Αναλύοντας την αγωνιστική φιλοσοφία του Λίνεν

Γερμανική πειθαρχία και έμφαση στην ομαδικότητα

Ο προπονητής της ΑΕΚ δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην προσήλωση των ποδοσφαιριστών στα αγωνιστικά τους καθήκοντα, τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου. Έχοντας ανδρωθεί ποδοσφαιρικά στη Μπουντεσλίγκα, θεωρεί αδιανόητο να επιδεικνύουν μειωμένη αυτοσυγκέντρωση σε προπονήσεις και επίσημα παιχνίδια. Θεωρείται ‘απαιτητικός’ και έχει συχνά προβλήματα με όσους εκλαμβάνουν τον εαυτό τους ως star. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαμάχη με τον «ατίθασο» Χούτο, ο οποίος αποτέλεσε την αφορμή για να αποχωρήσει από τον πάγκο του Πανιωνίου πριν τελειώσει ο πρώτος γύρος της χρονιάς 2008-2009.

Θετικό κρίνεται, επομένως, το γεγονός ότι η Ένωση δε διαθέτει αυτή τη στιγμή κανένα ποδοσφαιριστή βεντέτα στο roster της. Αντίθετα, η ομάδα σφύζει από νεαρούς ποδοσφαιριστές που επιζητούν βελτίωση των δεξιοτήτων τους μέσα από σκληρή δουλειά και αδιάκοπη προπόνηση. Δηλαδή, μέσα από στοιχεία που αποτελούν τον «βασικό πυλώνα» της αγωνιστικής φιλοσοφίας του Λίνεν. Ο γερμανός ξέρει πώς να «χτίζει ομάδες» και όχι πώς να «αναδεικνύει stars»: είναι, δηλαδή, ο άνθρωπος που ταιριάζει στα χαρακτηριστικά της φετινής ΑΕΚ.

Έμπειρο «μάτι» και πίστη στους νεαρούς ποδοσφαιριστές

Οι Έλληνες φίλαθλοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου. Επιβάλλεται, επομένως, να τονίσουμε ορισμένες επιλογές που ‘σημάδεψαν’ τις ομάδες και τους παίκτες που προπονούσε:

• έδωσε εντολή για απόκτηση του Χολέμπας από τα «αζήτητα» της ‘Β Γερμανίας, προσφέροντας μία εξαιρετική value for money λύση στον Ολυμπιακό. Η ελληνοποίηση του Χολέμπας αποτελεί έμμεση επιβράβευση της απόφασης του Λίνεν να τον εμπιστευτεί
• χρησιμοποίησε τον Μιραλάς σε θέση αριστερού εξτρέμ για πρώτη φορά στην καριέρα του. Μέχρι εκείνη την περίοδο, αγωνιζόταν κυρίως ως περιφερειακός επιθετικός, επιτελικός «δεκάρι» και δεξιός εξτρέμ. Του προσέφερε, δηλαδή, την ευκαιρία να αναδείξει το απαράμιλλο ταλέντο του.
• εμπιστεύτηκε τους Σπυρόπουλο – Μανιάτη στα άκρα του Πανιωνίου, ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο για την καθιέρωσή τους σε υψηλό επίπεδο

Είναι προφανές ότι ο Γερμανός έχει τη δυνατότητα να «ξεκλειδώνει» το ποδοσφαιρικό ταλέντο των νεαρών ποδοσφαιριστών, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να αποδείξουν τις ικανότητές τους στους φιλάθλους. Απομένει να διαπιστώσουμε αν θα έχει την απαραίτητη πίστωση χρόνου στην «ταλαιπωρημένη» ΑΕΚ ώστε να αποδώσουν καρπούς οι προσπάθειές του.

