Επιζήμιες οι τακτικές αλχημείες του Κατσαβάκη

Για την ακρίβεια, αυτό έχει να συμβεί 23 χρόνια. Μοιραία, λοιπόν, η ατομική κριτική περνάει σε δεύτερη μοίρα καθώς οι πρωταγωνιστές είναι είτε νεαροί / άπειροι είτε αποδεδειγμένα ανεπαρκείς σε υψηλό επίπεδο. Τη διαφορά κάνουν, επομένως, οι προπονητές και οι κινήσεις τους στην «πράσινη σκακιέρα».

Άρης: Επικίνδυνο κοουτσάρισμα – όλες οι θέσεις για όλους

Ο Κατσαβάκης επέλεξε ένα αλλόκοτο 4-2-3-1 με πρωταρχικό στόχο τη διαφύλαξη του μηδέν στην άμυνα. Ήταν, φυσικά, λογικό να συμβεί κάτι τέτοιο διότι ο Άρης δεν έχει αναπτύξει, μέχρι στιγμής, συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα. Μοιραία, λοιπόν, αρκέστηκε στο να «στοχεύει» τον Γιαννιώτα με την ψευδαίσθηση ότι η ταχυδύναμή του θα αποδειχτεί αρκετή για να διασπαστεί η αντίπαλη άμυνα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τις βασικές τακτικές αλχημείες, που αποσυντόνισαν την ομάδα και χάρισαν στον λαβωμένο Πανιώνιο μία πολύτιμη νίκη:

• Καπετάνος: χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός (!), αριστερό εξτρέμ, επιτελικός και αμυντικό χαφ μέσα αριστερά. Δεν κατάφερε, ωστόσο, να συνεργαστεί με τους συμπαίκτες του διότι η αποτελεσματικότητα δεν είναι αποκλειστικά προσωπικό θέμα. Κανένας ποδοσφαιριστής δε μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα με θετικά αποτελέσματα, εκτός αν διαθέτει υπερφυσικά χαρίσματα σε σχέση με τους αντιπάλους.
• Τριανταφυλλάκος: ξεκίνησε σε μία θέση που μόνο ο Κατσαβάκης θεωρεί επωφελή για την ομάδα. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής είναι επιθετικός και δε γνωρίζει τα τακτικά ζητούμενα της θέσης του αμυντικού χαφ, ούτε διαθέτει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να ανταπεξέλθει σε ένα τόσο απαιτητικό ρόλο. Αναγκαστικά, τοποθετήθηκε (μετά το 1-0) στην κορυφή της περιοχής αλλά τροφοδοτήθηκε ελάχιστα και αναγκάστηκε να «βγαίνει στα πλάγια» για να γίνει κάτοχος της μπάλας. Η αντίπαλη ομάδα δεν τον ένιωσε ούτε στον άξονα, ούτε στην άμυνα.
• Γιαννιώτας: χρησιμοποιήθηκε ως αριστερό εξτρέμ, δεξί εξτρέμ, επιτελικός προωθημένος μέσος και κατά συνθήκη επιθετικός. Όπως γίνεται αντιληπτό, το next hot prospect του Άρη μπερδεύτηκε και επιχείρησε να απειλήσει με ατομικές προσπάθειες καθώς η βοήθεια από τους συμπαίκτες του ήταν περιορισμένη. Το γεγονός ότι ο Γιαννιώτας παίζει «μία ταχύτητα πάνω» από τους υπόλοιπους δε σημαίνει ότι μπορεί να γίνει αποτελεσματικός, αλλάζοντας διαρκώς θέσεις και ρόλο μέσα στο γήπεδο.
• Καζναφέρης: μεταφέρθηκε από την δεξιά πλευρά στην αριστερή, αλλά απέδειξε ότι (παρά τις εμπειρίες) δε διαθέτει ποδοσφαιρική ωριμότητα ικανή να «τραβήξει» την ομάδα.
• Γιαννίτσης-Ασλανίδης: κανένας από τους δύο δεν είναι μπακ και η αλλαγή θέσεων δεν επέφερε ουσιαστική ανασταλτική βελτίωση στις πτέρυγες. Εννοείται ότι η μηδαμινή συμμετοχή τους στην επίθεση δημιούργησε πρόβλημα στα εξτρέμ, καθώς τα απομόνωσε και τα εγκλώβισε απέναντι στους αμυντικούς του Πανιωνίου.
• Παπαστεριανός: ξεκίνησε ως αμυντικό χαφ και εν συνεχεία έγινε δεξί μπακ. Η διαχείρισή του από τον προπονητή και η κακή σωματική κατάσταση του αφαιρεί το δικαίωμα να αποδείξει ότι μπορεί να επιστρέψει στις εμφανίσεις που έκανε με τον Ηρακλή.

