Επειδή από αύριο θα τα λέμε από την Βαρσοβία μαζί με τον Αποστόλη Λάμπο, που ακολουθεί την Εθνική ομάδα από την αρχή της προετοιμασίας της, σήμερα θα καταθέσω στο blog μου κάποιες σκέψεις με την ιδιότητα του ρεπόρτερ της ΕΠΟ και της Εθνικής την δεκαετία του ΄90.

Οι διαφορές του τότε με το τώρα είναι τεράστιες. Οι γενιές των ποδοσφαιριστών που σταδιακά πλαισιώνουν την Εθνική ομάδα μπορεί να μην έχουν το ταλέντο των προηγούμενων, αλλά έχουν μια εντελώς νέα νοοτροπία.

Μια νοοτροπία που πιστώνεται κυρίως στον Ότο Ρεχάγκελ για την αλλαγή της. Για παράδειγμα η Εθνική που πήγε το 1994 στο Μουντιάλ των ΗΠΑ είχε τρομερές μονάδες στη σύνθεσή της. Όλη η αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου μας ήταν εκεί. Και σε εποχές που το επίπεδο των ομάδων μας ήταν ανταγωνιστικότατο.

Δεν ήταν όμως, ομάδα. Οι μονάδες ξεχώριζαν, αλλά η ομάδα υστερούσε. Την ίδια στιγμή οι παράγοντες της ομοσπονδίας ήθελαν να έχουν το γενικό κουμάντο στην Εθνική. Κυριαρχούσαν τα μικροπολιτικά συμφέροντα και αυτό επηρέαζε το κλίμα και στην ομάδα, όπου διαμορφώνονταν «παρέες» με καταστροφικά πολλές φορές αποτελέσματα.

Από την εποχή του 2004 και μετά ο Γερμανός ύψωσε τείχος μπροστά στην ομάδα. Το παραγοντιλίκι έμεινε στα γραφεία της ΕΠΟ και οι «παρέες» δεν είχαν θέση στην οικογένεια της Εθνικής. Τουλάχιστον όχι με την έννοια που τις γνωρίζαμε μέχρι τότε.

Οι διεθνείς άρχισαν να παίζουν σε ομάδες του εξωτερικού και να αντιλαμβάνονται ότι το ταλέντο δεν αρκεί. Χρειάζεται και σκληρή δουλειά για να είσαι ανταγωνιστικός και να κερδίσεις μια θέση στην ενδεκάδα.

Η Εθνική ομάδα έπαψε να είναι «αγγαρεία» και όλοι την είδαν ως τη μεγάλη ευκαιρία για διάκριση και σε προσωπικό επίπεδο. Αυτοί βοηθούσαν την Εθνική και η Εθνική βοηθούσε αυτούς.

Με τον Σάντος το κλίμα πήγε να χαλάσει κάποια στιγμή με 2-3 συνεχόμενες αποχωρήσεις, αλλά γρήγορα το πράγμα μαζεύτηκε. Ήταν φανερό ότι η επιστροφή σε άλλες εποχές είχε περάσει ανεπιστρεπτί -θέλω να πιστεύω- για την Εθνική.

Αύριο η Ελλάδα ρίχνεται στη μάχη του Euro 2012. Οι διεθνείς πιστεύουν στις δυνατότητές τους και ο Σάντος στην ομαδική δουλειά. Όποιος και να επιλεγεί να παίξει στην πρεμιέρα θα το κάνει στο 100% των προσόντων που διαθέτει.

Η Εθνική δύσκολα δέχεται γκολ, αλλά δύσκολα επιτυγχάνει κιόλας τέρμα στην επίθεση. Με λίγη τύχη μπορεί να αφήσει την Πολωνία να ψάχνει για βαθμούς στα ματς με τους Ρώσους και τους Τσέχους. Και να μας βοηθήσει να περάσουμε άνετα από τον όμιλο.

Και να χάσει όμως, δεν θα χάσει με τα χέρια ψηλά. Η ομάδα ξέρει να μάχεται και να παλεύει ακόμα και απέναντι σε αντιπάλους κλάσης. Και μπορεί καμιά φορά να μας «κουράζει» με το ποδόσφαιρο που παίζει, αλλά μας αποζημιώνει με τα αποτέλεσματά της που την οδηγούν σε διαρκείς συμμετοχές μεγάλων διοργανώσεων, τις οποίες είχαμε συνηθίσει να παρακολουθούμε μόνο από την τηλεόραση.

Οι ποδοσφαιριστές το πιστεύουν, ο Σάντος τους πιστεύει, ας τους πιστέψουμε κι εμείς, χαρίζοντάς τους όση θετική ενέργεια μας έχει απομείνει.

Πηγή: novasports.gr

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS