Οι ηττημένοι είναι οι νικητές μας

Οταν συμβαίνει το φυσιολογικό, η ανάλυση περισσεύει. Προχθές, στο Γκντανσκ, δάγκωσαν οι σκύλοι. Κατά τον παλαιό κανόνα της δημοσιογραφίας, καμία είδηση.

Πραγματική είδηση ήταν αυτό που απέτυχαν παταγωδώς να μυριστούν οι φοβεροί «σπιούνοι» της «Bild». Οτι ο Λεβ θ' άλλαζε και τους τρεις, σκάβοντας να βρει αυτό που χαρακτήρισε killer instinct, στην επίθεση της Γερμανίας. Οι σπιούνοι απέτυχαν, ίσως επειδή αφοσιώθηκαν ν' αποκαλύψουν τα ελληνικά Σόδομα και Γόμορρα. Ο Φερνάντο Σάντος καπνίζει, οι Ελληνες στο ξενοδοχείο φορούν γαλάζια και άσπρα, πίνουν καφέ, ακούνε μουσική, λένε «μαλάκα». Αμα είσαι άσος στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ…

Θα 'ταν προφανώς καλύτερο για εμάς, ο Λεβ να είχε εμμείνει στο Μίλερ-Γκόμεζ-Ποντόλσκι. Πιο στάνταρ σχήμα, να μαρκαριστεί. Πιο καταπονημένο, επίσης. Ρόις-Κλόζε-Σούρλε, με τα έξυπνα τρεξίματα των δύο της Ρεάλ από πίσω, ήταν κάτι άλλο. Η αφανής δουλειά του Κλόζε, καμία σχέση με του Γκόμεζ, κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους. Από ένα μικρό θαύμα, η Ελλάδα δεν πλήρωσε τη στρεβλή τοποθέτηση των τριών κεντρικών μέσων (Κατσουράνης, μπροστά από Μάκο-Μανιάτη). Διορθώθηκε, μετά το πεντάλεπτο. Ο Κατσουράνης ήρθε ανάμεσα στους δύο. Ο βράχος, που ο Λεβ φοβόταν, άρχισε να σχηματίζεται.

Τη δεύτερη στρέβλωση, όμως, δεν γλιτώσαμε απ' το να την πληρώσουμε. Με όλη την κατανόηση γιατί γαργάλησε το μυαλό του κόουτς η ιδέα το εννιάρι να είναι «κάποιος άλλος εκτός απ' τον Γκέκα», πάλι το πλάνο έπασχε. Ετσι, Νίνης vs Λαμ ήταν προβλέψιμο ότι δεν έβγαινε. Επιβεβαιώθηκε, στο γκολ. Αυτό που είχε τύχη να έβγαινε, ήταν το σχήμα του β' μέρους. Ενδεχομένως μ' έναν απρόβλεπτο τύπο σαν τον Μήτρογλου, αν έπρεπε ν' αποφευχθεί η χρησιμοποίηση του Γκέκα. Και με τον Γκέκα μέσα, όμως, λειτούργησε. Απέδωσε καρπό.

Επειτα, απέναντι στην οργανωμένη αλλά κουρασμένη απ' την πίεση άμυνα, οι καλύτεροι βρήκαν τρόπο να περάσουν μέσα και να σκορπίσουν το «κακό». Το κακό έφερε ένα καλό. Την ευκαιρία μιας τελευταίας, δικαιωματικά, παράστασης του Λυμπερόπουλου. Ενας ευρωπαϊκός προημιτελικός. Με την Εθνική, που κυνήγησε ό,τι ήταν να κυνηγηθεί ως το 90'+.

Ολα, εντάξει. Διότι, δεν αγαπάμε τη νίκη που δεν ήρθε. Αγαπάμε εκείνους που τα έδωσαν όλα για να έρθει. Οι ηττημένοι είναι οι νικητές μας.

Πηγή: sday.gr