Η επιστροφή ενός ταλέντου, που είχε ξεχάσει ότι είναι τέτοιο

 Ελάχιστη σημασία έχει εάν το κείμενο, που υπογράφει ο Λορέντσο Τορπέλλο γράφτηκε μετά τον θρίαμβο του 26χρονου τενίστα στο Ντουμπάι, την 1η Μαρτίου και πριν τον χθεσινό αποκλεισμό, στη φάση των 16 του Ίντιαν Ουέλς από τον Δανό, Χόλγκερ Ρούνε το κατεξοχήν «μαύρο πρόβατο» του Στέφανου με 4 νίκες στις τέσσερεις, μεταξύ τους συναντήσεις.

 Πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει αντίθετα, το γεγονός ότι στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας όλων των εποχών κατέρριψε επιτέλους μία «κατάρα» μηνών και 11 χαμένων τελικών στα τουρνουά Atp 500 κατακτώντας τον πρώτο του τίτλο μετά τον περυσινό (Atp 250) στο Λος Κάμπος.  

 Η νέα του βερσιόν, μες στο 2025 μας αποδεικνύει πως κάτι, προς το θετικότερο θα πρέπει να έχει αλλάξει μέσα του. Είτε αυτό οφείλεται στην αλλαγή προπονητή, με τον Δημήτρη Χατζηνικολάου που αντικατέστησε τον μπαμπά του Απόστολο. Είτε στο διαφορετικό του ρεβέρ, που με βάσει τα λεγόμενά του «θα λειτουργούσε μόνο εάν το τραβούσε μία νταλίκα». Είτε, γράφει ο Τορπέλλο με το νέο του «όπλο», δηλαδή τη ρακέτα που για ευνόητους λόγους χορηγιών εμφάνισε διαφορετική και κάπως καμουφλαρισμένη.

 Σύμφωνα με τον Ιταλό δημοσιογράφο, ο Τσιτσιπάς στο Ντουμπάι δεν χρησιμοποίησε τη συνηθισμένη του Wilson Blade 98, αλλά και παρόλο που, στις χορδές της αχνό φαινόταν το λόγκο «W», αγωνίστηκε με μία Babolat Pure Aero 98, το ίδιο μοντέλο που χρησιμοποιεί και ο Αλκαράθ.

 Ανεξάρτητα απ’ αυτό ή από το πόσο, οι λεπτομέρειες κάνουν τελικά τη διαφορά, το βέβαιο είναι ότι ο Τσιτσιπάς δείχνει πιο ήρεμος, αλλά και πιο ώριμος. Ο θρίαμβός του στο Ντουμπάι, πέρα από το να τον εκτοξεύσει πάνω από τα 34εκ. δολάρια (και στην 11η θέση όλων των εποχών στη λίστα των πλουσιότερων αθλητών, μόνο από τενιστικά έπαθλα), του ξανάδωσε τη χαμένη του αυτοπεποίθηση παράλληλα επιστρέφοντας, ύστερα από απουσία μηνών στο Νο 9 του παγκόσμιου ranking και στο Top 10 του κόσμου.

 Που και πάλι θεωρείται ιδιαίτερα χαμηλά από τις πραγματικές δυνατότητες ενός τενίστα, που τον Αύγουστο του ’21 είχε φτάσει έως το Νο 3 του κόσμου χάρη στη συμμετοχή του σε δύο τελικούς Grand Slam, στο Ρολάν Γκαρός και τη Μελβούρνη, άσχετα εάν είχε ηττηθεί και στους δύο από τον Νόβακ Τζόκοβιτς.

 Η’ που είχε φτάσει επίσης, άλλες τρεις φορές στα ημιτελικά της Μελβούρνης και μία του Παρισιού, θριαμβεύοντας ύστερα τρεις φορές στο δύσκολο κοκκινόχωμα του Μοντεκάρλο (το ’21, το ’22 και το ’24) όπου, το ’22 είχε γίνει μόλις ο 4ος τενίστας της Ιστορίας, μετά τους Χιούιτ, Μπέκερ και Ναδάλ που είχε καταφέρει να υπερασπιστεί τον τίτλο του. Η επιστροφή του ταλέντου, που είχε ξεχάσει ότι είναι τέτοιο είναι πλέον, περισσότερο από δεδομένη. Ας είναι, με όποια ρακέτα θελήσει.