1997, 2000, 2015. Τρεις χρονιές σταθμός για το βόλεϊ και για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Πρώτα ο Άρης, μετά ο Ηρακλής, τώρα ο ΠΑΟΚ. Οι πρώτοι τους τίτλοι στο άθλημα. Η τριλογία που γράφει ιστορία. Ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να κερδίσει απλά έναν τίτλο. Κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο από μία ομάδα που τα τελευταία χρόνια είχε συνηθίσει να παίζει μεταξύ συγγενών και φίλων. Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και 32 χρόνια μετά την πρώτη παρουσία σε τελικό ανέτρεψε την παντοδυναμία του κυρίαρχου Ολυμπιακού που όμως μέσα στο μεθύσι των τίτλων έκανε και λάθη.

Άλλωστε η επιτυχία μάλιστα του ΠΑΟΚ έχει και... ερυθρόλευκο άρωμα. Στον πάγκο ο Γιάννης Καλμαζίδης που έφυγε πριν από τρία χρόνια από τον Ολυμπιακό. Μάλιστα το γυαλί ράγισε όταν ο Ολυμπιακός τη σεζόν 2011-12 δεν πήρε το κύπελλο από τον Ηρακλή στο φάιναλ-4 που είχε γίνει και πάλι στη Σύρο.

Ο Βασίλης Κουρνέτας έμεινε εκτός του ρόστερ του Ολυμπιακού το περασμένο καλοκαίρι. Όπως αποκάλυψε απόψε σκέφτηκε μέχρι και να σταματήσει την ενεργό δράση καθώς δεν έβλεπε πως υπήρχε ομάδα να κάνει πρωταθλητισμό, μέχρι που ήρθε η δημιουργία του νέου ΠΑΟΚ και η πρόταση του δικεφάλου. Ο Κουρνέτας πήρε κύπελλο κόντρα στον Ολυμπιακό και μάλιστα στη Σύρο που βρήκε καταφύγιο μετά τη Μπελογκόριε και την ΕΑΠ.

Ο Ερνάντο Γκόμεζ που ήταν η μεγάλη ανακάλυψη του Ολυμπιακού το 2001 αλλά μετά την απώλεια του τίτλου το 2004 από τον Παναθηναϊκό κρίθηκε πως δε μπορούσε να εκπληρώσει τους στόχους κι έτσι διαγράφηκε μια για πάντα.

Διαφορετικές εποχές, διαφορετικές ιστορίες. Πιστεύουμε πως κάθε παίκτης και κάθε προπονητής πρέπει να κάνει τις αλλαγές του για να ανανεώνεται και να βελτιώνεται, αλλά πιστεύουμε επίσης πως τίποτα δεν γίνεται στην τύχη.

Ο ΠΑΟΚ επιβεβαίωσε τον κανόνα της τακτικής και της επιμονής, αλλά και τη δύναμη της ομάδας.

Είδαμε έναν Κουρνέτα που παρά τα προβλήματα με τη μέση του έπαιξε σε δύο ημέρες τους «πρώτους χρόνους» που δεν είχε παίξει όλη τη χρονιά πέρσι στον Ολυμπιακό.

Είδαμε έναν Γκόμεζ ηγέτη. Μασούσε σίδερα και με το βλέμμα του έδειχνε το πάθος για αυτόν τον τίτλο. Είδαμε έναν Χιμένες που κυριολεκτικά πετούσε μόνο με τα επιτόπια άλματα των πανηγυρισμών, έναν αθόρυβο και αλάνθαστο Σαφράνοβιτς.

Είδαμε έναν ιπτάμενο Γκαρά να απογειώνεται σε κάθε φάση για άμυνα και υποδοχή. Είδαμε και τους Ρανγκέλ, Παντακίδη να ανοίγουν ρήγματα από το κέντρο και να πιέζουν από τα 9 μέτρα. Πάνω απ΄ όλα είδαμε μετά από καιρό μια ομάδα που έχει δύναμη αλλά και τακτική στο σερβίς. Είδαμε μία ομάδα που έχει δώδεκα ετοιμοπόλεμους παίκτες, έτοιμοι να παίξουν τον ρόλο τους χωρίς φόβο και παράλληλα να δίνουν ενέργεια στους συμπαίκτες τους ακόμα και από τον πάγκο. Γενικά είδαμε την καλύτερη ομάδα που είχε ποτέ ο ΠΑΟΚ και απολαύσαμε έναν ακόμα σπουδαίο αγώνα βόλεϊ μέσα σε ένα άκρως βολεϊκό κοινό. Οι συριανοί παρά τη μεγάλη απογοήτευση του αποκλεισμού τους από τον ημιτελικό αλλά κυρίως από τον σοβαρό τραυματισμό του Νικολά Μιγιαήλοβιτς όχι μόνο γέμισαν το «Δ.Βικέλας» αλλά χειροκρότησαν νικητές και ηττημένους σε μία ξεχωριστή βραδιά για το άθλημα που θα την θυμόμαστε χρόνια. Ηταν μία γιορτή για το άθλημα και αποθέωση για το βόλεϊ.

