Οσο πιο μακριά είναι τόσο καλύτερα

Οπως ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του Μαρινάκη, ο Παναθηναϊκός η ομάδα του Αλαφούζου, η ΑΕΚ η ομάδα του... Κανένα, έτσι και η Εθνική είναι η ομάδα του προέδρου της ΕΠΟ. Χθες του Πιλάβιου, τώρα του Σαρρή, «σήμερον εμού, αύριον ετέρου, ουδέποτε ουδενός», όπως θα έλεγε και ο «πάτερ» Κωστένογλου.

Κι έγιναν λοιπόν και αναφορές για το πόσο ενδεχόμενα θα μπορούσε να επηρεάσει την εθνική ομάδα το αποτέλεσμα των εκλογών. Αν δηλαδή θ' αλλάξει κάτι τώρα με τον Σαρρή ή με τον Γκαγκάτση αν ήταν αυτός ο νικητής των εκλογών. Οταν συμφωνούμε όλοι δηλαδή ότι πέραν της Εθνικής δεν έχει τίποτα άλλο να επιδείξει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και βγήκε όπως έλεγαν τα προγνωστικά ο Σαρρής.

Πήγε στην προπόνηση, τους είπε καλή επιτυχία, θα ξαναπάει κι απόψε πριν από το παιχνίδι να τους το ξαναπεί. Κι αυτό θα είναι όλο. Και μετά το ματς για συγχαρητήρια. Με αγκαλιές και φιλιά αν έχουμε κερδίσει. Σε αντίθετη περίπτωση «δεν πειράζει, ένα ματς ήτανε. Σας στηρίζουμε, πάμε γερά για το παιχνίδι της Τρίτης στην Μπρατισλάβα και για την πρόκριση. Δεν χάθηκε τίποτα».

Αυτή είναι η δουλειά του προέδρου της ΕΠΟ σε ό,τι έχει να κάνει με την εθνική ομάδα. Ο Πιλάβιος όταν πάλιωσε κατέβαινε και στο ημίχρονο κάποιες φορές για να ανεβάσει το ηθικό. Επί της ουσίας, ξαναλέμε, ότι όσο πιο μακριά είναι ο πρόεδρος της ΕΠΟ από την Εθνική τόσο καλύτερα. Το καλύτερο που θα έχει να κάνει είναι να μην κάνει τίποτα. Ν' αφήνει δηλαδή τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές να δουλεύουνε, χωρίς να μπερδεύεται κανείς στα πόδια τους.

Αυτό το κατέκτησε η εθνική ομάδα επί Ρεχάγκελ, συνεχίζεται τώρα με τον Σάντος κι εκεί οφείλονται οι επιτυχίες. Σ' ένα κωλοποδόσφαιρο, όπως είναι το ελληνικό. Οτι η ομάδα είναι μόνη της. Και για να τα λέμε όλα, ο πρώτος που προσπάθησε ν' αλλάξει τις συνθήκες της Εθνικής από το καφενειακό επίπεδο που ήτανε και να θεσπίσει αρχές, κανόνες και τάξη ήταν ο Ιορντανέσκου. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα.

Ο Ρεχάγκελ, παρά το γεγονός ότι αν δεν είχε κάνει το διπλό στη Σαραγόσα με την Ισπανία θα είχε απολυθεί, το κατάφερε. Ευθύς εξαρχής. Και στη συνέχεια βέβαια ως πρωταθλητής Ευρώπης. Οι πόρτες της εθνικής ομάδας ήταν κλειστές. Δεν άνοιγαν για κανέναν. Και στην πορεία το αυτονόητο συνεχίζεται και με τον Σάντος. Κι έτσι βλέπουμε αυτή τη συνέχεια και τη διάρκεια, ενώ Ρεχάγκελ και Σάντος είναι δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις.

Από κάθε παράμετρο. Με κυριότερη την επιλογή των ποδοσφαιριστών. Τη φανέλα της Εθνικής ο Ρεχάγκελ τη θεωρούσε πανάκριβη. Δεν την έδινε εύκολα. Επρεπε να σκιστείς, να ιδρώσεις για να κληθείς. Και να προσπαθήσεις στη συνέχεια ακόμα πιο πολύ για να παίξεις. Ο Σάντος (φωτό) έχει κάνει την ομάδα κέντρο διερχομένων. Μπες-βγες. Δώδεκα τερματοφύλακες έχει καλέσει σε δύο χρόνια. Με τα σωστά του και τα λάθη του η ομάδα πάει πρίμα.

Επειδή όπως είπαμε οι πόρτες είναι κλειστές κι ο προπονητής είτε Ρεχάγκελ ήτανε αυτός είτε Σάντος τώρα κάνει ό,τι κατεβάσει η γκλάβα του. Ο ρόλος του προέδρου της ΕΠΟ σαφώς κι είναι σημαντικός, αλλά όταν η ομάδα δουλεύει ρολόι από μόνη της, όσο μπορείς να το πεις αυτό στο ποδόσφαιρο, δεν έχει να κάνει τίποτα. Και σ' αυτή την κατάσταση και πορεία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια η Εθνική. Αυτά.

Τρίτος στην παρέα Βαρδή - Λαλιώτη προχθές το βράδυ στο «21» στην Κηφισιά ο Σάκης Ρουβάς (o Νταλάρας είχε ρεπό).

-Observer

Ο Χριστοδουλόπουλος και το φιλικό του περιβάλλον

ΔΕΝ ήθελα ν' ασχοληθώ τόσες μέρες με το μαλλί του Χριστοδουλόπουλου. Ασχολήθηκαν άλλωστε τόσοι άλλοι. Μέχρι και ο χαρακτηρισμός του «αδικημένου» του αποδόθηκε. Από ποιους και γιατί, άγνωστο. Γνωστή είναι αντίθετα η λατρεία των ρεπόρτερ στους Ελληνες ποδοσφαριστές. Και η υπεράσπισή τους μέχρι θανάτου.

Εκτός κι αν μπει στη μέση ο πρόεδρος, όπως στην περίπτωση Κατσουράνη, που αρχίζουνε τα δύσκολα και τα μελαγειώδη ερωτήματα του στυλ «με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις;». Ταυτόχρονα μάθαμε και την άποψη του ίδιου του ποδοσφαριστή. Οτι μιλώντας ο Λάζαρος στο φιλικό του περιβάλλον τόνισε: «Να ασχολούνται με την μπάλα και όχι με τα μαλλιά μου».

Κατ' αρχάς είμαι συγκλονισμένος από το γεγονός ότι ο Λάζαρος σκέτος ή ο Χριστοδουλόπουλος έχει περιβάλλον. Μέχρι τώρα ήξερα ότι είχαν περιβάλλον για να κάνουν έμμεσες δηλώσεις πρωθυπουργοί, υπουργοί και πρόεδροι, αν το πάμε στο ποδοσφαιρικό. Οτι θα ερχότανε η στιγμή που θα μαθαίναμε τις σκέψεις του Χριστοδουλόπουλου μέσω του περιβάλλοντός του δεν το περίμενα ποτέ. Και για να τελειώνουμε.

Οποιος θέλει να μάθει μαθαίνει κι όποιος θέλει να γράψει γράφει. Οπαδοί του Παναθηναϊκού ήταν που είχανε πάει στους ποδοσφαιριστές και κράξανε. Οπως μετά την γκέλα με τον Αστέρα Τρίπολης που λέγανε του Κατσουράνη «Κωστάκη, θέλεις κανένα πακέτο τσιγάρα;». Ετσι λοιπόν είχανε πει και του Χριστοδουλόπουλου «άσε το μαλλί και κοίταξε να παίξεις μπάλα». Επειδή όταν αποφάσισε να το μακρύνει το ίσιωσε.

Στον Μασάντο θα μείνει η γκρίνια

ΔΕΝ μπορεί να ησυχάσει αυτός ο Ζαρντίμ. Με το που πάει να ηρεμήσει ο Τζιμπούρ, βγήκε κι έκανε δηλώσεις ο Μασάντο: «Αν παίξω στον άξονα, θα βρω ρυθμό και θα δείτε τι μπορώ να κάνω». Οπως κι εγώ μπορώ να γράψω δηλαδή ότι αν με βάλουνε στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας, θα φτιάχνω κάτι κείμενα να τα πιεις στο ποτήρι.

Δεν είναι το ίδιο βέβαια. Ενα κείμενο είτε δίπλα στα φαρμακεία είναι είτε στην πρώτη σελίδα έχει την ίδια αξία σαν κείμενο. Δεν γίνεται καλύτερο ή χειρότερο ανάλογα με τη θέση που μπαίνει. Στο ποδόσφαιρο όμως είναι αλλιώς. Η διαφορά είναι τεράστια. Από τη μία θέση στην άλλη. Ο Μασάντο εκεί που ήτανε στην Τουλούζ στη Γαλλία έπαιζε στον άξονα. Τώρα στον Ολυμπιακό ο Ζαρντίμ τον βάζει αριστερά. Ούτε για πέντε λεπτά δεν τον αλλάζει. Και την Κυριακή που έπαθε ο Ιμπαγάσα τη θλάση ο Μασάντο έμεινε αριστερά και στον άξονα πήγε ο Φουστέρ.

Κι επειδή όλοι οι προπονητές είναι ξεροκέφαλοι και εγωιστές, σε καμιά περίπτωση δεν νομίζω ότι ο Ζαρντίμ θα μεταφέρει τον Μασάντο. Αν το κάνει, άλλωστε, θα είναι σαν να αναγνωρίζει το λάθος του. Θα τον αφήσει εκεί που είναι και θα βάλει τον Γκρέκο ή τον Φουστέρ. Και τον Μασάντο θα του μείνει η γκρίνια. Που σε ό,τι έχει να κάνει γενικότερα με τον Ζαρντίμ, και δημόσια είναι και επαναλαμβανόμενη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς κοιμήθηκε χθες το βράδυ ο Αριστείδης;

Πηγή: Goal