δεν θα άντεχαν τόσο εύκολα ούτε ο Τζόκοβιτς, ούτε και, κάποτε, ο παλιός, καλός Ναδάλ, έχει σημασία, έχοντας πάντα δίπλα του την πλέον φανατική του οπαδό, και σύντροφο, Πάουλα Μπαντόσα.

 Ένα δύσκολο και κρίσιμο μονό, το οποίο ο Στέφανος έπρεπε πάση θυσία να νικήσει για να χαρίσει στην Ελλάδα τον πόντο του 2-2, ωστόσο ηττήθηκε απρόσμενα 6-7 (6/8), 6-4, 3-6 και η Σλοβακία έφυγε από την Αθήνα μ’ ένα πολύτιμο 1-3.

 Ανεξάρτητα από το όποιο αποτέλεσμα, κι επειδή το μότο του Πιέρ Ντε Κουμπερτέν («δεν έχει τόση σημασία η νίκη, αλλά η συμμετοχή»), καμία φορά, όχι όμως πάντα, ταιριάζει γάντι, το τενιστικό, αθηναϊκό 2ήμερο ανέδειξε δύο πολύ σημαντικότερες αξίες από το τελικό 1-3. Αφενός ότι ο Στέφανος απέδειξε ότι ενδιαφέρεται και «πονάει» την εθνική του ομάδα, όπως ακριβώς και ο Νόβακ Τζόκοβιτς τη Σερβία, σε αντίθεση με άλλους top- ranked παίκτες, όπως ο Ιταλός Σίνερ ή ο Ισπανός Αλκαράθ που σνόμπαραν και απέρριψαν εξ’ αρχής την οποιαδήποτε συμμετοχή τους. Και αφετέρου ότι για ν’ απαλύνει, έστω εν μέρει τον πόνο χιλιάδων ανθρώπων από τις καταστροφικές επιπτώσεις που άφησε στο πέρασμά της η κακοκαιρία Daniel ο Τσιτσιπάς προχώρησε σε δωρεά, μέσω του Ερυθρού Σταυρού, 100.000 ευρώ για τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας. Και αυτό, ίσως, να μετράει περισσότερο από το ό,τιδήποτε.           

Στέφανος Τσιτσιπάς Τένις