Το ευρύ φίλαθλο κοινό δεν πρόλαβε να τους μάθει. Στη Λάρισα, όμως, έσταζαν μέλι για το ταλέντο τους. Όλοι όσοι τους είχαν δει να παίζουν, μιλούσαν για τα νέα μεγάλα «αστέρια» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και οι δύο έκαναν... πράματα και θάματα στο γήπεδο τη χρονιά της επανόδου της ΑΕΛ στην Α' Εθνική (1977-78) και ήταν βασικά στελέχη της την χρονιά που ακολούθησε στη μεγάλη κατηγορία, κερδίζοντας άξια μία θέση στην Εθνική Ελπίδων. Δυστυχώς, όμως, η μοίρα είχε άλλα, σκληρότερα σχέδια και για τους δύο.

Το μοιραίο απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1979, ο 20χρονος Δημήτρης Μουσιάρης και ο 19χρονος Δημήτρης Κουκουλίτσιος ταξίδευαν με το αυτοκίνητο του πρώτου για την Αθήνα, προκειμένου να ενσωματωθούν στην Εθνική Ελπίδων, η οποία ταξίδευε λίγες μέρες αργότερα για την Οδησσό για να αντιμετωπίσει τη Σοβιετική Ένωση. Μαζί τους ήταν και συμπαίκτης τους στη Λάρισα και εξίσου ταλαντούχος επιθετικός, Γιάννης Βαλαώρας, ο οποίος επίσης είχε κληθεί στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Οι τρεις παίκτες της ΑΕΛ έπρεπε να βρίσκονται στην Αθήνα για την προπόνηση της Εθνικής στις 4 το απόγευμα, αλλά άργησαν να ξεκινήσουν. Γι' αυτό και αψήφησαν τις συστάσεις των ανθρώπων της ομάδας τους να ταξιδέψουν με το λεωφορείο ή το τρένο και αποφάσισαν να φύγουν με τη «Σιτροέν» του Μουσιάρη, ώστε να φτάσουν όσο το δυνατόν ταχύτερα στην Αθήνα. Όμως, το οδόστρωμα ήταν ολισθηρό από τη βροχή που είχε προηγηθεί και στο 111ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας, στο ύψος του Κάστρου Βοιωτίας, ο Μουσιάρης έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με λεωφορείο του ΚΤΕΛ Λαμίας.

Η σύγκρουση ήταν σφοδρότατη και το αυτοκίνητο που μετέφερε τους τρεις νεαρούς διεθνείς έγινε άμορφη μάζα σιδερικών. Από τα συντρίμμια ανασύρθηκαν νεκροί ο Μουσιάρης και ο Κουκουλίτσιος, ο οποίος καθόταν ακριβώς από πίσω του. Ο Βαλαώρας, ο οποίος κοιμόταν στη θέση του συνοδηγού, γλίτωσε με ελαφρά τραύματα στον αυχένα. Η δυσάρεστη είδηση προκάλεσε σοκ στο πανελλήνιο. Η Λάρισα είχε ντυθεί στα μαύρα. Οι αγαπημένοι Δημήτρηδες της ΑΕΛ, δύο από τα σπουδαιότερα ταλέντα του ελληνικού ποδοσφαίρου, είχαν φύγει τόσο άδικα, τόσο πρόωρα και με τόσο φρικτό τρόπο.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο Μουσιάρης, προφανώς αστειευόμενος, είχε πει στους δύο φίλους του ότι δεν θα έφταναν ποτέ στην Οδησσό, επειδή θα ταξίδευαν με ένα παμπάλαιο σοβιετικό αεροπλάνο. Υπήρχε κι άλλο ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας: στην αρχή του ταξιδιού στη θέση του συνοδηγού καθόταν ο Κουκουλίτσιος, αλλά μετά τη στάση στα Καμένα Βούρλα ζήτησε από τον Βαλαώρα να αλλάξουν θέσεις. Αυτή η φαινομενικά ασήμαντη λεπτομέρεια έσωσε τη ζωή του Βαλαώρα, ο οποίος αφού συνήλθε από το σοκ της απώλειας των αγαπημένων φίλων του, επέστρεψε στα γήπεδα και έγινε ο ηγέτης της ΑΕΛ που έγραψε τη δική της ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, το 1988, και του Κυπέλλου το 1985.

Η φίλαθλη Λάρισα δεν έχει ξεχάσει τους Κουκουλίτσιο, Μουσιάρη. Εδώ και 19 χρόνια, διοργανώνεται υπό την αιγίδα της ΕΠΣ και του Δήμου ένα τουρνουά εις μνήμην των δύο αδικοχαμένων άσων, με τη συμμετοχή πολλών ερασιτεχνικών ομάδων του νομού Λάρισας.

ΠΗΓΗ: Sportday

Αφιερώματα ΑΕΛ Λάρισα Ποδόσφαιρο SPORTS