Από πλευράς πρωταγωνιστών είχε τα πάντα αυτή η προσπάθεια της Εθνικής στο Euro 2012. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση η απογοητευτική ίσια γραμμή του καρδιογραφήματος της προηγούμενης διοργάνωσης στο γήπεδο του Σάλτσμπουργκ.

Είχε τον μεγάλο άτυχο (Αβραάμ Παπαδόπουλος), είχε τον καθοριστικό πλην μοιραίο (Γιώργος Καραγκούνης για την άδικη απουσία του στον προημιτελικό με την Γερμανία), είχε τον συνολικά κορυφαίο (Δημήτρης Σαλπιγγίδης αφού από τα δικά του πόδια έγιναν σχεδόν όλα πλην του γκολ με τη Ρωσία), είχε τεράστιες εναλλαγές (από την ελπιδοφόρα πρεμιέρα με την πικρή γεύση στην απογοήτευση του ματς με την Τσεχία και από την απογείωση με τη Ρωσία στην προσγείωση με τη Γερμανία αλλά και στα έξι λεπτά του ονείρου μετά την ισοφάριση από τον Σαμαρά), είχε νέα πρόσωπα που αφήνουν παρακαταθήκη για το μέλλον (όπως ο Φορτούνης) και βεβαίως είχε τον Φερνάντο Σάντος στο πρώτο του μεγάλο τουρνουά στον πάγκο της Εθνικής, αλλά και στο πρώτο συνολικά μετά τη «χρυσή» εποχή Ρεχάγκελ.

Στο πρόσωπο του Πορτογάλου προπονητή μπορεί να εστιασθεί και το συνολικά θετικό πρόσημο της παρουσίας της Εθνικής μας ομάδας στην Πολωνία. Είναι πολλά τα θετικά της προσπάθειας αλλά το σημαντικότερο έχει να κάνει με τη δική του εδραίωση στον πάγκο της Εθνικής, εκεί όπου διαδέχτηκε εκείνον που εν γνώσει του δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσει…

Στη συνείδηση του μέσου Ελληνα ποδοσφαιρόφιλου δεν είναι ξεκάθαρο αν ο Σάντος είναι καλός ή κακός προπονητής. Η πλειοψηφία έχει μάθει και να τον εκτιμά και να τον αμφισβητεί. Και να τον αποθεώνει και να τον ισοπεδώνει.

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η ομοσπονδία δεν θα μπορούσε να βρει καταλληλότερο για να διαδεχθεί τον Ρεχάγκελ (ακόμα και από μεγαλύτερα ονόματα που ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε να τα πληρώσει), ότι αποτελεί εξαιρετικά εύστοχη κίνηση η ανανέωση του συμβολαίου του μέχρι το 2014 και το Μουντιάλ της Βραζιλίας, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ο Πορτογάλους κέρδισε πολλούς πόντους στην πιο δύσκολη επαγγελματική του αποστολή από τον Ιούνιο του 2001, όταν ήρθε για πρώτη φορά στη χώρα μας και μετά από εκείνη την Κυριακή όταν πέρασε το κατώφλι της Θύρας 18 του… αείμνηστου γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας.

Ναι, ο Φερνάντο Σάντος είναι το μεγαλύτερο κέρδος αυτής της προσπάθειας. Ο Σάντος που ανέλαβε μέσα σε καταιγίδα την Εθνική ομάδα τον Αύγουστο του 2010, ο Σάντος που ξεκίνησε άσχημα τη θητεία του, ο Σάντος που έφερε πολύ γρήγορα το παιχνίδι στα μέτρα του, ο Σάντος που έχει ήδη κάνει ένα από τα πιο επιτυχημένα σερί σε αυτά τα πρώτα 14 επίσημα παιχνίδια του στον πάγκο της Εθνικής (8 νίκες, 4 ισοπαλίες, 2 ήττες και 8άδα Euro), o Σάντος που απέδειξε εμπράκτως ότι αυτή τη χώρα και την σέβεται και την αγαπά και την έχει σαν δεύτερη πατρίδα του.

Ο Φερνάντο Σάντος που έχει μπροστά του την τεράστια αλλά απόλυτα εφικτή πρόκληση να οδηγήσει την Εθνική ομάδα και στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, που δεν είναι υποχρεωμένος να ξεκινήσει από την αρχή αλλά να συνεχίσει την προσπάθεια από εκεί που την άφησε το βράδυ της Παρασκευής στο Γκντανσκ και που καλείται να εκπληρώσει την υπόσχεσή του που έχει επαναλάβει πολλές φορές με τελευταία στη συνέντευξη που έδωσε στη γαλλική L'Equipe πριν από το ματς με τους Γερμανούς: να προσπαθήσει να κάνει την Εθνική πιο ελκυστική από πλευράς παραγωγής ποδοσφαίρου και θεάματος, μία ομάδα που ενίοτε θα παίζει και ποδόσφαιρο κυριαρχίας όχι απέναντι σε ομάδες όπως η Γερμανία, αλλά σίγουρα απέναντι σε μία Πολωνία ή σε μία Τσεχία.

