Eνα ημίχρονο μέχρι να παίξουμε σωστά το 4-4-2

Είμαστε το -θεωρητικό- φαβορί στον όμιλο. Και πρακτικά, επιπλέον, η Εθνική μας είναι η ομάδα με τις περισσότερες σύγχρονες παραστάσεις σε υψηλό επίπεδο σε σχέση με τους αντιπάλους της. Υποχρεούμαστε, λοιπόν, τέτοια ματς με τη Λετονία ή σαν της προσεχούς Τρίτης με τη Λιθουανία, να τα κερδίζουμε σχετικά εύκολα, καθώς κινούμαστε πια ένα επίπεδο πάνω από τον συγκεκριμένο ανταγωνισμό

Αυτή ακριβώς η υποχρέωση, ωστόσο, προϋποθέτει πλέον συγκεντρωμένη τακτική συμπεριφορά στο χορτάρι από το σφύριγμα της έναρξης μέχρι εκείνο της λήξης. Ειδάλλως, θα ξαναβρεθούμε να τρέχουμε για να προλάβουμε να ανατρέψουμε την κατάσταση, όπως χτες βράδυ στη Ρίγα.

Στο α' μέρος λίγο το άναρχο της ανάπτυξης (παίζαμε 4-4-2, αλλά όταν είχαμε την μπάλα και κινούμασταν προς την αντίπαλη περιοχή τρέχαμε άσκοπα και μετατρεπόταν επιπόλαια σε 4-2-4, με συνέπεια να είμαστε ευάλωτοι στις αντεπιθέσεις σε περίπτωση απώλειας της κατοχής), λίγο η δυσκολία αποτελεσματικής συνύπαρξης των Μήτρογλου - Γκέκα, λίγο η υπερβολική αυτοπεποίθηση του Κυριάκου Παπαδόπουλου (προτού υποπέσει στο πέναλτι έχει κάνει τσαφ μπερδεύοντας και τον Παπασταθόπουλο στο ?ευτυχώς- άκαρπο τετ α τετ του Στάρκοφ), μας έστειλαν στα αποδυτήρια με 1-0 εις βάρος μας

Το καμπανάκι λειτούργησε, βοήθησε και η είσοδος του Σαμαρά που μπορούσε να πλαγιοκοπήσει από αριστερά, ξεκαθαρίστηκαν και οι ρόλοι στη μεσαία γραμμή, πιέσαμε ασφυκτικά και το γκολ ήταν υπόθεση λεπτών. Δεν ήρθε πάλι με τον Μανιάτη (είχε και δοκάρι στο 1ο ημίχρονο), αλλά ήρθε με τον Σπυρόπουλο που θύμισε Ρομπέρτο Κάρλος. Σημειώστε ότι την πάσα στο σημείο βολής την πήρε από τον Κατσουράνη, ο οποίος έφτιαξε με ασίστ?τρύπα και το νικητήριο γκολ του Γκέκα, που όπου βρει Λετονούς τους πονάει

Αν, μάλιστα, δεν είχε χτυπήσει στον αγκώνα μόλις 20 λεπτά μετά την είσοδό του ο κεφάτος Σαμαράς και δεν είχε αντικατασταθεί από τον Νίνη (που, φυσικά, δεν αγωνίστηκε μπροστά αριστερά), το τελικό σκορ υπέρ μας θα ήταν σίγουρα μεγαλύτερο

Το 4-4-2, αν και δεν το συνηθίζουν οι ομάδες της Super League, δείχνει να ταιριάζει καλύτερα στα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων παικτών που έχει αυτήν την εποχή στη διάθεσή του ο Σάντος απ' ό,τι το 4-3-3 που παίζουμε εδώ και χρόνια.

Ο Τοροσίδης κινείται σε μέτρια (για τις ικανότητές του) επίπεδα, αριστερό φουλ μπακ δεν έχουμε ούτως ή άλλως, ο Κατσουράνης στην ευθεία είναι χρησιμότατος αν στο πλευρό του (και όχι σε τρίγωνα) υπάρχει καθαρόαιμο αμυντικό χαφ, οι εξωτερικοί μεσαίοι εύκολα γίνονται κρυφοί φορ (όπως χτες δις ο Μανιάτης) κ.ο.κ. Αρκεί να εξοικειωθούν οι διεθνείς και να βγαίνουν οι αυτοματισμοί.

Πηγή: Sentragoal.gr