Σχόλιο: Οι διαρκείς αλλαγές θέσεων και ρόλων δεν αποφέρουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα όταν ο προπονητής διαχειρίζεται επιπόλαια την (ούτως ή άλλως) περιορισμένη ατομική ποιότητα του roster του

Πανιώνιος: Ρεαλισμός και πειθαρχία

Ο Ελευθερόπουλος επέλεξε ισορροπημένο 4-2-3-1, δίνοντας αυξημένες πρωτοβουλίες στους πλέον έμπειρους ποδοσφαιριστές του: Ρόβα, Γουνδουλάκη, Μενδρινό. Στόχευσε, επίσης, στις αδυναμίες των φιλοξενούμενων και κατάφερε να δημιουργήσει αρκετά ρήγματα στο πρώτο ημίχρονο. Οι βασικές τακτικές επιδιώξεις ήταν οι εξής:

• Ανάπτυξη από τις πτέρυγες: ο Πανιώνιος στοχοποίησε τα ανεπαρκή μπακ του Άρη και εκδήλωσε την πλειοψηφία των επιθέσεών του από τα άκρα. Ιδιαίτερα η αριστερή πτέρυγα των φιλοξενούμενων πιέστηκε αφόρητα από τους κυανέρυθρους, οι οποίοι τη φόρτωναν με επιπλέον ποδοσφαιριστές
• Έλεγχος του άξονα: με βασικό μοχλό τον Ρόβα, ο Ελευθερόπουλος κέρδισε τη μάχη του κέντρου, κατεύθυνε τον ρυθμό του αγώνα και απέτρεψε την προώθηση του παιχνιδιού από τον Σουνά.
• Διπλό μαρκάρισμα στον Γιαννιώτα: η προβλέψιμη ανάπτυξη του Άρη κατέστη αναποτελεσματική χάρη στο «ντουμπλάρισμα» του Γιαννιώτα. Σε όποια θέση κι αν αγωνίστηκε, έβρισκε μπροστά του δύο κυανέρυθρους ανασταλτικούς έτοιμους να τον ανακόψουν με οποιονδήποτε τρόπο. Μοιραία, έχασε την ψυχική του ηρεμία και ο Άρης ευνουχίστηκε επιθετικά.

Σχόλιο: Οι κυανέρυθροι είχαν συγκεκριμένο ρόλο μέσα στο γήπεδο, απέδωσαν στο 100% των δυνατοτήτων τους και εκτέλεσαν με συνέπεια τα ζητούμενα του προπονητή τους. Διότι, απλούστατα, ήταν ρεαλιστικά και όχι αλλοπρόσαλλα…

Συμπέρασμα

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, ένας από τους πλέον συνήθεις τρόπους για να κερδίσεις βαθμούς είναι οι στημένες φάσεις. Ωστόσο, ο Πανιώνιος δεν ήταν πιο «έτοιμος» μόνο σε αυτό τον τομέα. Παρά τα προβλήματά του, ήταν σοβαρός και πειθαρχημένος. Κατάφερε, δηλαδή, να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κρίση που βιώνει τους τελευταίους μήνες. Αντίθετα, ο Άρης μοιάζει να οδεύει χωρίς πυξίδα και αναμένεται να αντιμετωπίσει έντονα αγωνιστικά προβλήματα εάν δεν αποκτηθούν άμεσα 2 έμπειροι ποδοσφαιριστές και δε «ριχτούν στη μάχη» οι Κοέλιο – Πουλίδο. Σε κάθε περίπτωση, ο Κατσαβάκης οφείλει να αντιληφθεί ότι ο Άρης είναι δράμα αλλά δεν είναι… Δράμα.