Για αυτό δεσμεύθηκε στην τελευταία του συνέντευξη, όπως και για το ότι μέχρι το 2014 θα έχει προσπαθήσει να κόψει το τσιγάρο… Μπορεί να γίνει αυτό; Για το τσιγάρο το βρίσκω πολύ δύσκολο και για τη βελτίωση της εικόνας της Εθνικής το σίγουρο είναι ότι δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του. Αντιθέτως έχει περιορισμένες επιλογές στα χαφ, ειδικά αν κληθεί να σχεδιάσει μία ομάδα που δεν θα έχει τον Γιώργο Καραγκούνη ή και τον Κώστα Κατσουράνη, που δεν έχουν οριστικοποιήσει τις αποφάσεις τους.

Οσοι βεβαίως περιμένουν από την Εθνική ομάδα να… διδάξει ποδόσφαιρο στο δρόμο για το Μουντιάλ, απαίτηση που δεν έχουν από τις ομάδες που υποστηρίζουν όταν παίζουν ανταγωνιστικά ματς στα ευρωπαϊκά κύπελλα, θα πρέπει να αναλογιστούν ότι ο Σάντος δεν είχε καν την πολυτέλεια να καλύψει κόντρα στους Γερμανούς το κενό του 35χρονου και όχι βασικού εφέτος στον Παναθηναϊκό Καραγκούνη (για να μπορέσει η Εθνική να κρατήσει λίγο μπάλα απέναντι στη σαρωτική γερμανική κυριαρχία), που επίσης για τους περισσότερους πήγε χαριστικά στην Πολωνία για να «σπάσει» το ρεκόρ του Ζαγοράκη…

Ο Σάντος δεν έχει στα χαφ ούτε καν τις επιλογές που είχε ο Ρεχάγκελ το 2004, όταν δεν είχε χρειαστεί Ελληνα ποδοσφαιριστή (Ακη Ζήκο) που πριν από λίγες ημέρες είχε αγωνιστεί με τη Μονακό σε τελικό Champions League και χωρίς η εικόνα της τότε θριαμβεύτριας ομάδας στην Πορτογαλία να είναι διαφορετική στα ματς με τη Γαλλία ή πολύ περισσότερο στο πρώτο μέρος με την Τσεχία σε σχέση με το 4-2 από την σαφέστατα πιο πλήρη Γερμανία.

Τα πάντα για την Εθνική θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη που θα έχουν τρεις ποδοσφαιριστές με ταλέντο, αλλά χωρίς σημαντικές παραστάσεις μέχρι σήμερα σε υψηλό επίπεδο, όπως είναι οι Νίνης, Φετφατζίδης και Φορτούνης, αλλά και από τη σταθερότητα που θα επιδείξουν ο Μάκος με τον Μανιάτη.

Ταλέντο υπάρχει και ο Πορτογάλος που παρακολουθεί από πολύ κοντά το ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι λόγω οικονομικής κρίσης ακόμα και οι μεγάλοι σύλλογοι θα εμπιστεύονται ολοένα και περισσότερο γηγενείς ποδοσφαιριστές που θέλοντας και μη θα πάρουν πολύ περισσότερες ευκαιρίες απ' ότι είχε για παράδειγμα μέχρι σήμερα ο Φετφατζίδης ή και ένας παίκτης σαν τον Τάτο, αν είχε μετεγγραφεί στον Ολυμπιακό πριν από δύο χρόνια και όχι αυτό το καλοκαίρι.

Η 23άδα του Euro 2012 έχει σίγουρα στο μεγαλύτερο κομμάτι της πολύ μεγαλύτερο μέλλον σε σχέση με την ομάδα του '80 στα γήπεδα της Ιταλίας, την ομάδα του '94 που… ξεκληρίστηκε στο Μουντιάλ της Αμερικής και σίγουρα του 2008, που εμφάνισε άθλια εικόνα στο Σάλτσμπουργκ λόγω και εσωτερικών προβλημάτων.

Ο Σάντος χωρίς πολλές φανφάρες επανέφερε τη συνοχή στα αποδυτήρια, κέρδισε ακόμα περισσότερο τον Ελληνα φίλαθλο, είχε ανέκαθεν τον τρόπο να «κλέβει» την εμπιστοσύνη του Ελληνα ποδοσφαιριστή, πέρασε με επιτυχία το πρώτο τεστ και μπορεί πλέον να φέρει την Εθνική ομάδα πολύ περισσότερο στα δικά του μέτρα παλεύοντας πάντα για το εφικτό και με τον ρεαλισμό που τον διακρίνει να προσαρμόζεται ανάλογα με τα όπλα που έχει στα χέρια του.

Πηγή: Sentragoal.gr