Ανεξάρτητα από τις όποιες προκαταλήψεις ή, ακριβέστερα τις απλές συμπτώσεις που συχνά, πυκνά επιφυλάσσει ο αθλητισμός το βέβαιο είναι ότι η Ιταλία επέστρεψε στην κορυφή του τενιστικού κόσμου από το μακρινό 1976 με καθοριστικό πρωταγωνιστή έναν άνθρωπο που, έως τα 6 του δεν ήξερε λέξη στα ιταλικά και ως τα 13 του, δεν είχε ιδέα από τένις γιατί οι γονείς του ονειρεύονταν να γίνει ένας καλός, και κυρίως γνωστός σκιέρ.

 Έγινε αντίθετα ένας ακόμη καλύτερος, και πλέον Νο 4 του κόσμου τενίστα, που εξακολουθεί να μιλάει σπαστά ιταλικά και να σκέφτεται στα γερμανικά, αλλά που με τα σχεδόν 14εκ. δολάρια που μάζεψε στα μέχρι στιγμής, σκάρτα, έξι χρόνια καριέρας μπόρεσε να στείλει σε πρόωρη σύνταξη τόσο τον μπαμπά Γιόχαν Χανσπέτερ, όσο τη μαμά Σιγκλίντε, αντίστοιχα σεφ και σερβιτόρα στο σαλέ του χιονοδρομικού κέντρου του Σέξτεν όπου ήλπιζαν, το παιδί τους, να γίνει ο επόμενος (από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών) Σουηδός, Ϊνγκεμαρκ Στένμαρκ.

 

 Δεν ήταν και λίγο πράγμα αυτό που πέτυχε ο Γιανίκ σε, σκάρτα, έξι χρόνια καριέρας και έχοντας πιάσει για πρώτη φορά στα χέρια του, ρακέτα του τένις στα 14 του. Ξεκίνησε το ’17 ως Νο 1592 του παγκόσμιου ranking και χρόνο με το χρόνο αναρριχήθηκε στο Νο 4, πίσω από τους Μέντβεντεβ, Αλκαράθ και Τζόκοβιτς, μπροστά από τους Ρούμπλεφ, Τσιτσιπά. Κυρίως αποκτώντας, σταδιακά την προσοχή, το ενδιαφέρον, αλλά και τον σεβασμό της υπόλοιπης, αθλητικής Ιταλίας που μέχρι πρόπερσι συνέχιζε να τον αποκαλεί «Καρότο Μπόι», κοροϊδεύοντας τις, σαξονικές, κατακόκκινες μπούκλες του κατηγορώντας τον, παράλληλα για «αντί- ιταλισμό» μόνο και μόνο γιατί την τύχη ή την ατυχία να γεννηθεί στο Σουντ Τιρόλο, μία αυτόνομη περιοχή, στα σύνορα με την Αυστρία, αλλά σε ιταλικό έδαφος, ειδικού, φορολογικού καθεστώτος, που ανήκει στον Νομό του Τρεντίνο Άλτο Άντιτζε, ένα από τα τρία πλουσιότερα της (ιταλικής) χώρας.

 Ένας Νομός, που με βάσει τη Συνθήκη του Σεν Ζερμέν, που υπεγράφη το 1919, αμέσως μετά τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ανάμεσα στον τότε ιταλικό Βασίλειο και την άλλοτε Αύστρο- ουγγρική αυτοκρατορία, παραχωρούσε το Σουντ Τιρόλο στους νικητές Ιταλούς. Επειδή όμως οι αυστριακοί εξερράγησαν, για να τους ηρεμήσουν οι Ιταλοί τους υποσχέθηκαν (και ακόμη το τηρούν), αιώνια φοροαπαλλαγή, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί της, άνω του 1εκ. να μην πληρώνουν ακόμη και σήμερα τον παραμικρό φόρο, ούτε στην Ιταλία, ούτε φυσικά στην Αυστρία. Εν ολίγοις, «στα χαρτιά» θεωρούνται καθ’ όλα νόμιμοι Ιταλοί πολίτες, οι ίδιοι όμως νιώθουν 100% αυστριακοί, τόσο ως προς την Παιδεία, τη φιλοσοφία, την ανατροφή, πόσο μάλλον τη νοοτροπία. Μία απ’ αυτές ακριβώς τις οικογένειες είναι κι εκείνη του Σίνερ.

 Ενός 22χρονου που ακόμη δυσκολεύεται ν’ αρθρώσει μία κανονική κουβέντα στα ιταλικά, γιατί σκέφτεται σε άλλη γλώσσα, αλλά που με τα επιτεύγματά του οδήγησε την Ιταλία στην κατάκτηση ενός ιστορικού Κυπέλλου Davis, του πρώτο της από το ’76, όταν οι τότε Πανάτα, Μπερτολούτσι, Μπαρατζούτι, Ζουγκαρέλι νίκησαν (επίτηδες, με κόκκινες εμφανίσεις), τη Χιλή και τον δικτάτορα Πινοσέτ στην έδρα τους. Του πρώτου τίτλου, σε ομαδικό επίπεδο, ύστερα από δύο χαμένους τελικούς από την τότε Αυστραλία του Ροντ Λέιβερ.

 

 Αυτή τη φορά, στον τελικό της Μάλαγα, και πάλι με αντίπαλο τα «kangaroo», οι Ιταλοί καθοδηγούμενοι από το άστρο του Σίνερ κατέκτησαν την πολύτιμη «σαλατιέρα» νικώντας τους Αυστραλούς 2-0 να και ο μεγαλύτερος, ακόμη άθλος του Σίνερ συνέβη στα ημιτελικά, με τη Σερβία όπου ο Ίταλο- αυστριακός νικούσε και απέκλειε τον μεγάλο Νόβακ Τζόκοβιτς ακυρώνοντάς του, μάλιστα, όχι ένα, αλλά τρία match- points.

 Στα μεταξύ τους, συνολικά Head to Head με τον Νο 1 του κόσμου, ο Σίνερ εξακολουθεί να χάνει 4-2, ωστόσο οι δύο νίκες του σε βάρος του Τζόκοβιτς σημειώθηκαν σε διάρκεια μόλις μίας εβδομάδας: τη μία φορά στο Τορίνο, σε προκριματικό αγώνα του «Atp Masters of the Masters» και τη δεύτερη στον ημιτελικό Davis της Μάλαγα. Μέχρι στιγμής στην, σκάρτη, 6χρονη καριέρα του και πέρα από το Davis Cup, σε ατομικό επίπεδο, εννοώντας ένα τουρνουά Grand Slam, το μεγαλύτερό του αποτέλεσμα ήταν η πρόκριση στα ημιτελικά του φετινού Ουϊμπλεντον όπου και ηττήθηκε από τον μετέπειτα νικητή, Αλκαράθ του οποίου όμως προηγείται με 4-3 στις μέχρι τώρα συναντήσεις τους.

 Από τον Στέφανο, αντίθετα χάνει 5-3 στα μεταξύ τους Head to Head, αλλά «είπαμε», δύο απ’ αυτές τις ήττες, αμφότερες πέρυσι και φέτος στη Μελβούρνη τελικά του έφεραν και το κατάλληλο γούρι για να ολοκληρώσει με πανηγυρικό τρόπο ένα αξέχαστο, για Ιταλούς, Σουντ Τιρολέζι, αλλά και αυστριακούς, 2023…   

Κύπελλο Ντέιβις Γιανίκ Σίνερ Στέφανος Τσιτσιπάς Τένις