Ο Κυριάκος και οι ...Παπαδόπουλοι!

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.

Αντί επαινετικών προλόγων: αν κοιτάξει κανείς με προσοχή τη διαγραμματική... ανηφόρα του Κυριάκου Παπαδόπουλου, έτσι όπως αποτυπώνεται στο εξατομικευμένο σκαρίφημα που έχει κάνει στο προφίλ του, το περιβόητο transfermarkt.co.uk, θα διαπιστώσει πώς το ταβάνι γι' αυτό το παλικάρι είναι μόνον ο ουρανός. Το θέμα είναι ο ουρανός ποιας ομάδας και ποιας χώρας.

Τον Σεπτέμβριο του 2007, όταν ακόμα αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό, η αξία του (σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές της αγοράς) υπολογιζόταν στα επτά εκατομμύρια λίρες. Επειτα από πέντε χρόνια σταθεράς αγωνιστικής ανόδου του, έχει φτάσει στα 12 εκατομμύρια λίρες, για να έρθουν οι γαλαντόμοι Ρώσοι της Ζενίτ να «ρίξουν» στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Σάλκε ούτε λίγο ούτε πολύ 20 ζεστά εκατομμύρια ευρώ.

Η άρνηση των Γερμανών να τον δώσουν δεν είναι διαπραγματευτικό τρικ, για να προσποριστούν ακόμη περισσότερο χρήμα, αλλά μια στρατηγική απόφαση που σχεδόν σίγουρα θα τους αποφέρει ακόμη περισσότερα χρήματα το επόμενο καλοκαίρι. Πολύ απλά, γι' αυτούς ο Παπαδόπουλος είναι ένα αξιόλογο περιουσιακό στοιχείο και ως τέτοιο δεν σκοπεύουν να τον «σκοτώσουν» για 20 «ψωροεκατομμύρια». Κι όμως, όλο αυτό το πανηγύρι των εκατομμυρίων συμβαίνει για έναν Ελληνα.

Για τον παίκτη που σε ηλικία 15-16 ετών είχε κάνει τον Γιαπ Σταμ να πει πως η θέση του είναι σε μεγάλη ομάδα. Για τον παίκτη που ο τότε συνεργάτης του Σόλιντ, Βερμιούλεν, είχε πει σε συνέντευξή του στο «Goal» ότι μπορεί να αγωνιστεί στη Λίβερπουλ. Για τον παίκτη που ο πολύς Φέλιξ Μάγκατ έσχιζε τα διπλώματά του ότι θα πετύχει στην Μπουντεσλίγκα, γι' αυτό άλλωστε, τον πήρε σηκωτό από τον Ολυμπιακό και τον έντυσε με τα χρώματα της Σάλκε.

Από τον Σβορώνο Κατερίνης στον Ολυμπιακό και από τους πρωταθλητές Ελλάδας στη Γερμανία, όχι ως ταπεινός «γκασταρμπάιντερ» που ψάχνει λίγο ήλιο να φωτίσει τη μοίρα του, αλλά ως ένας παίκτης που μπορείς να επενδύσεις πάνω του με προοπτική να λάβεις τα διπλάσια και τα τριπλάσια από την πώλησή του.

Ηδη η γερμανική ομάδα σκοπεύει να του κάνει επέκταση συμβολαίου μέχρι το 2016 και να του ανεβάσει τις αποδοχές από τις 750.000 ευρώ στα τρία εκατομμύρια. Η προοπτική, όμως, λέει πως δεν πρόκειται να μακροημερεύσει στη συγκεκριμένη ομάδα. Το ξέρει ο παίκτης, το γνωρίζει και η ομάδα του. Το επόμενο καλοκαίρι, αν όλα κυλήσουν ομαλά και ο Ελληνας αμυντικός συνεχίσει να κάνει πράγματα και θαύματα, είναι μαθηματικά βέβαιο πως ομάδες από το πάνω ράφι θα «ξηλωθούν» κανονικά και με τον... νόμο για να τον αποκτήσουν.

Αλλωστε, και ο ίδιος μιλώντας χθες σε ελληνικά μέσα τόνιζε αυτή την ευκταία αλλαγή που μπορεί να επέλθει πολύ σύντομα στην καριέρα του, «έμεινα στη Σάλκε για την προοπτική μιας καλύτερης ομάδας του χρόνου». Διότι καλά τα 20 εκατ. ευρώ της Ζενίτ, καλές οι μπαλαλάικες και οι μπάμπουσκες, αλλά αν έρθει μια ομάδα από Αγγλία ή Ισπανία, το πράγμα αλλάζει δραστικά.

Τι είναι, λοιπόν, ο Παπαδόπουλος; Μία εξαίρεση στον κανόνα. Ενα ταλέντο ολκής που βρήκε τον τρόπο και τη μέθοδο να αναπτύξει τις δεξιότητές του; Σίγουρα μια χώρα σαν την Ελλάδα ούτε μπορεί να δημιουργήσει πολλούς... Παπαδόπουλους ούτε, φυσικά, και να τους κρατήσει. Διαθέτει, όμως, και άλλα τέτοια παιδιά που μπορούν να κάνουν ανέτως ευπρόσωπη καριέρα στο εξωτερικό. Ετσι κι αλλιώς, πλέον, το... εσωτερικό ως αγροτικό στην καριέρα τους μπορεί να θεωρηθεί.

Η συγκυρία των πραγμάτων είναι ευνοϊκή για πολλά νιόβγαλτα ταλέντα και ως τέτοια οφείλουν να την πιάσουν από τα μαλλιά και όπου τους πάει. Η οικονομική στενότητα και άλλες ειδικές συνθήκες έχουν αναγκάσει σχεδόν όλες τις ομάδες της Super League να στηριχθούν σε Ελληνες (ως επί το πλείστον νεαρούς) παίκτες. Μόλις πριν από λίγες ημέρες στο ματς Πανιώνιος - Αρης αγωνίστηκαν 22 Ελληνες παίκτες. Κι όμως: ούτε ένας ξένος δεν μπορούσε να χωρέσει στις αντίπαλες 11άδες. Θα αναδειχθούν όλα αυτά τα παιδιά; Θα καταφέρουν να επιπλεύσουν; Οχι, αλλά κάποιοι θα τα καταφέρουν.

Η ΑΕΚ οδηγήθηκε αναγκαστικά στη λογική των πιτσιρικάδων, πρώτον, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και, δεύτερον, γιατί προσδοκά πώς κάποιοι απ' αυτούς θα πωληθούν στη συνέχεια σε ομάδες του εξωτερικού. Τι πιο φυσιολογικό απ' αυτό; Τι πιο ενδιαφέρον για να δώσει κίνητρο και προοπτική σε όλα αυτά τα παιδιά που τούτη τη στιγμή δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους και σε λίγα χρόνια μπορεί να μιλάει γι' αυτά ολόκληρη η Ευρώπη.

Πηγή: Goal