Και ζει και βασιλεύει!

Ε, αυτήν την ημιτελή φράση, την ολοκλήρωσε από νωρίς το απόγευμα της Κυριακής, λουσμένος με τα κόκκινα και τα άσπρα κομφετί που έπεφταν από ένα κανόνι και έδιναν πανηγυρικό τόνο στον θρίαμβο του Ολυμπιακού στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Ελλάδας στο βόλεϊ...

Ε, διάβολε, δεν θέλει και μεγάλη εξυπνάδα ή πολλή σοφία για να σκεφτεί κάποιος τη μισή κουβέντα που έλειπε από τον συλλογισμό του Καζάζη αλλά και από την αποστολή του Ολυμπιακού στο Ρέθυμνο...

Τουτέστιν, ο βασιλιάς ζει και βασιλεύει!

Χρησιμοποίησα επίτηδες το χρονικό επίρρημα νωρίς διότι όντως ο Ολυμπιακός βιαζόταν να τελειώσει αυτή τη δουλειά ώστε να μη χάσει την πτήση που είχε κλείσει για να επιστρέψει στην Αθήνα: ο τελικός με τον Φοίνικα Σύρου άρχιζε στις τέσσερις, ενώ το αεροπλάνο από τα Χανιά έφευγε στις οκτώ και είκοσι αλλά προτού καν το ρολόι δείξει έξι, η (13η) κούπα βρισκόταν στα χέρια του Κώστα Χριστοφιδέλη!

Εκτός από την κούπα, στα χέρια του αρχηγού του Ολυμπιακού βρισκόταν και το αίμα που είχε αφήσει πριν από οκτώ χρόνια στο ίδιο γήπεδο και το πήρε πίσω: στον τελικό του φάιναλ φορ του 2005 ο Ηρακλής είχε νικήσει τον Ολυμπιακό με 3-0, σε έναν τελικό που ο Χριστοφιδέλης δεν θέλει να τον θυμάται, όχι μονάχα λόγω της ήττας αλλά και εξαιτίας του τραυματισμού του...

Στο παρκέ του γηπέδου «Μελίνα Μερκούρη» είχαν μείνει ακόμη τα αποτυπώματα από τα καρφιά του (MVP εκείνου του φάιναλ φορ) Μάριου Γκιούρδα, αλλά ο Ολυμπιακός επέστρεψε δριμύτερος στον τόπο του παλιού εγκλήματος και είχε μπόλικους παίκτες για να εξαφανίσουν τα παλιά ίχνη και να αφήσουν τα δικά τους...

Ο Χριστοφιδέλης, που άλλωστε φορά τη φανέλα με το Νο 1, άνοιξε τον δρόμο στον ημιτελικό με τον Παμβοχαϊκό και μετά από 24 ώρες τον ρόλο του Γκιούρδα υποδύθηκε ο (αδιαμφισβήτητος MVP του τελικού) Μπόγιαν Γιορντάνοφ, ο οποίος με τη σειρά του φρόντισε να ανοίξει κάμποσες λακκούβες στο δάπεδο!

Ενεκα της σημειολογίας, ο Γιορντάνοφ ήταν εκείνος ο οποίος βούλιαξε το «πειρατικό» της Σύρου, την ώρα που ο Φοίνικας, στον επίλογο του τρίτου σετ, δεχόταν αλλεπάλληλα υποβρύχια σαμποτάζ από τα μπλοκ του Φιλίποφ και από τις υποδοχές των συμπαικτών του!

Οι δύο νίκες του Ολυμπιακού ήταν καθαρές (3-0) κι αυτό περισσότερο από τους Κορινθίους, αδικεί τους Συριανούς, οι οποίοι είχαν το προβάδισμα τουλάχιστον έως τη μέση του κάθε σετ!

Στο πρώτο (26-28) προηγήθηκαν με 18-12 και με 24-21, στο δεύτερο (21-25) με 15-13 και στο τρίτο (21-25) με 18-14, αλλά όπως λέει και μια παροιμία, η συναυλία δεν τελειώνει αν δεν βγει η (Βουλγάρα) χοντρή να τραγουδήσει!

Στη λήξη του αγώνα τόλμησα να ρωτήσω τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο μήπως η ομάδα τις τύχες της οποίας ανέλαβε πριν από τρεις μέρες παρέλυσε από τον φόβο (όχι της ήττας, αλλά) της νίκης!

Δεν συμφώνησε με αυτήν την εκδοχή και επικαλέστηκε μια κουβέντα που είχε ακούσει το πρωί και με αυτήν θα επιδιώξει να τριβελίσει τα μυαλά των παικτών του: Ο Θεός, λέει, αγαπά τους ανθρώπους που προσπαθούν και τους δίνει λίγη λίγη την ανταμοιβή...

Σε λιγότερο από έναν χρόνο οι Συριανοί έπαιξαν σε τρεις τελικούς (πρωταθλήματος με τον Ηρακλή, Λιγκ Καπ και Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό), αλλά τους έχασαν όλους και μετά από αυτή τη σκληρή δοκιμασία, όντως περιμένουν από τον Πανάγαθο να φανεί πιο large απέναντί τους!

Ο Ολυμπιακός πάλι μοιάζει όντως με τον φοίνικα, διότι αναγεννάται εκ της τέφρας που δημιούργησε η περυσινή αποτυχία του: τη σεζόν 2011-12 οι «ερυθρόλευκοι» είδαν τον Ηρακλή να κατακτά και τους δυο τίτλους, αλλά εφέτος παίρνουν το αίμα τους πίσω, έχοντας σηκώσει δύο τρόπαια και πηγαίνοντας φουλ για το περιλάλητο tremble!

Ως γνωστόν, την Ιστορία τη γράφουν πάντοτε οι νικητές και αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός γέμισε ακόμη και τα περιθώριά της: ο 13ος τίτλος του στον θεσμό του Κυπέλλου είναι ο όγδοος για τον Κώστα Χριστοφιδέλη (που υπολείπεται κατά έναν του Ντράγκοβιτς), ο πέμπτος (με τέταρτη διαφορετική ομάδα) για τον λίμπερο Γιώργο Στεφάνου, ο οποίος αποδεικνύει πως έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας...

...αλλά μόλις ο παρθενικός για τον προπονητή του, γι' αυτό άλλωστε τον απόλαυσε δεόντως!

Την ώρα που μέσα στα αποδυτήρια ο (36χρονος ακραίος-μέντορας του Ολυμπιακού) Χριστοφιδέλης βάδιζε στα χνάρια του διάσημου, πλέον, τοπικού αοιδού Μπρεντ Πετγουέι και τραγουδούσε α λα Βασίλης Καρράς «απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις», ο Καζάζης άφηνε πίσω τις αναμνήσεις των τεσσάρων Κυπέλλων που κατέκτησε ως παίκτης...

...και έφτιαχνε τη γραβάτα του για να βγει σένιος στις πανηγυρικές φωτογραφίες, που απαθανατίζουν τον παρθενικό προπονητικό τίτλο του στον θεσμό!

Ενας τίτλος που - για να μην ξεχνιόμαστε - το Σάββατο απέδειξε ότι ο βασιλιάς ζει και την Κυριακή ότι (ζει και) βασιλεύει κιόλας!

Πηγή: Goal