Το πιο εύστοχο το είχε πει κάποτε ο Οτο Ρεχάγκελ: στην Πορτογαλία όλα και όλοι δούλεψαν στο μάξιμουμ και βγήκε το τέλειο αποτέλεσμα. «Από τον τελευταίο φροντιστή, τον τελευταίο ποδοσφαιριστή μέχρι τον πρόεδρο, το τεχνικό επιτελείο και τους βασικούς παίκτες όλα δούλεψαν ρολόι για να βγει αυτός ο ιστορικός θρίαμβος», είχε πει ο μεγάλος Οτο. Και πράγματι έτσι είναι.

Ολα σε εκείνο το έπος άγγιξαν το τέλειο και τα αναφέρουμε με τυχαία σειρά:

1) Το κοουτσάρισμα: το απόλυτο ρεσιτάλ από τον Ρεχάγκελ και τον Τοπαλίδη.

2) Οι υψηλής ποιότητας ποδοσφαιριστές; Αληθινοί ήρωες με όλη τη σημασία της λέξης: με μπροστάρηδες τον πρώην και νυν αρχηγό της Εθνικής, Ζαγοράκη και Καραγκούνη, αλλά και πολλούς μεγάλους άσους, όπως ο Σεϊταρίδης, ο Δέλλας, ο Μπασινάς, ο Νικοπολίδης, ο Φύσσας, ο Βρύζας, ο Κατσουράνης, ο Χαριστέας, ο Γιαννακόπουλος και γενικώς όλοι όσοι αγωνίστηκαν για να μην αδικήσουμε κανέναν.

3) Η διαιτησία; Καλύτερη δεν θα μπορούσε να είναι. Και μάλιστα με αντιπάλους δύο φορές τους διοργανωτές του τουρνουά. Στο συγκεκριμένο κομμάτι η τότε διοίκηση της ΕΠΟ με πρόεδρο τον Γκαγκάτση παίρνει το δικό της μερίδιο που της αναλογεί και αναφερόμαστε φυσικά στο κομμάτι της μεταχείρισης που είχε η Εθνική από την ΟΥΕΦΑ.

4) Ισχυρές προσωπικότητες στο ρόστερ. Με ακρογωνιαίους λίθους, όπως προαναφέραμε, τον Καραγκούνη που άνοιξε το δρόμο με το γκολ κόντρα στην Πορτογαλία (και εξακολουθεί τώρα, οκτώ χρόνια μετά, να είναι οδηγός της Εθνικής) και τον Ζαγοράκη στις μεγαλύτερες στιγμές της ζωής του.

5) Σχέσεις ποδοσφαιριστών. Εγινε το παν τότε πριν το τουρνουά για να σβήσει η φωτιά που είχε ανάψει στις σχέσεις μεταξύ Τσιάρτα και Νικολαϊδη. Ο Γκαγκάτσης είχε στείλει τον Παπαλάνη στο σπίτι του Τσιάρτα και χρειάστηκε να μιλήσουν για ώρες, προκειμένου να λήξει το θέμα και να πάνε όλοι μαζί στο Euro. Και τελικά το εγχείρημα πέτυχε, με τον Τσιάρτα μάλιστα να δηλώνει μερικά χρόνια μετά σε εμένα προσωπικά (σε συνέντευξη που είχαμε δημοσιεύσει τότε στη «Sportday») ότι στο β’ μέρος του αγώνα με την Ισπανία και προτού ο El Mago μπει και σημαδέψει τον Χαριστέα, Ντέμης και Τσιάρτας τα έλεγαν στην προθέρμανση και μαζί είχαν προβλέψει ότι η Ελλάδα θα έκανε τελικά την ανατροπή και το ματς θα έληγε ισόπαλο!

6) Μοντέλο λειτουργίας της Εθνικής. Διοίκηση και προπονητής τράβηξαν μια διαχωριστική γραμμή, σβήνοντας με μια κίνηση το μαύρο παρελθόν, όπου ατζέντηδες, παράγοντες κάθε λογής και λοιποί παρατρεχάμενοι μπαινόβγαιναν στο ξενοδοχείο της ομάδας. Η Εθνική έγινε κλειστό κλαμπ, με την καλή έννοια του όρου. Εμεινε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα της κοινής γνώμης και απέκτησε την ηρεμία της. Στρώθηκε στη δουλειά και πέτυχε.

Ολοι και όλα λοιπόν είχαν αγγίξει το τέλειο και έτσι δημιουργήθηκε αυτό το εκρηκτικό μείγμα, που όμοιο του δεν είχε ξαναζήσει ο ελληνικός αθλητισμός. Ποδοσφαιριστές, τεχνικό τιμ και διοίκηση έβαλαν ο καθένας το δικό του λιθαράκι σε αυτή την κολοσσιαία προσπάθεια. Μια προσπάθεια που ως αποτέλεσμα είχε κάτι που δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ και ακόμα και μετά από 100 χρόνια θα πηγαίνει υπό μορφή διήγησης από γενιά σε γενιά. Στο στυλ «κάποιοι, κάπως, κάποτε», είχαν δημιουργήσει αυτό το ηρωικό κατόρθωμα. Σαν σήμερα ο Ζαγοράκης, πριν οκτώ ακριβώς χρόνια, σήκωνε το κύπελλο. Η επέτειος, το δίχως άλλο, συγκινεί...

Πηγή: Sday.gr

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS