Εθνικό κέντρο διερχομένων...

Στις πρόσφατες δηλώσεις του στον ιταλικό Τύπο ο Κλαούντιο Ρανιέρι είπε ότι ουδέποτε επέλεξε τους ομοσπονδιακούς τεχνικούς των μικρότερων Εθνικών ομάδων και ότι δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό.

Ο πρόεδρος της ΕΠΟ έχει δηλώσει κατ' επανάληψη σε συνεντεύξεις του ότι ο Ρανιέρι είχε επιλέξει όλους τους ομοσπονδιακούς προπονητές των μικρότερων Εθνικών ομάδων, ξεχωρίζοντας τους μέσα από βιογραφικά που του είχε δώσει η Ομοσπονδία.

Μάλιστα ο Σαρρής σε πρόσφατη συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι η μόνη απόφαση που θα άλλαζε σε σχέση με ότι έχει κάνει με τον κύριο Ρανιέρι, είναι ότι δεν θα τον άφηνε να επιλέξει τους προπονητές των μικρότερων Εθνικών ομάδων. Αυτούς που ο κύριος Ρανιέρι δηλώνει ότι ποτέ δεν επέλεξε και ποτέ δεν τον ρώτησαν...

Ας το αφήσουμε όμως αυτό στην άκρη. Περσινά ξινά σταφύλια που λένε και ας πάμε στο σήμερα... Από την λήξη κιόλας του ματς με την Βόρειο Ιρλανδία η ΕΠΟ με δική της ευθύνη είχε αφήσει να υπάρχουν διαρροές στον Τύπο περί δυσαρέσκειας του Ρανιέρι για τον τάδε ή τον δείνα ποδοσφαιριστή. Απαράδεκτο, αλλά συνέβαινε. Και στη θέση του τάδε και του δείνα ήταν τουλάχιστον 10 διαφορετικά ονόματα, ανάλογα με το μέσο που διάβαζες ή άκουγες...

Πέρασαν οι μέρες και ήρθαν οι κλήσεις για τον αγώνα με τα Νησιά Φερόε. Παίκτες όπως ο Σαμαράς, ο Μήτρογλου, ο Ταχτσίδης δεν κλήθηκαν και αυτομάτως θεωρήθηκε ότι είναι στην μαύρη λίστα του Ιταλού. Αλλωστε τα ονόματα τους είχαν... παρελάσει στον Τύπο την επομένη της ήττας με την Βόρειο Ιρλανδία. Στην ίδια λίστα μπήκαν και οι Σταφυλλίδης, Γιαννούλης σε σχέση με τις προηγούμενες κλήσεις, αλλά και ο Βύντρα ο οποίος εν τέλει μετά από τους τραυματισμούς που προέκυψαν κλήθηκε ξανά.

Στη θέση τους ο Ρανιέρι αποφάσισε να καλέσει ένα σωρό αμούστακα παιδιά αρκετά από τα οποία δεν έχουν φορέσει την φανέλα της Εθνικής ομάδας. Θα μπορούσε κάποιος να εκτιμήσει ότι αυτό είναι καλό και ενδεχομένως να συμφωνούσα αν γίνονταν με έναν τρόπο που δεν θα τους έκαιγε. Θυμίζω άλλωστε ότι και ο Σταφυλλίδης νέο πρόσωπο ήταν, όπως και ο Γιαννούλης, αλλά μία που τους κάλεσε, μία που τους είδε, μία που τους έκοψε. Και τώρα ήρθε ο Τασουλής.

Εδώ να σημειώσω ότι ο νεαρός αριστερός μπακ του Πανιωνίου όχι απλώς μου έχει κάνει θετική εντύπωση φέτος στον Πανιώνιο, αλλά τον είχα ξεχωρίσει από πέρυσι όταν έπαιζε στον Φωστήρα και την football league. Το ίδιο και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό ισχύει για τον Μπακάκη, για τον οποίο έχω γράψει κατ' επανάληψη ότι τον θεωρώ τον πιο ταλαντούχο ακραίο οπισθοφύλακα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θα μπορούσαν να ισχύουν τα ίδια και για τον Κολοβό ή τον Ντίνα, που ήρθαν για να συμπληρώσουν τον Καρέλη και τον Μάνταλο, κ.ο.κ.