Ο Ολυμπιακός από τους 21 τελικούς κυπέλλου που έχει αγωνιστεί ηττήθηκε για έβδομη φορά. Οι ερυθρόλευκοι έχουν ηττηθεί σε τελικό μόνο από τον Παναθηναϊκό, τον Ηρακλή και τον ΠΑΟΚ.

Το χειρότερο για την ομάδα ου Δημήτρη Καζάζη είναι πως μοιάζει εγκλωβισμένη μέσα σε έναν λανθασμένο σχεδιασμό που την έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο.

Για δεύτερη φορά σε αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ (η πρώτη στο Ρέντη για το πρωτάθλημα) δεν είχε απαντήσεις σε κρίσιμα σημεία. Πρώτα απ΄ όλα δε μπόρεσε να έχει καλή υποδοχή στην πίεση του ΠΑΟΚ από το σερβίς. Στον τελικό φάνηκε μόνο ο Στεφάνου και όσο άντεξε ο Κοκκινάκης, ενώ ο Προύσαλης έτρεχε για να διορθώσει ένα... γραπτό που ήταν όλο μουτζούρες.

Με τον Ντιάτσκοφ να έχει αναλαμπές και τον Χριστοφιδέλη να είναι μακριά από τον καλό εαυτό του ο Ολυμπιακός δεν είχε σπιρτάδα και νεύρο. Το πιο σημαντικό απ΄ όλα ήταν πως έπαιζε «χωρίς» διαγώνιο. Ο Κλαρκ με χαμηλά ποσοστά και αδυναμία στις κόντρα επιθέσεις δε μπορούσε να επιβληθεί. Μπροστά στον Γκόμεζ έμοιζε κυριολεκτικά με «γατάκι». Από το σερβίς πίεσε μόνο ο Ντιάτσκοφ, ενώ Γιούρισιτς και Κοΐστρα τα βρήκαν σκούρα με τους απέναντι μπλοκέρ.

Ο Ολυμπιακός βασίστηκε περισσότερο στην εμπειρία και στο μεγάλο εκτόπισμα της φανέλας αλλά με το επίπεδο βόλεϊ που παίζει πλέον ο ΠΑΟΚ δεν του φτάνουν για να νικήσει.

Ο Ολυμπιακός έχασε το κύπελλο και κινδυνεύει να χάσει και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Ο Καζάζης έχει δύο επιλογές. Είτε να ξεχάσει την πρώτη θέση και το πλεονέκτημα έδρας και να κάνει από τώρα προετοιμασία για τους τελικούς, είτε να μπει στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος από τη θέση του αουτσάιντερ ώστε να αποφορτίσει τους παίκτες του.

Η επιτυχία του ΠΑΟΚ στη Σύρο έχει τεράστια σημασία για τον σύλλογο και για πρώτη φορά βγάζει στο δρόμο τους οπαδούς του δικεφάλου που ανακαλύπτουν τα μυστικά ενός αθλήματος που για να πάρεις τίτλο πρέπει να φτύσεις αίμα. Ακόμα και οι παραδοσιακοί οπαδοί του δικεφάλου που είναι αφιερωμένοι στο ποδόσφαιρο παραδέχονται πως αξίζει τον κόπο να κάνουν μία βόλτα στο αεροδρόμιο Μακεδονία ή στο Παλατάκι για να επιβραβεύσουν τη μεγάλη προσπάθεια που ξεκίνησε ο Γιώργος Ανδρέου εδώ και χρόνια. Είναι ο «τρελός» που για χρόνια επένδυσε στο γυναικείο και πήρε τίτλο με τον Φιλαθλητικό κόντρα στις μεγάλες ομάδες του Παναθηναϊκού και των Βριλησσίων. Επένδυσε στο ανδρικό τμήμα του ΠΑΟΚ όταν οι περισσότεροι γελούσαν και εφέτος με την παρουσία του Καλμαζίδη και τον σωστό σχεδιασμό βρήκε την ευκαιρία να κάνει την διαφορά.

Όσοι παρακολούθησαν τον τελικό έστω και τηλεοπτικά παραδέχτηκαν πως οι τίτλοι στο βόλεϊ δεν είναι εύκολη ιστορία και ειδικά κόντρα στον Ολυμπιακό που κυριαρχεί λόγω παράδοσης, σχεδιασμού, μπάτζετ αλλά και δυναμικής.

Ο ΠΑΟΚ ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στο βόλεϊ. Το κύπελλο που κατέκτησε απόψε ίσως είναι η αρχή μιας νέας ιστορίας για το άθλημα. Σίγουρα θα δώσει πνοή στο βόλεϊ της Θεσσαλονίκης, θα ανεβάσει τον ανταγωνισμό στα ύψη αλλά θα χρειαστεί βοήθειες για να έχει συνέχεια και διάρκεια.

Πηγή: gazzetta.gr

Βόλεϊ Άλλα Σπόρ ΠΑΟΚ SPORTS