Mάθε, παιδί μου, πέναλτι!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά όντως η προχθεσινή βραδιά στο Κίεβο ήταν πολύ διδακτική για τους Εγγλέζους: πολύ διδακτική και πολύ ελληνική, διότι πέρα από το απόφθεγμα για το κισμέτ εμπέδωσαν επίσης και το νόημα μιας παροιμίας που λέει πως «όποιου του μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει»!

Προϊούσης της βραδιάς, στον τέταρτο κατά σειρά προημιτελικό του Euro οι Εγγλέζοι κόντεψαν κάμποσες φορές να πεθάνουν, αλλά η ειμαρμένη τους είχε αποφασίσει να τους επιφυλάξει έναν θάνατο που αποτελεί πλέον τη δεύτερη φύση τους: τον πνιγμό σε βάθος έντεκα μέτρων!

Πάλι οι αρχαίοι Ελληνες έλεγαν πως «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», αλλά οι υπήκοοι της βασίλισσας Ελισάβετ αποδεικνύονται πολύ large και έχουν αμαρτήσει (όχι δύο, αλλά) τις τριπλάσιες φορές, καθότι η προχθεσινή αποτυχία τους ήταν deja vu από τους προηγούμενους πέντε αποκλεισμούς τους στη διαδικασία των πέναλτι

Ε, διάβολε, έπειτα από έξι αποτυχίες σε επτά τέτοιες περιπτώσεις είναι προφανές ότι στο επόμενο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Λονδίνου οι Αγγλοι μπορούν να ζητήσουν από την ελληνική ταινιοθήκη την κοινωνική κωμωδία «Μάθε, παιδί μου, γράμματα», που γυρίστηκε το 1981 και μάλιστα έχει μια ατάκα που ταιριάζει γάντι στο ψυχόδραμά τους

Είναι η σκηνή στην οποία ο Κώστας Τσάκωνας φέρνει εξάρες στην παρτίδα τάβλι που παίζει με τον Νίκο Καλογερόπουλο, το φιλοσοφεί λέγοντας «έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι στο γυμνάσιο, έξι στο πανεπιστήμιο, έξι στο εξωτερικό»

και με την ίδια λογική προχθές οι Αγγλοι έφεραν κι αυτοί εξάρες στον εφιάλτη τους και το μόνο που θα μπορούσε πια να πει ο Χόντζον στον Γιανγκ και στον Κόουλ είναι «μάθε, παιδί μου, πέναλτι»!

Το γαϊτανάκι της θλίψης τους άρχισε στις 4 Ιουλίου του 1990 στο Τορίνο, στον ημιτελικό του Μουντιάλ, όπου η εκπρόσωπος της γηραιάς Αλβιώνας (με προπονητή τον συχωρεμένο Μπόμπι Ρόμσον) έπεσε πάνω στον Μπόντο Ιλγκνερ, ο οποίος απέκρουσε τα πέναλτι του Στιούαρτ Πίρσον και του Κρις Γουόντλ και έβαλε την υπογραφή του στην πρόκριση της Γερμανίας στον τελικό.

Εξι χρόνια αργότερα στο «Γουέμπλεϊ» οι Αγγλοι αντίκρισαν και τις δυο πλευρές του φεγγαριού: στον προημιτελικό της 22ας Ιουνίου με την Ισπανία ο Σίρερ, ο Πλατ, ο Πιρς και ο Γκασκόιν έπραξαν το καθήκον τους στο ακέραιο (4-2), αλλά τέσσερα βράδια αργότερα, στον ημιτελικό με τη Γερμανία, η μοίρα σημάδεψε τον Γκάρεθ Σαουθγκέιτ, ο οποίος αστόχησε στο έκτο πέναλτι και το εύστοχο χτύπημα του Αντρέας Μέλερ σφράγισε το νοκ άουτ

Η συνέχεια του δράματος έμελλε να γραφτεί στις 30 Ιουνίου του 1998 στο Σεντ Ετιέν και έγραψε το σενάριο του αποκλεισμού της Αγγλίας από την προημιτελική φάση του Μουντιάλ: ο αγώνας με την Αργεντινή έληξε ισόπαλος (2-2) και, ενώ ο Σίμαν απέκρουσε το πέναλτι του Κρέσπο, ο Κάρλος Ρόα έστειλε αδιάβαστους τον Πολ Ινς και τον Ντέιβιντ Μπάτι και η συμφορά υπήρξε αναπόδραστη!

Πέρασαν άλλα έξι χρόνια και στις 24 Ιουνίου του 2004 ο εφιάλτης βάδισε πάλι στο δρόμο με τις (αγγλικές) λεύκες: ο προημιτελικός με την Πορτογαλία έληξε ισόπαλος με 1-1 και ήταν η σειρά του Ντέιβιντ Μπέκαμ να γίνει -και μάλιστα στο πρώτο πέναλτι- ο «home fatal» ενός έθνους

Οπως γράφτηκε τότε, ο «Μπεκς» (που προηγουμένως γλίστρησε) «shot miles over the bar», κοινώς σημάδεψε τα περιστέρια που πέταγαν πάνω από το «Ντα Λουζ», ενώ στο τελευταίο πέναλτι ο Ρικάρντο Περέιρα είπε «όχι» στον Ντάριους Βάσελ, ο οποίος έγραψε τους τίτλους τέλους του δράματος (σκορ 5-6) εν μέσω κλαυθμών και οδυρμών.

Η κατάρα που άφησαν αμανάτι στη Λισσαβώνα ο Μπέκαμ και ο Βάσελ βάρεσε τα «λιοντάρια» και στο επόμενο Μουντιάλ: την 1η Ιουλίου του 2006 στο Γκελσενκίρχεν οι Αγγλοι δεν σημάδευαν ούτε ταριχευμένο πουλί και ο μόνος που έσωσε τα προσχήματα ήταν ο Οουεν Χάργκριβς, ενώ αστόχησαν ο Λάμπαρντ, ο Τζέραρντ και ο Γκάραχερ και η Πορτογαλία προκρίθηκε στους ημιτελικούς με 3-1!

Ε, κατόπιν όλων αυτών είναι βέβαιο πως όποιου (Εγγλέζου) του μέλλει να πνιγεί (στα πέναλτι) ποτέ του δεν πεθαίνει (στην κανονική διάρκεια και στην παράταση).

Πηγή: Goal