Η Εθνική εξακολουθεί να είναι, ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ, ό,τι σιγά-σιγά έγινε στη ροή όλης αυτής της τελευταίας δεκαετίας. Μια νησίδα, παντελώς και ευτυχώς ξένη προς το ευρύτερο περιβάλλον της. Πόσες εστίες, στην τρέχουσα γύρω-γύρω πραγματικότητα, βρίσκει πια ο Ελληνας να νιώθει καλά (όχι υπερήφανος και λοιπές ανοησίες, απλώς να νιώθει καλά) για το ότι είναι Ελληνας;

Αύγουστος-Οκτώβριος 2010, απ’ τα εννέα χρόνια Ρεχάγκελ στον πρώτο κύκλο Φερνάντο Σάντος, η εποχή ήταν πολύ πιο ντελικάτη. Η εποχή της μετάβασης.

Διαβάστε ολόκληρο το σχόλιο στο gazzetta.gr