Δε αναφερόμαστε, φυσικά, μόνο στο θαύμα του 2004 αλλά κυρίως σε αυτό που όλοι επιθυμούσαμε να αποκτήσουμε διακαώς: τη διάρκεια σε βάθος χρόνου. Πράγματι, η εθνική κατάφερε (με μοναδική εξαίρεση το Μουντιάλ του 2006) να είναι παρούσα σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, κάτι που πριν από μερικά χρόνια θεωρείτο αδιανόητο.

«Χτίσαμε», λοιπόν, τη φανέλα μας δια πυρός και σιδήρου. «Δέσαμε» αμυντικά, βελτιωθήκαμε σε τακτικό επίπεδο και επιδείξαμε πείσμα νικητή με συνοδοιπόρο την θεά τύχη. Είμαστε, πλέον, «μπολιασμένοι» (ποδοσφαιριστές και φίλαθλοι) με τη νοοτροπία του «δεν τα παρατάω». Σε όλα τα παιχνίδια, ακόμα κι όταν στραβώσει κάτι, νιώθουμε να σιγοκαίει μέσα μας η ελπίδα πως με κάποιο μαγικό τρόπο θα βρεθεί κάποιος να μας σώσει. Ότι θα γίνει κάτι και η εθνική δε θα χάσει. Ένα σουτ, ένα πέναλτι, μία κόντρα…κάτι μαγικό. Μπορεί, ακόμα, να κερδίζουμε δύσκολα αλλά χάνουμε ακόμα πιο δύσκολα: αυτό είναι μία σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον.

Παρά τα θετικά αποτελέσματα, τον τελευταίο καιρό πειραματιζόμαστε στα εκάστοτε ημίχρονα, αναλόγως φόρμας παικτών ή διάθεσης προπονητή. Είναι, βέβαια, ένα ιδίωμα που παρουσιάζουν διαχρονικά όλες οι ομάδες του Σάντος αλλά δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο για να μη στοιχίσει σε βάθος χρόνου. Πράγματι, από την Πολωνία στην Τσεχία κι από την Λετονία στη Λιθουνία, η ομάδα παρουσιάζεται νωθρή και ασύνδετη στο πρώτο ημίχρονο και (ως δια μαγείας) στο δεύτερο μοιάζει πεισμωμένη και συγκροτημένη σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Επομένως, διαπιστώνεται μία αγωνιστική ασυνέπεια που ο Σάντος επιβάλλεται να διορθώσει. Δε γνωρίζουμε αν το πρόβλημα είναι το ελλιπές scouting του αντιπάλου, η χαλαρότητα που αντιμετωπίζουν οι διεθνείς κάποια παιχνίδια, το ψυχολογικό ντοπάρισμα που (δεν;) λαμβάνουν πριν την έναρξη των αγώνων ή η λανθασμένη κατάρτιση της 11άδας. Υπάρχουν πολλά πιθανά σενάρια αλλά το σημαντικό δεν είναι η παραφιλολογία αλλά η λύση. Μία λύση που πρέπει να δοθεί εκ των έσω, δεδομένου ότι στον τομέα της διαχείρισης αποτελέσματος δε χωλαίνουμε.

Συμπέρασμα
Η θέση μας στην παγκόσμια κατάταξη οφείλει να επιβεβαιώνεται. Η εθνική μέχρι ενός σημείου μπορεί -και θα πρέπει- να μάθει να «καθαρίζει» παιχνίδια από το πρώτο ημίχρονο, αφού οι δυσάρεστες εκπλήξεις ελλοχεύουν ανά πάσα στιγμή. Η άγνοια κινδύνου δε μπορεί να βγαίνει πάντα σε καλό και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, όσο ψηλότερα βρίσκεσαι, τόσο ευκολότερα πέφτεις…

ΠΗΓΗ: OVERLAP.GR

Εθνική Ελλάδας Ανάλυση Ποδόσφαιρο SPORTS