Οι δυο τους είχαν κάνει όργια στα τελικά του Πανευρωπαϊκού των Νέων το 2007 και από τότε κατάφεραν κάτι σπάνιο: να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές της ελληνικής μας επικαιρότητας και την ίδια στιγμή να μη βρεθούν ποτέ ταυτόχρονα σε καλή κατάσταση, ώστε να βοηθήσουν τις Εθνικές ομάδες στις οποίες βρέθηκαν.
 
Mετά τους θριάμβους με την Εθνική Νέων δεν κατάφεραν τίποτα στην Ελπίδων και δυσκολεύτηκαν πολύ στην Ανδρών: ο Νίνης έγινε γρήγορα βασικός, αλλά υπήρξε ελάχιστα καθοριστικός, ο Μήτρογλου ήταν σχεδόν πάντα στο γκρουπ εδώ και κάνα-δυο χρόνια, αλλά ποτέ δεν υπολογιζόταν στους αρχικούς έντεκα. Είχαν καιρό να ξαναπαίξουν μαζί. Το καταχάρηκαν.

Χημεία

Υπάρχει μια σπάνια χημεία μεταξύ τους και φαίνεται. Οταν ο Μήτρογλου μπήκε στο ματς στο δεύτερο ημίχρονο και ο Σάντος άλλαξε τη θέση του Νίνη περνώντας τον στα δεξιά, η Εθνική μας απέκτησε και κίνηση στην επίθεση, και φαντασία, και όγκο: οι δυο τους πανικόβαλαν τους Λιθουανούς και το έκαναν διασκεδάζοντας. Οπως φυσικά προσέξατε, ο Μήτρογλου έπειτα από ένα σημείο τραβήχτηκε κι αυτός προς τα δεξιά: δεν νομίζω ότι αυτό έγινε κατόπιν οδηγίας -ο Σάντος μάλιστα του φώναζε να μείνει στην περιοχή. Η αυθόρμητη αυτή κίνηση του φορ τού Ολυμπιακού έγινε για να βρεθεί κοντά στον παλιό του συμπαίκτη τον οποίο και ξέρει και γουστάρει να συνεργάζεται. Στο δεύτερο γκολ, αυτό του Μήτρογλου, η συνεργασία τους είναι αυθόρμητη -έρχεται από τα παλιά: ο Μήτρογλου χρησιμοποιεί τον Νίνη σαν στήριγμα πριν μπουκάρει, αλλά κι ο Νίνης φαίνεται να ξέρει από πριν πού και πότε θα του δώσει την μπάλα. Το «ένα-δύο» γίνεται στα ελάχιστα τετραγωνικά με την ευκολία που το κάνουν στην προπόνηση πέντε ολόκληρα χρόνια.
   
Ρόλος

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα δίδυμα στην επίθεση έπαιξαν πάντα πολύ μεγάλο ρόλο. Ο Δομάζος έβγαζε σε θέση βολής τον Αντωνιάδη για μια ντουζίνα χρόνια: ο ψηλός αξιοποίησε τις μπαλιές του «στρατηγού» όσο κανείς άλλος. Ο Μητρόπουλος σκοτωνόταν για τον Αναστόπουλο: οι δυο τους ήταν φίλοι και εκτός γηπέδων, αν και ολότελα διαφορετικοί άνθρωποι. Η φιλία δεν είναι απαραίτητη πάντως στις ποδοσφαιρικές συνεργασίες και η απόδειξη είναι ο Τσιάρτας και ο Νικολαΐδης: χωρίς ποτέ να καβγαδίσουν δημόσια οι δυο τους δεν έκρυβαν ότι δεν πολυσυμπαθούν ο ένας τον άλλο, όμως μέσα στο γήπεδο οι συνεργασίες τους μπορούσαν να συγκριθούν σε αρμονία μόνο με εκείνες ενός άλλου μεγάλου διδύμου άσπονδων φίλων, του Παναγιώτη Γιαννάκη και του Νίκου Γκάλη. Αυτή την εξαιρετική αγωνιστική σχέση τη δημιούργησε ο χρόνος κυρίως. Ο χρόνος βοήθησε και τον Γκέκα και τον Σαλπιγγίδη να τακιμιάσουν ωραία τα πέντε τελευταία χρόνια στην Εθνική: οι δυο τους είναι οι σκόρερ όλων σχεδόν των σημαντικών γκολ της ομάδας και ποτέ δεν υπήρξαν ανταγωνιστές. Το διαφορετικό τους παιχνίδι βοήθησε μια εξαιρετικά παραγωγική συνύπαρξη.

