Το ρέκβιεμ ενός θρύλου

Mια μεγάλη φυσιογνωμία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι πια μαζί μας. Ο Αλκέτας Παναγούλιας άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών, στο σπίτι του στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Το ποιος ήταν ο Παναγούλιας το ξέρουν και οι πέτρες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Λιτά και περιεκτικά, ήταν ο προπονητής που οδήγησε για πρώτη φορά την Εθνική μας ομάδα σε τελικά Euro (το 1980 στην Ιταλία) και σε Μουντιάλ (το 1994 στις ΗΠΑ). Επίσης, όταν ήταν προπονητής του Ολυμπιακού κατέκτησε τρία πρωταθλήματα. Το τρίτο εξ αυτών ήταν το τελευταίο που πήραν οι «ερυθρόλευκοι» πριν ξεκινήσουν τα «πέτρινα χρόνια».

Ο Αλκέτας αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια σοβαρά προβλήματα υγείας και η κατάστασή του επιδεινώθηκε τις τελευταίες ημέρες. Η είδηση του θανάτου του προκάλεσε βαθιά θλίψη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η κηδεία του θα γίνει την Παρασκευή στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στην πόλη Falls Church, της ίδιας πολιτείας, δηλαδή ανήμερα του μεγάλου αγώνα Ελλάδας - Γερμανίας. Αν μπορούσε να κάνει μια τελευταία ευχή πριν τον θάνατό του, θα ζητούσε μεγάλη νίκη-πρόκριση επί των Γερμανών. Οχι για να του την αφιερώσουν οι παίκτες, αλλά για να γελάσει λιγάκι το χειλάκι των ταλαιπωρημένων Ελλήνων. Θα έβλεπε το ματς από την τηλεόραση του σπιτιού του στις ΗΠΑ και θα πανηγύριζε με τον δικό του τρόπο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, τα οποία απέφευγε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από τότε που σταμάτησε την ενεργό δράση.

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Ο Αλκέτας είχε κάνει αξιόλογη προπονητική καριέρα και στις ΗΠΑ. Η ιστορία του καταγράφεται στο βιβλίο «Από τον Λευκό Πύργο στο Λευκό Οίκο», μέσα από το οποίο ο Μακεδόνας τεχνικός αναπολεί τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη και το ξεκίνημά του στην ιστορική ομάδα του Αρη, το 1949. Εκτός από την Ελλάδα, το ποδόσφαιρο και τον «έξω Ελληνισμό», στο βιβλίο του αναφέρεται και στους ανθρώπους που έπαιξαν ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή του, όπως η σύζυγός του Βάνα Δημητριάδη, τα παιδιά του Δέσποινα και Γιάννης και τα εγγόνια του Μικέλα και Ζωή Βάννα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ

Λίγοι θυμούνται ότι ο Αλκέτας εκτός από ποδοσφαιριστής (έπαιζε κυρίως αριστερό μπακ) και προπονητής, είχε αναλάβει -για ένα φεγγάρι- και διοικητικά καθήκοντα. Συγκεκριμένα, το καλοκαίρι του 2002 επέστρεψε για να βοηθήσει τον Αρη από τη θέση του προέδρου. Συστάθηκε «οικουμενική διοίκηση» με στόχο να μην καταρρεύσει η ΠΑΕ. Ωστόσο, ο Παναγούλιας διατήρησε για λίγο καιρό το πόστο τού προέδρου και αποχώρησε, έχοντας προηγουμένως εκφράσει τις διαφωνίες του σε ό,τι αφορά τη φιλοσοφία που υπήρχε εκείνη την εποχή στον σύλλογο.

ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΔΡΑΣΗ

Πλούσια είναι και η συνεισφορά εκτός των γηπέδων, καθώς στο παρελθόν είχε εκλεγεί μέλος του δημοτικού συμβουλίου της Θεσσαλονίκης. Στις βουλευτικές εκλογές του 1993 υπήρξε υποψήφιος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία στην Α' Θεσσαλονίκης, απέσπασε 18.157 σταυρούς προτίμησης και κατατασσόμενος στην ένατη θέση του ψηφοδελτίου εν τέλει δεν εξελέγη. Ακόμα υπήρξε επιθεωρητής της ΦΙΦΑ, μέλος της Ακαδημίας των Σπορ των ΗΠΑ, μέλος του αμερικανικού ποδοσφαιρικού «Hall of Fame» και μέλος της αμερικανικής ομοσπονδίας προπονητών.

ΕΙΧΕ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΤΟΝ ΟΤΟ

Και κάτι τελευταίο: πόσες και πόσες φορές μερίδα του Τύπου επέκρινε δριμύτατα τον Ρεχάγκελ για τις επιλογές του, μολονότι ο «Οθωνας» ήταν ένας αληθινός αυτοκράτορας για το ελληνικό ποδόσφαιρο; Σε μια από αυτές τις στιγμές, ο Παναγούλιας -σε μια από τις σπάνιες τα τελευταία χρόνια δημόσιες τοποθετήσεις του- είχε βγει φόρα παρτίδα για να στηρίξει δημόσια τον Γερμανό: «Μιλάμε για έναν σπουδαίο προπονητή, με μεγάλη εμπειρία. Πέτυχε πολλά πράγματα με την Ελλάδα και το ότι κατάφερε να τη φτάσει στα τελικά του Μουντιάλ, είναι σπουδαίο πράγμα. Αυτοί που μιλούν έτσι για αυτόν, αλλά και για την ομάδα, είναι άνθρωποι που δεν ξέρουν τίποτα. Δεν του αξίζει αυτό. Ο προπονητής είναι ο μόνος που ξέρει πώς δουλεύει η ομάδα και τι χρειάζεται. Αυτός ξέρει ποιοι παίκτες πρέπει να παίζουν και ποιοι όχι, πού θα παίζουν και πότε και έχει κάνει σπουδαία δουλειά».