Ο μαθητής, ο δάσκαλος και στη μέση ένα… iPhone

 Σε ποιον να το πρωτοπεί πως, κάποτε συμμετείχε σε τουρνουά με την ελπίδα να κερδίσει το έπαθλο ενός… iPhone. Ενώ σήμερα, έχοντας στερήσει από τον Σέρβο δάσκαλό του το τουρνουά Atp, Νο 100 της καριέρας του, από κει που δεν είχε να πληρώσει τη διαμονή του, που λέμε βρέθηκε ξαφνικά να μετράει το πρώτο του εκατομμύριο δολαρίων. Ας τα πάρουμε όμως, με τη σειρά.

 Στον τελικό του Μαϊάμι, παλαιότερα γνωστό ως Κέι Μπισκέιν, σ’ ένα από τα πλέον δυνατά Atp 1000 της τενιστικής σεζόν, ο Μένσικ κατέκτησε το πρώτο τουρνουά της καριέρας του αφήνοντας στήλη άλατος τον εναπομείναντα, μετά τους Φέντερερ, Ναδάλ των λεγόμενων «Big-3» μ’ ένα διπλό, όσο αφοπλιστικό 7-6 (6-4), 7-6 (6-4). Η νίκη του θεωρήθηκε και σχολιάστηκε πέρα, για πέρα δίκαιη και κρυστάλλινη σαν το νερό, αλλά ουσιαστικά προήλθε… κατά λάθος. Και θα εξηγήσουμε αμέσως τι εννοούμε.

 Από τον 1ο κι όλας γύρο με αντίπαλο τον Μπαουτίστα Αγκούτ, ο Μένσικ είχε έτοιμες τις βαλίτσες του γιατί, λόγω αφόρητων πόνων στο γόνατο είχε ως δεδομένο πως θα έφευγε, ανά πάσα στιγμή από τη Φλόριντα. Ζήτησε τη βοήθεια ενός εκ των φυσιοθεραπευτών του τουρνουά κι ένας απ’ αυτούς, κάποιος Αλεχάντρο -τον οποίο και συνεχάρη προσωπικά στην ομιλία του μετά τον τελικό- τον θεράπευσε ως δια μαγείας καταφέρνοντας να τον κρατήσει, σώο και αβλαβή μέχρι το μεγάλο ραντεβού με τον Τζόκοβιτς.

 Την ημέρα του τελικού τώρα, η έναρξη πήρε αναβολή κοντά στις έξι ώρες λόγω καταρρακτώδους βροχής και κεραυνών και μία η αναμονή, μία και η υγρασία το γόνατο του Μένσικ άρχισε και πάλι να τρίζει θέτοντας σε κίνδυνο την παρουσία του. Επενέβη και πάλι ο «μάγος» Αλεχάντρο και ο Τζόκοβιτς έπεφτε νοκ- άουτ.

 Η ειρωνεία της τύχης είναι πως ο Τζόκοβιτς είχε επιλέξει τον Μένσικ για «sparring partner», για να προπονούνται δηλαδή μαζί στη Σερβία, αφού αυτόν ξεχώρισε τον Ιανουάριο, στη Μελβούρνη όταν είχε ηττηθεί στις λεπτομέρειες στον τελικό του Australian Open Juniores.

 Οι δυο τους προπονήθηκαν και έκαναν παρέα για περισσότερες από δύο εβδομάδες. Σε αναπόφευκτο ρόλο δασκάλου, ο Σέρβος (19 χρόνια μεγαλύτερος, αλλά και με 99, έναντι μηδενός τουρνουά στην πλάτη του), μάθαινε στον πιτσιρικά όσα περισσότερα μυστικά μπορούσε και τελικά, ως καλό σφουγγάρι, και όπως συνήθως συμβαίνει ο μαθητής αποδείχθηκε καλύτερος, αλλά και πιο φρέσκος βάζοντας στην τσέπη του, τόσο το πρώτο μεγάλο του τουρνουά, όσο το πρώτο του 1εκ. δολαρίων.

 Σταδιακά, το άστρο του Τζόκοβιτς δύει όλο και γρηγορότερα, από την άλλη όμως, νομοτελειακά ανατέλλουν τα άστρα των πιτσιρικάδων, Σίνερ, Αλκαράθ, Ρούνε, Τσιτσιπά, πλέον και του Μένσικ δίνοντας μία φυσική συνέχεια στη μεγάλη των άλλοτε Τσεχοσλοβάκων σχολή, με κορυφαίους εκφραστές της τους μεγάλους Λεντλ, Κόρντα και Μπέρντιχ, Ναβρατίλοβα και Κβίτοβα. Άσχετα εάν, κατά λάθος…