Σκεφτόμουν πριν να ξεκινήσει ο αγώνας στην «Αρένα Γκντανσκ» ότι ο καλύτερος τρόπος για να αποβάλλω το άγχος ήταν να μην κοιτάζω το χρονόμετρο. Και μαζί να πατήσω το mute στο τηλεκοντρόλ. Τίποτα από τα δύο δεν έπιασε. Στο 25', όταν οι Γερμανοί είχαν ήδη απειλήσει σοβαρά και διαδοχικά τέσσερις φορές τον Σηφάκη, αισθανόμουν σαν να είχε φτάσει το ματς στο... 85'. Τέτοια πίεση ούτε από την Ανγκελα Μέρκελ δεν μας είχε ασκηθεί μέχρι τώρα προκειμένου να επιβληθούν τα αναγκαία μέτρα του μνημονίου.

Δυστυχώς, καμιά φορά η πραγματικότητα στο ποδόσφαιρο είναι πολύ σκληρή. Οπως στη ζωή. Φανταστείτε ότι χαζεύοντας τον ευρωπαϊκό Τύπο κατά τη διάρκεια του αγώνα αλλά και μετά τη λήξη του, το συμπέρασμα ήταν ότι Αγγλοι και Ιταλοί (κάποιοι εκ των δύο θα βρεθούν στα ημιτελικά αντίπαλοι των Γερμανών) έμοιαζαν περισσότερο τρομαγμένοι από τους Ελληνες με όσα έβλεπαν εντός γηπέδου.

Η πλάκα ήταν ότι στο live-chat του BBC κάποιοι επισκέπτες κατηγορούσαν τον Γιόακιμ Λεβ πως υποτίμησε την Ελλάδα αφήνοντας στον πάγκο τους Γκόμες, Μίλερ και Ποντόλσκι. Εύχονταν μάλιστα να το «πληρώσει» ακριβά. Λίγοι ήταν εκείνοι που κατανόησαν ότι ο Γερμανός προπονητής το έκανε για να ανοίξει την άμυνά μας, με τους ταχύτατους Σίρλε και Ρόις, συν τον πιο ευέλικτο (από τον Γκόμες) Κλόζε ανάμεσα στα ψηλά κορμιά των Παπασταθόπουλου και Κ. Παπαδόπουλου.

Το πρώτο μισάωρο έμοιαζε με ψυχολογικό θρίλερ σε συνεχή ένταση και το πιο τραγικό στατιστικό για την εθνική μας -σύμφωνα πάντα με το BBC- ήταν ότι ο καλύτερος πασέρ μας ήταν ο Σηφάκης! Ο Κατσουράνης με τον Τζαβέλα κατάφεραν να τον ξεπεράσουν λίγο πριν από το φινάλε του 45λεπτου.

Παρόλα αυτά η ανάγκη να βγούμε στο δεύτερο ημίχρονο και να διεκδικήσουμε το γκολ που θα έφερνε πάλι το ματς στα ίσα, απέδειξε ότι είμαστε πολύ σκληροί για να ξεμπερδέψουν μαζί μας ακόμη και οι Γερμανοί.

Πετύχαμε γκολ στην πρώτη καλή μας ευκαιρία (στα προηγούμενα ματς σκοράραμε με... μισή ή καμία) και για έξι λεπτά νομίσαμε ότι μπορούμε να αγγίξουμε άλλο ένα θαύμα. Βέβαια, τα θαύματα δεν επαναλαμβάνονται με τέτοια συχνότητα και μετά το 2-1 ήταν αδύνατο να κοιτάξουμε τους αντιπάλους μας στα μάτια. Εχω μάλιστα τη βεβαιότητα ότι δεν θα μπορούσαμε να το πράξουμε ούτε με τον Καραγκούνη παρόντα.

Ωστόσο, η παρουσία της εθνικής μας σε όλη τη διάρκεια του Euro 2012 κρίνεται κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής και επιτυχημένη. Σε μια χώρα όπου το πρωτάθλημα καθοριζόταν μέχρι πρότινος από διεφθαρμένους παράγοντες, οι οποίοι μοιάζουν αρκετά με τους πολιτικούς που προκάλεσαν τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας, είναι τεράστια διάκριση η πρόκριση στις οκτώ καλύτερες ομάδες του Euro. Και αν υπάρχει κάτι που μας κάνει υπερήφανους με τη συγκεκριμένη ομάδα, είναι ότι φτάνει πάντα πιο ψηλά από όσο υπαγορεύουν οι δυνατότητες της.

Πηγή: Sentragoal.gr

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS