Ακούγεται οξύμωρο, αλλά συμβαίνει ενίοτε όταν η νίκη ή η ήττα προέρχονται από κάποιο ατομικό λάθος που είναι αδύνατο να προβλεφθεί. Επομένως, δικαιώθηκε τόσο ο Κατσαβάκης που επέλεξε να δώσει έμφαση στην επιθετική λειτουργία όσο και ο Μάντζιος που προτίμησε να αμυνθεί οργανωμένα στο «μισό γήπεδο».

Η αγωνιστική προσέγγιση του Άρη

Ο Κατσαβάκης επέλεξε σύστημα 4-4-1-1. Στόχος του ήταν να «φορτώσει» την περιοχή της Κέρκυρας δίνοντας εντολή:

  • στον Καπετάνο να παίζει ρόλο «κρυφού επιθετικού» και να βοηθάει τον Αγκάνθο σε μικρό χώρο
  • στους Καζναφέρη – Ψυχογιό να «ανεβαίνουν» και να παίζουν overlap με τα εξτρέμ
  • στη μεσοαμυντική γραμμή να τοποθετείται ψηλά, διότι τα μπακ του αντίπαλου δεν προωθούνταν και τα εξτρέμ επέστρεφαν για να βοηθήσουν την άμυνα της ομάδας τους

Η παρουσία του Καπετάνου στο χώρο της περιοχής αύξησε την πίεση και έδωσε επιθετικό τόνο στον Άρη

Χάρη στην ορθολογική κατάρτιση της 11άδας και τη μειωμένες ατομικές ικανότητες των Φαιάκων, ο Άρης έλεγξε το ρυθμό του αγώνα και έκανε αρκετές τελικές προσπάθειες προς στην εστία του Αναστασόπουλου. Ωστόσο, δεν κατάφερε να σκοράρει από οργανωμένη φάση διότι:

  • η συνεργασία Καπετάνου – Αγκάνθο «κολλούσε» στην τελευταία πάσα
  • η δεξιά πτέρυγα υπολειτουργούσε: ο Καζναφέρης ήταν σε «κακή μέρα» και δε βοήθησε επιθετικά
  • η αριστερή πτέρυγα δεν απειλούσε: ο Γκέτσιος στερείται ταχυδύναμης στα πρώτα 3 μέτρα και δυσκολεύεται να τριπλάρει τον αντίπαλο
  • τα αμυντικά χαφ δε διαθέτουν χάρισμα στην κάθετη προώθηση του παιχνιδιού

Μέχρι το 57’, οι κιτρινόμαυροι πίεζαν, άλλαζαν πλευρά τον Γκέτσιο με τον Γιαννιώτα αλλά δε μπορούσαν να ξεκλειδώσουν την άμυνα της Κέρκυρας. Τελικά, τη λύση στο γόρδιο δεσμό έδωσε η προώθηση του Ψυχογιού και το «ανόητο πέναλτι» απειρίας που έμελλε να καθορίσει το αποτέλεσμα.

Η Κέρκυρα ήταν σωστά στημένη, σε διπλή ζώνη άμυνας και ενδεχομένως θα πετύχαινε τον σκοπό της αν δεν την πρόδιδε ένα ατομικό λάθος

Η αγωνιστική προσέγγιση της Κέρκυρας

Ο Μάντζιος χρησιμοποίησε αμυντικογενές 4-3-3, που μετατρεπόταν σε 4-5-1 σε «συνθήκες άμυνας». Η ισοπαλία αποτελούσε αυτοσκοπό και οι βασικές τακτικές εντολές ήταν οι εξής:

  • οπισθοχωρημένες μεσοαμυντικές γραμμές και βάθος στην άμυνα
  • man to man στο χώρο στους Καπετάνο – Αγκάνθο
  • ντουμπλάρισμα στον Γιαννιώτα, ο οποίος προτιμά ατομικές ενέργειες και δε συνεργάζεται συχνά με τους συμπαίκτες τους
  • τυφλά διωξίματα από την άμυνα και φάουλ τακτικής

Η στενή προσωπική επιτήρηση του Καπετάνου συνέβαλλε στην αναποτελεσματική κάθετη τροφοδότηση του Αγκάνθο

Μετά το γκολ, ο Μάντζιος ανέβασε τις γραμμές του, «πέρασε στο παιχνίδι» πιο επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές, τροφοδότησε ομαλότερα τον Μπάρκογλου και απείλησε την εστία του Βελλίδη σε μία περίπτωση. Ο χρόνος, όμως, δεν ήταν αρκετός και οι αντοχές των παικτών ήταν περιορισμένες. Μοιραία, λοιπόν, υπέκυψε στην υπεροχή του Άρη και την πίεση της έδρας.

Συμπέρασμα

Η πρωτοβουλία κινήσεων του Άρη δε μετουσιώθηκε σε ουσιαστικές ευκαιρίες, λόγω της ανωριμότητας των ποδοσφαιριστών και της αδυναμίας τους να συνδυαστούν «σε πρώτο χρόνο» / «με τη μία». Ο Αγκάνθο έχει στοιχεία ικανού center for, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να πάρει ολόκληρη την επίθεση της ομάδας «στις πλάτες του» αφενός γιατί είναι μάταιο να παλεύει μονίμως ανάμεσα σε 2-3 αμυντικούς αφετέρου διότι δε βρίσκεται ακόμα στην επιθυμητή φυσική κατάσταση. Ως εκ τούτου, είναι αδύνατο να συνεχίσει να σκοράρει «κατά βούληση» αν δεν τον βοηθήσουν οι συμπαίκτες του σε επίπεδο συχνότερης τροφοδότησης και στηριγμάτων.

Ο ενθουσιασμός επιβάλλεται να κοπάσει γρήγορα γιατί (i) η Κέρκυρα είναι η χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος μέχρι στιγμής επομένως τα συμπεράσματα δεν είναι ασφαλή, (ii) έρχεται το τοπικό ντέρμπι απέναντι στον ΠΑΟΚ. Οι κιτρινόμαυροι ξεπέρασαν το «πρόβλημα του πρώτου γκολ» στο ΟΑΚΑ και ξόρκισαν την «κατάρα της πρώτης νίκης» στο Βικελίδης. Απομένει, πλέον, να αποδείξουν ότι είναι ανταγωνιστικοί απέναντι σε μία πιο ολοκληρωμένη ομάδα.

ΠΗΓΗ: Overlap.gr