Ο Παναθηναϊκός θα υποβιβαστεί, εκτός κι αν διαλυθεί η Πάτρα. Μετά τον αγώνα εναντίον της Λαμίας στο Μετς η εικόνα στα δικά μου μάτια είναι πεντακάθαρη. Δεν το πιστεύουν, δεν το μπορούν, δεν θα σωθούν.

Είναι πολύ απλά τα πράγματα:

Παράμετρος 1η: Όταν προηγείσαι με 2-1 σετ, 17-14 στο τέταρτο και καταφέρνεις να χάσεις το ματσάκι δύο τινά συμβαίνουν. Ή προηγήθηκες τυχαία γιατί οι άλλοι σερνόντουσαν ή δεν έχεις ίχνος ψυχολογίας για να κατακτήσεις αυτό που έχεις αγγίξει (που έχεις αγκαλιάσεις για την ακρίβεια).

Παράμετρος 2η: Δεν είναι δυνατόν να χάνεις απ' όλο τον κόσμο κι ενώ έχεις κάνει μετεγγραφές για να ενισχυθείς. Εδώ που τα λέμε, κάποια στιγμή πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και αυτοί που βρίσκονται στο γήπεδο, όσο απλήρωτοι κι αν είναι. Πρέπει να συναισθανθούν το βάρος της φανέλας που φορούν και να αποκτήσουν το μίνιμουμ αυτοεκτίμησης. Επίσης πρέπει να σκεφτούν την μεγάλη χαμένη ευκαιρία να κάνουν ένα ''ονοματάκι'' κάποιοι παίκτες που κανονικά δεν θα έπρεπε να περνάνε ούτε έξω από τα γραφεία του ΤΑΑ.

Παράμετρος 3η: Δεν είναι δυνατόν η ομάδα να μένει τόσο απελπιστικά αβοήθητη. Σε ντέρμπι παραμονής το γήπεδο είχε 100 φιλάθλους στην εξέδρα. Τέτοια κινητοποίηση από την ανύπαρκτη διοίκηση! Ο άνθρωπος που ανακοίνωνε τις συνθέσεις των ομάδων θα μπορούσε πολύ εύκολα να ανακοινώσει από μικροφώνου και τα ονόματα των θεατών. Οι πρώτοι που ευθύνονται για την κατάντια είναι οι παράγοντες της ομάδας. Μόνο που (συμπαθάτε με) απόψε δεν φταίνε μόνο αυτοί.

Παράμετρος 4η: Ο πασαδόρος της Λαμίας Θάνος Μαρούλης στις pre-game δηλώσεις του για τον αγώνα είχε πει: «Θεωρητικά εμείς έχουμε τον πρώτο λόγο, αλλά ο ΠΑΟ είναι μια νέα ομάδα που ψάχνεται ακόμη. Γι' αυτό πρέπει να μπούμε δυνατά από την αρχή γιατί ο ΠΑΟ έχει δείξει ότι είναι ομάδα ψυχολογίας κι αν δεν της βγει το παιχνίδι από την αρχή έχει πρόβλημα». Κατάλαβε δηλαδή την ψυχολογία του Παναθηναϊκού ο Μαρούλης και δεν την έχει καταλάβει ο Καζάζης. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι αποφάσισε για δεύτερο σερί ντέρμπι παραμονής να ξεκινήσει τον αγώνα με βασικό πασαδόρο τον Αγγελόπουλο, αφήνοντας στον πάγκο τον Πιπέργια. Στου κασίδι το κεφάλι πειράματα δηλαδή.

Οι πράσινοι ήταν τραγικοί μέχρι το 16ο πόντο του πρώτου σετ και μετά επιστρατεύθηκε ο Πιπέργιας. Ήταν αργά για το πρώτο σετ και η απώλειά του μέτρησε πολύ στην συνέχεια. Οι πράσινοι έκαναν υπερπροσπάθεια για να το γυρίσουν, έφτασαν στο 2-1 και κάπου εκεί τα ψυχικά αποθέματα (και το ντεπόζιτο ικανότητας, για να μην κοροϊδευόμαστε) εξαντλήθηκαν. Δεν μου κάνει εντύπωση η ήττα. Με εξοργίζει η δήλωση: «Τουλάχιστον αυτή την φορά προσπαθήσαμε».

