Νίκησε τον Φέντερερ, αλλά έχασε τη μάχη με την ηρωίνη: Μια σκληρή ιστορία

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι σίγουρα ο καλύτερος Σέρβος τενίστας όλων των εποχών και ίσως ο καλύτερος αθλητής γενικά που έχει βγάλει αυτή η χώρα. Ο Νίκολα Γκνιάτοβιτς, ίσως, να τον είχε ξεπεράσει αν δεν έμπλεκε με τα ναρκωτικά.

Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι πριν από τον Νόλε, η Σερβία είχε έναν εξαιρετικά ταλαντούχο τύπο που είχε προβλεφθεί ότι θα είχε ένα λαμπρό μέλλον, μια παγκόσμια φήμη. Ωστόσο, πήρε τον λάθος δρόμο και κατέστρεψε τη ζωή και την καριέρα του.

«Αν η ηρωίνη δεν με είχε καταστρέψει, θα ήμουν σαν τον Τζόκοβιτς»

Πρόκειται για τον Νίκολα Γκνιάτοβιτς, έναν άνθρωπο για τον οποίο ο πατέρας του Τζόκοβιτς, Σρντιαν, είπε ότι δεν είχε δει μεγαλύτερο ταλέντο στο τένις.

«Αν η ηρωίνη δεν με είχε καταστρέψει, θα ήμουν σαν τον Τζόκοβιτς. Όλοι πρόβλεψαν την κορυφή μου στον κόσμο. Πήρα ηρωίνη για πρώτη φορά σε ηλικία 21 ετών. Εκεί άρχισε η κόλασή μου. Είχα κρίσεις, άρχισα να κλέβω για να πάρω ναρκωτικά» αποκαλύπτει ο Σέρβος.

Παρακολουθούσε τένις από το παράθυρο του σπιτιού του

Ο Νίκολα γεννήθηκε στο Βελιγράδι, στο Βράτσαρ το 1979. Η μητέρα του, ο πατέρας του και η μεγαλύτερη αδερφή του ζούσαν μια φυσιολογική ζωή και η αγάπη και η προσοχή δεν έλειψαν ποτέ στην οικογένεια.

Μπροστά από το κτίριο που έμεναν υπήρχε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και ένα τένις. Παρακολουθούσε ποδοσφαιριστές και παίκτες τένις από το παράθυρο κάθε μέρα και ερωτεύτηκε αυτά τα αθλήματα.

«Κέρδισα τον Ρότζερ Φέντερερ»

Ωστόσο, το τένις κατά κάποιο τρόπο μπήκε στο δέρμα του και σε ηλικία μικρότερη των επτά ετών, οι γονείς του τον έγραψαν στο κλαμπ τένις Kosutnjak.

«Έπαιξα για την εθνική ομάδα Davis της Σερβίας εναντίον Τουρκίας και Μαρόκου. Κέρδισα τον Ρότζερ Φέντερερ σε μία προπόνηση. Δεν υπάρχει κανείς που να μην προέβλεψε την παγκόσμια κορυφή για μένα τότε» είπε.

«Ηρωίνη για πρώτη φορά στα 21 - Τότε ξεκίνησε η κόλασή μου»

Όμως, αντί να πάει στην κορυφή, πήρε ένα άλλο μονοπάτι. Αυτό της ηρωίνης. Είχε προηγηθεί ο βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ το 1999. Ο Νίκολα επιστρέφει στο Βελιγράδι, χωρίς να ονειρεύεται ότι σύντομα θα βιώσει μια αθλητική αλλά και μια διά βίου ανατροπή.