Η κάθε μία από αυτές τις περιπτώσεις μόνες τους θα μπορούσαν να στέκουν. Ολες μαζί όμως; Ξαφνικά μέσα σε 3 μήνες η Εθνική ομάδα έχει ως στελέχη της όλους αυτούς μαζί. Τον Ντίνα, τον Καρέλη, τον Μπακάκη, τον Μάνταλο, τον Κολοβό, τον Τασουλή, τον κάθε ένα από όλα αυτά τα παιδιά που δεν έχουν την παραμικρή παράσταση από Εθνική ομάδα. Το να μετατρέψεις την Εθνική ομάδα των Ελπίδων σε Ανδρών μέσα σε 3 μήνες δεν είναι απλά επικίνδυνο, αλλά και αφελές. Διαφορετικά θα το είχαν κάνει ένα σωρό ομοσπονδιακοί τεχνικοί πριν από τον Ρανιέρι.

Και βέβαια θα το είχαν κάνει και με ένα τρόπο που θα έδειχνε ότι εμπιστεύονται απολύτως τα νέα παιδιά. Διότι ο Ρανιέρι ούτε αυτά δεν πιστεύει. Τον Σταφυλλίδη που τον κάλεσε στο προηγούμενο ματς τον έκοψε επειδή έφαγε μία ντρίπλα από τον Λάφερτι... Αύριο μεθαύριο αν δεν παίξει καλά ο Μπακάκης στο πρώτο του ματς, δεν θα τον ξανακαλέσει, όπως δεν κάλεσε τον Σταφυλλίδη και πάει λέγοντας.

Το μεγαλύτερο ερώτημα απ' όλα είναι ποιος ενημερώνει τον Ρανιέρι και καταλήγει σε αυτές τις κλήσεις; Τι παιχνίδια παίζονται προκειμένου πάρα πολλά παιδιά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να βάλουν στο βιογραφικό τους κλήση στην Εθνική Ανδρών. Ολοι ξέρουμε πόσο ανεβάζει την τιμή ενός παίκτη η κλήση στην Εθνική Ανδρών.

Πότε είδε ο Ιταλός από κοντά τον Τασουλή και τον κάλεσε στην Εθνική; Πότε είδε τον Μπακάκη, πότε είδε τον Κολοβό, όπως πότε είχε δει τον Φορτούνη, τον Μαυρία και τον κάθε Μαυρία που έχει καλέσει τους τελευταίους τρεις μήνες στην Εθνική ομάδα. Φτάνουμε αισίως τον αριθμό των 40 διαφορετικών ποδοσφαιριστών με τον Ρανιέρι στον πάγκο. Περίπου αντίστοιχος ήταν ο αριθμός των διαφορετικών ποδοσφαιριστών που κάλεσε ο Σάντος σε 4 χρόνια όμως, όχι σε 3 μήνες και κάπου εκεί ήταν ο συνολικός αριθμός των παικτών που κάλεσε ο Ρεχάγκελ σε
σχεδόν 8 χρόνια!

Το ακόμη χειρότερο, είναι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται ο Ρανιέρι στους διεθνείς. Το μόνο που καταφέρνει είναι να τους χάσει. Αλήθεια πόση άνεση έχουμε να “κάψουμε” ως ελληνικό ποδόσφαιρο τον Σαμαρά, τον Μήτρογλου, τον Ταχτσίδη και τόσους άλλους που... καίει με τον τρόπο του και την συμπεριφορά του ο Ρανιέρι; Πόσο εύκολο είναι, ότι κι' αν πιστεύουν κάποιοι, να παραμερίσουμε μέσα σε μία νύχτα την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών που τα δύο τελευταία χρόνια οδήγησαν την Εθνική στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και στις 16
καλύτερες του κόσμου;

Σίγουρα όχι τόσο εύκολο, όσο πιστεύει ο κύριος Ρανιέρι ο οποίος με τις επιλογές του και την λογική του... εθνικού κέντρου διερχομένων έχει την Εθνική ομάδα 5η σε όμιλο με Βόρειο Ιρλανδία, Ρουμανία, Φινλανδία, Ουγγαρία και Νησιά Φερόε.