Οπλο

Το δίδυμο του Μήτρογλου με τον Νίνη μπορεί στα επόμενα χρόνια να είναι το μεγάλο επιθετικό όπλο της Εθνικής. Οι δυο τους είναι συμπληρωματικοί και κυρίως γνωρίζονται άριστα. Ο Νίνης έχει την καλή ντρίμπλα στα λίγα τετραγωνικά και την ικανότητα να βλέπει την κίνηση του φορ: γι' αυτό τον αγαπούσε και ο Σισέ. Ο Μήτρογλου είναι ένα καθαρό «τερμινέιτορ» που αν του δώσεις σωστά την μπάλα θα τη στείλει σχεδόν πάντα στην εστία. Είναι ωραίο ότι διαφέρουν και σαν χαρακτήρες: ο Νίνης έχει πάντα το χαμόγελο έτοιμο, ο Μήτρογλου μοιάζει διαρκώς μέσα στα νεύρα -οι διαφορετικοί άνθρωποι γίνονται ευκολότερα φίλοι. Αν τους δεις έναν έναν ξεχωριστά, οι αδυναμίες τους είναι ακόμα σημαντικές. Ο Νίνης συχνά χάνεται, άλλοτε φλυαρεί με την μπάλα, τώρα στην Ιταλία ελπίζω να μάθει την αξία της διαρκούς συμμετοχής στο παιχνίδι -εδώ είχε πάρει τον κακό δρόμο αντιμετωπίζοντας το ποδόσφαιρο ως τάχα μου επίδειξη. Ο Μήτρογλου από την άλλη, με το συχνά ράθυμο στυλ που τόσο εξόργιζε τον Ερνέστο Βαλβέρδε, θυμίζει φορ της δεκαετίας του '80, έναν από εκείνους τους παίκτες που περίμεναν την μπάλα μπροστά απαιτώντας όλοι να τρέχουν για χάρη τους. Οταν όμως οι δύο συναντιούνται, η εμφανής χαρά τους για το ότι βρίσκουν ο ένας τον άλλο μπορεί να κάνει το παιχνίδι τους λειτουργικό, θεαματικό και σπουδαίο.
 
Εγγύηση

Αν οι δύο πάρουν κάτι και από τις ηγετικές ικανότητες ενός άλλου μεγάλου διδύμου, αυτού που αποτελούν ο Κώστας Κατσουράνης και ο Γιώργος Καραγκούνης, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι η διαδοχή ηγεσίας που θα γίνει κάποτε θα αποτελεί για την Εθνική εγγύηση σταθερότητας.
 
Βρε Βασίλη...

Mε μια γραπτή δήλωσή του στον Τύπο ο Βασίλης Γκαγκάτσης προσπάθησε χθες να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Πέρα από τα πομπώδη, τα οποία αναφέρει, ξέχασε να διευκρινίσει κάποια απλά: έχει ή όχι καταδικαστεί αμετάκλητα από τον Αρειο Πάγο, με την υπ' αριθμόν 1040/2012 απόφαση απόρριψης της αίτησης αναίρεσης της ποινής που του επέβαλε το Πενταμελές Εφετείο για φοροδιαφυγή; Τρέχουν ή όχι εναντίον του ποινικές διώξεις για το θέμα της κατασκευής του προπονητηρίου τού Αγίου Κοσμά και της σύμβασης για τα τηλεοπτικά με την εταιρεία του Πασχάλη Παπαδόπουλου; Αν έχει κόλλημα ή όχι δεν με νοιάζει. Η δική μου ερώτηση αφορά τις Ενώσεις: κάποιος με καταδίκες και διώξεις μπορεί να ηγηθεί του ελληνικού ποδοσφαίρου; Επί τη ευκαιρία, του θυμίζω ότι από κάτι δικά μας παλαιότερα μου χρωστάει και κάτι λεφτά για δικαστική αποζημίωση: μάλλον κι αυτό το ξέχασε!

Λέει επίσης στη γραπτή δήλωσή του ότι καλεί τον Σαρρή να συζητήσουν τις καινοτόμες ιδέες του για το καλό του ποδοσφαίρου. Δεν ξέρω αν ο Σαρρής έχει χρόνο για συζητήσεις. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι τι και ποιος εμπόδισε τον για 15 χρόνια παντοδύναμο Γκαγκάτση (που στην ΕΠΟ πρώτα ήταν γενικός γραμματέας και μετά πρόεδρος) να κάνει τις καινοτόμες ιδέες του πράξη. Ηταν τόσο δυνατός που πήγαινε στον τομέα του ΠΑΣΟΚ με τα μπλουζάκια «King of Europe»! Ποιος δεν τον άφησε; Ο Θωμάς, όπως έλεγε κάποτε; Ή μήπως ο Κόκκαλης; Ή μήπως οι άλλοι σύμβουλοι, που όπως έχει πει στο Ράδιο Μετρόπολις της Θεσσαλονίκης ο Χατζηαποστόλου, του είχαν τόση εμπιστοσύνη ώστε «υπέγραφαν ό,τι τους έφερνε στα Δ.Σ.»; Πώς τώρα θα διορθώσει όσα 15 χρόνια άφησε να στραβώσουν; Του ήρθε επιφοίτηση από το Αγιο Πνεύμα; Αν είναι να μας το πει...
 
Α proved

«Κακώς έβαλες τίτλο στο χθεσινό σου κομμάτι για τον Γκαγκάτση "Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του θράσους". Επρεπε να βάλεις "Ο μεγάλος ευεργέτης του Σαρρή". Κατεβαίνοντας ο Βασίλης χάθηκε κάθε πιθανότητα να ενδιαφερθεί για τις εκλογές της ΕΠΟ κάποιος εκτός του στενού πυρήνα. Με την εξέλιξη αυτή a proved ο Σαρρής δεν θα 'χει αντίπαλο. Ξέρεις γιατί κατεβαίνει: πιστεύει ότι θα συμβιβαστούν μαζί του για το καλό του ποδοσφαίρου και θα τον στείλουν στην ΕΟΕ, όπως κάποτε τον Μαμάκια».

Ο Mister Manos έχει κέφια. Α proved...

Πηγή: Sportday

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS