Το Παναγούλιας ήταν το επίθετο του...για  τους τύπους και την κοσμική γραφειοκρατεία. Για μας, ήταν ο Αλκέτας. Ο πιο επιτυχημένος Έλληνας προπονητής ως προς τ' αποτελέσματα. Ο φανατικός οπαδός του Άρη Θεσσαλονίκης. Ο τεχνικός που έδωσε πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό. Ο άριστος διαχειριστής των media και των ανθρώπων τους. Ο τεχνοκράτης που βοήθησέ τα μέγιστα για την είσοδο του  ποδοσφαίρου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μα πάνω απ' όλα ο άνθρωπος που άνοιξε στην Εθνική Ομάδα την πόρτα για τα σαλόνια του διεθνούς ποδοσφαίρου με την πρόκρισή της για πρώτη φορα στα τελικά του EURO (1980) και του Μουντιάλ (1994).

Με τον Αλκέτα είχα την τύχη να κάνω πολλές τηλεοπτικές συνεντεύξεις για δεκαπέντε συναπτά έτη από το 1991 μέχρι το 2006, όταν (όπως καταλαβαίνω τώρα) τον είδα για τελευταία φορά στα στούντιο του ΑLPHA στην Κάντζα. Πανέξυπνος άνθρωπος. Ανοιχτός. Με νοοτροπία για μπίζνες αμερικανική κι ευστροφία...πολύ ελληνική! Πατριώτης. Και αμετανόητος λάτρης της Θεσσαλονίκης. Πολλές φορές προτιμούσε την καθαρεύουσα στη ροή του λόγου του. Αντί για "παίκτες" έλεγε "οι παίκται" κι αντί για ημίχρονο έλεγε "ημιχρόνιο". Όταν απηύθυνε τον λόγο σε μένα με φώναζε "Παύλε". Του παραπονιόμουν. "Μη θυμώνεις αυτό είναι το σωστό" μου λέγε τις πρώτες φορές. Με τον καιρό το "χώνεψα"...

Στον Αλκέτα ήταν δύσκολο να κρατήσουν κακία ακόμη κι εκείνοι με τους οποίους είχε τσακωθεί πολύ. Θυμάμαι ότι στην εκπομπή του ΜΕΓΚΑ για το Τσάμπιονς Λιγκ ξαναβρέθηκε με τον Στέλιο Μανωλά δέκα χρόνια μετά τα τραγελαφικά γεγονότα του Μουντιάλ του 1994. Ο Στέλιος ήταν λίγο βαρύς στην αρχή όταν του τηλεφώνησα. Με ρώτησε αν είχα μιλήσει με τον πρώην προπονητη του στην  Εθνική. Του απάντησα ότι βεβαίως κι είχα μιλήσει και του μετέφερα και το σχόλιο του Παναγούλια για την τηλεοπτική συνύπαρξη τους: "Με πολλή χαρά θα τον δω τον Στέλιο. Έχει περάσει ο καιρός. Τον αγαπώ πολύ και πιστεύω ότι μ αγαπάει κι εκείνος". Αυτό ήταν. Ήρθαν και οι δύο. Αγκαλιάστηκαν συγκινημένοι στο καμαράκι του μακιγιάζ του θεάτρου στο Κολλέγιο. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Μια άλλη φορά ήρθε στην εκπομπή κυριολεκτικά κατ ευθείαν απ την....Αμερική. "Τώρα με πιάνει το τζετ λάγκ"μου είπε."Αν δεις να  γλαρώνω να με...κλωτσάς απο κάτω. "Του ριξα κανά δύο και όλα καλά. Δε μου παραπονέθηκε...

Τον προπονητή Παναγούλια -θιασώτη του ρόλου της καλής ψυχολογίας των ποδοσφαιριστών σε σχέση με την επιτυχή έκβαση ενός αγώνα- θα τον κρίνουν η ιστορία και οι συνάδελφοι του. Αυτό που μπορώ σίγουρα να καταθέσω ήταν το αίσθημα της πληρότητας που είχε κάποιος τελειώνοντας μια συζήτηση μαζί του. Είτε συμφωνούσε είτε διαφωνούσε με τις τοποθετήσεις του.

Πριν απο λίγους μήνες τον αναζήτησα μαζί με τον Παναγιωτόπουλο  για μια έκτακτη έκδοση που βγάλαμε για το EURO. Η ευγενέστατη σύζυγός του μετά από πολλά τηλεφωνήματα είπε στον Μιλτιάδη: "Σας παρακαλώ μην ξαναπάρετε. Ο Αλκέτας δεν είναι καλά. Δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να σας μιλήσει. "Ήταν τέλη Φλεβάρη και το τέλος ερχόταν....

Τώρα, γράφω για την "αναχώρηση" του κοσμοπολίτη Αλκέτα Παναγούλια τρεις το πρωι Πολωνίας σ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Βαρσοβία σε μέρες  μεγάλης χαράς για την εθνική ομάδα που τόσο λάτρεψε. Στο διπλανό κρεβάτι κοιμάται ο Μιλτιάδης. Θα τον ενημερώσω το πρωί ότι ο φίλος του, ένας απ' τους καλύτερους διεθνείς πρεσβευτές της Ελλάδας έφυγε...Και θα κοιτάζει από ψηλά το βράδυ της Παρασκευής τα ποδοσφαιρικά του εγγόνια, "τους παίκτας" της εθνικής, να παλεύουν απέναντι στη Γερμανία για να πάει "η Ελλάδα του" στα ημιτελικά. Θα τα κοιτάζει και θα χαμογελάει..Καλό ταξίδι μίστερ...Καλό ταξίδι ΑΛΚΕΤΑ ΜΑΣ...

Πηγή: pamesports.gr

Παναγούλιας Ποδόσφαιρο SPORTS