Όπως με εξοργίζει και η ωμή ομιλία του Βασίλη Κωνσταντίνου στους μπασκετμπωλίστες του Αμαρουσίου: «Τελειώσανε τα λεφτά, όποιος θέλει φεύγει. Εγώ στην θέση σας θα έφευγα». Αγαπημένε μου Βασίλη συγγνώμη, αλλά όταν αναλαμβάνεις την θέση του προέδρου (έμμισθη πλαγίως μέσω ΕΣΑΚΕ) κάνεις και κάτι για να μην σκάσει η βόμβα στα χέρια σου. Δεν αναλώνεσαι σε επιστολές δικαιολογημένης οργής στον Βωβό και σίγουρα δεν μένεις μόνο σε αυτές. Εάν δεν έχεις τη δυνατότητα, απλώς δεν αναλαμβάνεις. Επίσης δεν εγκαταλείπεις πρώτος την μάχη. Για το Μαρούσι που μέχρι πρόπερσι έπαιζε Ευρωλίγκα συζητάμε, για το (άλλοτε) καμάρι του ελληνικού μπάσκετ. Επίσης που ήσασταν όλοι εσείς (του δημάρχου συμπεριλαμβανομένου) όταν βλέπατε την φούσκα Βωβού; Διότι περί φούσκας επρόκειτο. Και τέλος, θα πείς τα ίδια Βασίλη Κωνσταντίνου στον Λέτο και στον Τοτσέ; Θα τους πεις: «Δεν έχουμε, όποιος θέλει φεύγει»; Δε νομίζω...

(Τί κοινό έχουν το ΤΑΑ Παναθηναϊκός και η ΚΑΕ Μαρούσι; Και οι δύο μπήκαν σε οριστικό μονόδρομο προς το αδιέξοδο αμέσως μετά τις προσπάθειες Γκάμαρη να αναλάβει την διοίκησή τους; Τυχαίο; Δε νομίζω. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος εξεύρεσης ενός κανονικού επενδυτή. Ιδού τα αποτελέσματα!)

Ελπίζω μόνο να μην σκάσει στα χέρια του Κωνσταντίνου (που υπήρξε μετρ στα μπλοκαρίσματα και τις αποκρούσεις) και των υπόλοιπων και η βόμβα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, διότι τότε τα πράγματα δεν θα είναι και τόσο ανώδυνα. Κι εκεί δεν υπάρχει σάλιο για την ώρα. Δόξα τω Θεώ τουλάχιστον ο Γόντικας το χειρίζεται σαν πραγματικός (και μάλιστα πολύ μάγκας) καπετάνιος. Για πόσο όμως ακόμα;

Ζούμε στην περίοδο που όλες οι φούσκες σκάνε στα μούτρα όσων δημιουργούσαν ψευτοκολοσσούς με αέρα κοπανιστό. Πλέον είναι ώρα ευθύνης. Και η ευθύνη αφορά τους παράγοντες, αλλά και τους αθλητές που καλούνται να σεβαστούν τους συλλόγους τους, αλλά κυρίως τους εαυτούς τους. Βεβαίως στο τέλος της χρονιάς και τα δεδουλευμένα να διεκδικήσουν και να φύγουν τρέχοντας. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει διάλυση μιας ομάδας. Όπως κι αν λέγεται. Μέχρι τότε όμως αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμός!!!

Υ.Γ: Αν ήταν ο υποβιβασμός του βολεϊκού Παναθηναϊκού και του μπασκετικού Αμαρουσίου να σήμαινε εξυγίανση και νέο ξεκίνημα (έστω και με τον τόσο ντροπιαστικό τρόπο για την ιστορία των συλλόγων), θα έλεγα: ''χίλιες φορές να υποβιβαστούν''. Δυστυχώς όμως ,εάν αυτό συμβεί (που θα συμβεί), φοβάμαι ότι θα σβηστούν από τον χάρτη.

Πηγή: pamesports.gr

Μαρούσι Βόλεϊ Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS