Χαλαρώστε, μπάλα είναι!

Ενα είναι το σίγουρο: στις βασικές επιλογές του Γερμανού εκλέκτορα Γιόαχιμ Λεβ για το ματς της Παρασκευής με την Εθνική Ελλάδας δεν θα βρίσκεται η... μάνταμ Μέρκελ (κατά Αλέξη Τσίπρα) ούτε ο Γιόχαν Σόιμπλε και φυσικά ούτε και ο οικονομολόγος και επικεφαλής της ομάδας δράσης για την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος της Ελλάδας Χορστ Ράιχενμπαχ. Το εν λόγω... τρίο παίζει μπάλα αλλού και όχι πάνω στο χορτάρι.

Επιπροσθέτως, κατά τη διάρκεια του αγώνα στο Γκντανσκ της Πολωνίας δεν πρόκειται να γίνει καμία διαπράγματευση περί της επιμήκυνσης της αποπληρωμής των δανείων από μέρους μας. Αν περιμένετε πυρετώδεις και μαραθώνιες διαπραγματεύσεις για ένα νέο σύμφωνο οικονομικής σταθερότητας, μάλλον θα απογοητευτείτε. Μόνο μπαλίτσα, αυτό περιλαμβάνει το πρόγραμμα. Οι διεθνείς μας, όμως, θέλοντας και μη κουβαλούν στις πλάτες τους την υποχρέωση να αγωνιστούν υπέρ βωμών και εστιών, να κρατήσουν ψηλά τη σημαία της αντίστασης, να ξεπλύνουν τις... αμαρτίες του έθνους έναντι των Γερμανών ποδοσφαιρικών "κατακτητών".

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει "πνιγεί" μέχρι τώρα από τα λασπόνερα της πολιτικής ίντριγκας. Ο Πλατινί και οι ιθύνοντες της ομοσπονδίας θα νιώσουν αρκετά άβολα αν τυχόν ακούσουν συνθήματα κατά την ανάκρουση του γερμανικού εθνικού ύμνου. Θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν την ανάρτηση πανό πολιτικού περιεχομένου στις εξέδρες. Μα και οι Γερμανοί αξιωματούχοι ήδη έχουν διατρανώσει με κάθε τρόπο την αγωνία τους για το πώς θα συμπεριφερθούν οι Ελληνες φίλαθλοι που βρίσκονται στην Πολωνία.

Παρεμπιπτόντως γίνεται ένα ματς, αλλά μάλλον αυτό χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να αναπτυχθούν άλλου είδους επιδιώξεις. Εχει συμβεί και άλλες φορές, επομένως δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση: ο αθλητισμός κατά καιρούς χρησιμοποιείται ως "όχημα" για την επίτευση πολιτικών σκοπιμοτήτων ή ακόμα χειρότερα ως όπλο κατίσχυσης ενός λαού έναντι κάποιου άλλου. Μοιάζει με προκάτ πόλεμο που δεν διεξάγεται με όπλα και στρατιώτες, αλλά με αθλητές, με μπάλες και καλάθια.

Το 1936 οι Ναζιστές είχαν αναγάγει τον πυγμαχικό αγώνα ανάμεσα στον Μαξ Σμέλιγκ και τον Τζόε Λιούις σε κυρίαρχο ζήτημα εθνικής τάξης. Η "καθαρότητα" της άριας φυλής έναντι της μαύρης δύναμης. Οι συμβολισμοί προφανείς, όπως φυσικά και τα αποτελέσματα του αγώνα. Ο Γερμανός πρωτοπυγμάχος νίκησε και ουσιαστικά δέχθηκε τιμές εθνικού ήρωα κατά την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη. Οσο για τον Λιούις, ταπεινωμένος και ηθικά λαβωμένος όπως ήταν, δεν άντεχε να βγαίνει για περίπατο ούτε στη γειτονιά του, καθώς έβλεπε ανθρώπους να κλαίνε γοερά.

Δεν πρόκειται για μια απλή νίκη ή για μια συνηθισμένη (σχεδόν ρουτινιάρικη) αποδοχή της ήττας. Αυτού του είδους τα αποτελέσματα λειτουργούν καίρια και δραστικά στο φαντασιακό ενός λαού. Μένουν στο μυαλό περισσότερο από οποιαδήποτε πολιτική απόφαση. Οι Ελληνες βρίσκονται στη γωνία και δέχονται επίθεση κατά ριπάς από τη γερμανική κυβέρνηση για τις οικονομικές ατασθαλίες δεκαετιών. Ο μοναδικός τρόπος για να βγουν στην αντεπίθεση είναι και ο πλέον ατελέσφορος. Μια ενδεχόμενη νίκη-πρόκριση επί της εθνικής Γερμανίας θα συνομολογούσε περί την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής έναντι των Τευτόνων. Τα γνωστά: όταν εμείς φιλοσοφούσαμε και γράφαμε τραγωδίες, εκείνοι έτρωγαν βελανίδια!

Και αν τυχόν χάσουμε; Τότε τι αποδεικνύεται άραγε; Μήπως θα πρέπει να δούμε και αυτήν τη διάσταση που είναι σφόδρα πιθανή με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια; Το να επενδύεις πάνω σε ένα απλό ποδοσφαιρικό παιχνίδι για να αναδείξεις τα ιερά και τα όσια του έθνους συνιστά ασύγγνωστο λάθος. Είναι ένα δείγμα οικτρού κουτσαβακισμού στα όρια της γελοιοποίησης.

Επί του πρακτέου: τοποθετεί στους ώμους των παικτών του Σάντος δυσανάλογο βάρος από αυτό που έτσι και αλλιώς κουβαλούν. Δεν φτάνει που έχουν να αντιμετωπίσουν ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης, καλούνται να αποδείξουν και την ανωτερότητα των Ελλήνων έναντι των Γερμανών. Αν πρυτανεύσει αυτή η λογική εντός της αποστολής (και σε αυτό καλούνται να παίξουν σημαντικό ρόλο ο Πιλάβιος και ο Σάντος), τότε είμαστε καταδικασμένοι σε βέβαιο αποκλεισμό. Το βάρος θα μας έρθει και θα μας πλακώσει.

Ο,τι ακριβώς σημειώνουμε και για τις εχθροπραξίες των χουλιγκάνων εντός των συνόρων ισχύει και σε αυτή την περίπτωση: χαλαρώστε, μπάλα είναι. Τίποτα περισσότερο!

Πηγή: Goal