Η Εθνική Ελλάδος στο παιχνίδι της Τρίτης έδειξε, όπως και με τη Λετονία, δύο πρόσωπα. Το “κακό” το εμφάνισε (για ακόμα μια φορά) στο πρώτο ημίχρονο. Ουσιαστικά, πέρα από τις δύο “άχαστες” κεφαλιές του Γκέκα και το εξαιρετικό σε εκτέλεση φάουλ του Σωτήρη Νίνη, η ομάδα του Σάντος δεν μπορούσε να αναπτυχθεί σωστά και να δημιουργήσει ευκαιρίες κόντρα σε μία κατώτερη ομάδα. Παρά το γεγονός ότι οι Φορτούνης-Νίνης επιχείρησαν αρκετές αξιόλογες ατομικές / ομαδικές προσπάθειες, έλειπε η αποτελεσματικότητα. Με πιο απλά λόγια, υπήρχε ανούσια φλυαρία χωρίς ουσία.

Βέβαια, η ομάδα του δευτέρου ημιχρόνου δεν θυμίζει σε τίποτα αυτή του πρώτου. Οι διεθνείς μπήκαν στο γήπεδο αποφασισμένοι να σημειώσουν κάποιο τέρμα, το οποίο θα έκοβε τα πόδια των Λιθουανών και θα αποτελούσε καίριο πλήγμα στην ψυχολογία τους. Η ανάπτυξη έγινε πιο ορθολογική, με καθαρότερο μυαλό και σαφώς με υπομονή στη δημιουργία φάσεων. Η προσθήκη του Κώστα Μήτρογλου στην 11αδα έδωσε άλλον “αέρα” στην εθνική καθώς οι ενέργειές του και το κράτημα της μπάλας αποτέλεσαν μόνιμη πηγή κινδύνου στην περιοχή των Λιθουανών.

Στα “συν” του δευτέρου μέρους ήταν η απόδοση του Σωτήρη Νίνη που εκτοξεύτηκε κατακόρυφα, η προσθήκη του Χολέμπας που έδωσε ανάσες από την αριστερή πλευρά και βέβαια η γενικότερη εικόνα της ομάδας που έβγαζε συνεχώς την αίσθηση ότι θα πετύχει κάποιο τέρμα και θα κερδίσει το παιχνίδι.

Δεν είναι, πάντως τυχαίο ότι οι δύο παίκτες που έκαναν τη διαφορά στο χθεσινό παιχνίδι (Νίνης – Μήτρογλου), ήταν αυτοί που έκαναν τη διαφορά και πριν πέντε χρόνια: το 2007, όπου τα “χρυσά παιδιά” του Νιόπλια έφτασαν στον τελικό του Ευρωπαϊκού κυπέλλου Νέων χάρη στα γκολ αυτών των δύο νεαρών ποδοσφαιριστών. Πλέον, από παιδιά έγιναν άντρες και δείχνουν πως μπορούν να κουβαλήσουν στους ώμους τους αυτή τη βαριά φανέλα και να την οδηγήσουν για 3η φορά στην τελική φάση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στη Βραζιλία το 2014. Το μέλλον είναι εδώ…

ΠΗΓΗ: overlap.gr

Εθνική Ελλάδας Ανάλυση Ποδόσφαιρο SPORTS