«Πήρα ηρωίνη για πρώτη φορά σε ηλικία 21 ετών. Τότε ξεκίνησε η κόλασή μου. Έπεσα σε χρέη, σε σοβαρές κρίσεις ναρκωτικών, άρχισα να κλέβω για να πάρω ναρκωτικά. Προσπαθώ να συνεχίσω να παίζω τένις, αλλά δεν τα καταφέρνω. Εκείνη τη στιγμή η οικογένειά μου διαλύεται, η ζωή μου είναι σε πλήρες χάος. Ήμουν στο νοσοκομείο περισσότερες από δέκα φορές. Πέρασα τη φρίκη των ναρκωτικών για 17 χρόνια. Παλαιότεροι παίκτες και συνάδελφοι λένε στους γονείς των παιδιών να μην προπονούνται μαζί μου επειδή είμαι πρώην τοξικομανής και ότι δεν πρέπει να μου δίνουν παιδιά για να τους διδάξω τένις. Και τότε, όταν ήμουν στις πιο δύσκολες κρίσεις, δεν ασχολήθηκα με ναρκωτικά ή δεν έδωσα ποτέ ναρκωτικά σε κανένα παιδί, προτιμώ να μου κόψουν το χέρι» τόνισε.

«Δεν έχω ξεχάσει το τένις»

Ο κάποτε καλύτερος τενίστας στη Σερβία και ένας από τους πιο ταλαντούχους παίκτες στον κόσμο, γνωρίζει τα λάθη του στη ζωή, αλλά έχει ακόμη μεγαλύτερη επίγνωση ότι θέλει να πάρει μια δεύτερη ευκαιρία να επιστρέψει όλα όσα χρωστάει στον εαυτό του και στο τένις δουλεύοντας με νέους.

«Δεν έχω ξεχάσει το τένις. Μπορώ να αναγνωρίσω ένα ταλαντούχο παιδί σήμερα. Λέω ειλικρινά στους γονείς του κάθε παιδιού αν κάνει ή όχι. Δεν θέλω απλώς να πάρω τα χρήματά τους» επισημαίνει.

«Για 17 ολόκληρα χρόνια, πέρασα τις φρίκες που φέρνουν τα ναρκωτικά»

Το 1998 επιλέχθηκε ως αθλητής της χρονιάς από την Αθλητική Ένωση του Ερυθρού Αστέρα και έλαβε δώρο ένα ρολόι. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είχε χάσει πολλούς πόντους στη λίστα ATP. Πήρε μια προσφορά από τον σύλλογο Prohema για να γίνει προπονητής και να πάει στη Βοσνία.

«Εκεί συνεργάστηκα με έναν συνάδελφο και φίλο που ήταν οπιούχος, αλλά δεν το ήξερα εκείνη τη στιγμή. Δυστυχώς, δεν άντεξα να κάνω παρέα μαζί του και πήρα ηρωίνη για πρώτη φορά. Εκείνη την εποχή, η οικογένειά μου διαλύθηκε, υπάρχει απόλυτο χάος στη ζωή μου. Για 17 ολόκληρα χρόνια, πέρασα τις φρίκες που φέρνουν τα ναρκωτικά μαζί τους. Ήμουν επίμονος όμως και δεν ήθελα να αφήσω εκείνη την πανούκλα να με νικήσει. Μέσα από την κλινική θεραπεία, κατάφερα να αντεπεξέλθω και τώρα είμαι απόλυτα καθαρός εδώ και τρία χρόνια. Δεν έχω ξεχάσει το τένις, αλλά με πονάει που κάποιοι φίλοι και συνάδελφοι φαίνεται να με έχουν ξεχάσει» λέει.

«Ήταν ένα τεράστιο και πολύ ακριβό σχολείο ζωής»

Ο Νίκολα, πάντως, έχει και ανθρώπους γύρω του που δεν έχουν ξεχάσει το ταλέντο του και σέβονται την επιθυμία και τη φιλοδοξία του να επιστρέψει στο αγαπημένο του άθλημα ως προπονητής.

«Υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι που με βοήθησαν και με βοηθούν ακόμα. Δεν μου είναι εύκολο, φροντίζω μια άρρωστη μητέρα, πρόσφατα η στέγη στο σπίτι μας άρχισε να διαρρέει, η επισκευή δεν κοστίζει πολύ. Δεν ζητώ ελεημοσύνη, μπορώ να ζήσω από τη δουλειά μου. Ξέρω τι πέρασα, ήταν ένα τεράστιο και δυστυχώς πολύ ακριβό σχολείο ζωής για μένα» υπογραμμίζει.