Εμμονή στο πινακάκι και έμφαση στη λεπτομέρεια

Ο Λίνεν είναι εργασιομανής και λάτρης της λεπτομέρειας. Γι’ αυτό είναι αχώριστος με το «τακτικό πινακάκι» του: δε θέλει να του ξεφεύγει η παραμικρή λανθασμένη αντίδραση ποδοσφαιριστών. Οτιδήποτε συμβαίνει στις 4 γραμμές του γηπέδου, καταγράφεται άμεσα και αποτελεί «case study» για τις προπονήσεις. Ο γερμανός θεωρεί ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την κατάκτηση της νίκης είναι να βελτιωθούν οι ατομικές αντιδράσεις των ποδοσφαιριστών του και όχι να προσαρμοστούν οι ενέργειές τους στον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου. Δίνει, επομένως, μεγαλύτερη έμφαση στην ελαχιστοποίηση των «δικών του» λαθών και δευτερεύουσα σημασία στην εκμετάλλευση των αδυναμιών του αντιπάλου.

Αυτή η αγωνιστική προσέγγιση «ανέβασε επίπεδο» τον Πανιώνιο και οδήγησε στην 5η θέση και την έξοδο στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ (2006-2007). Η ανάδειξή του σε «προπονητή της χρονιάς» από τον ΠΣΑΠ το 2007 ήταν, απλώς, η επιβράβευση του έργου του στη Νέα Σμύρνη.

Ροπή στο 4-2-3-1

Το «αγαπημένο» σύστημα του Λίνεν είναι το 4-2-3-1, με βασική επιδίωξη να σκοράρει και όχι να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα. Οι ομάδες του Γερμανού:

• παίζουν παιχνίδι αντεπιθέσεων
• κάνουν συχνές αλλαγές θέσεων στα εξτρέμ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού (μεταφορά από το δεξί άκρο στο αριστερό)
• έχουν βάθος στην άμυνα
• παρατάσσουν τα δύο αμυντικά χαφ κοντά στα σέντερ μπακ και τον επιτελικό χαφ σε «ελεύθερο ρόλο»
• κρατούν τα εξτρέμ ψηλά ώστε να εκμεταλλευτούν το κενό χώρο στην «κόντρα» και
• δεν ανεβάζουν συχνά τα ακραία μπακ.

Η συγκεκριμένη φιλοσοφία αποτυπώθηκε τόσο στον Πανιώνιο όσο στη μικρή του θητεία στον Ολυμπιακό. Η επιλογή των Μανιάτη – Γκαλίτσιου σε θέση ακραίων μπακ αποδεικνύει ότι ο Λίνεν προτιμά αμυντικογενή άκρα ώστε να μη διασπάται η άμυνά του από τις πτέρυγες και να «απελευθερώνονται» τα εξτρέμ από τα ανασταλτικά τους καθήκοντα.

Η ‘αχίλλειος πτέρνα’

Προπονητική αδυναμία του Λίνεν είναι η δυσκολία δημιουργίας ενός συμπαγούς δυσκατάβλητου αγωνιστικού συνόλου. Η έμφαση στις αντεπιθέσεις δημιουργεί συχνά αποστάσεις μεταξύ των γραμμών και είναι «μπούμερανγκ» για ομάδες όπως η φετινή ΑΕΚ. Ενδεχόμενες βραχυπρόθεσμες αποτυχίες θα εντείνουν περαιτέρω την πίεση και θα επιδεινώσουν την ψυχολογική κατάσταση των άπειρων ποδοσφαιριστών. Ως επακόλουθο, η διαχείριση της προβληματικής κατάστασης θα γίνει εξαιρετικά δύσκολη για έναν προπονητή που δεν έκανε το «προπονητικό βήμα παραπάνω» για αυτό ακριβώς το λόγο: διότι δε μπορούσε να κρατήσει τις ισορροπίες όταν το βάρος της αποτυχίας επηρέαζε την απόδοση των ποδοσφαιριστών.

Συμπέρασμα

Ο Λίνεν είναι η προσωποποίηση της τελευταίας ευκαιρίας για αγωνιστική ανάκαμψη της Ένωσης, πριν τα μαύρα σύννεφα του υποβιβασμού πυκνώσουν πάνω από το ΟΑΚΑ. Αυτό, βέβαια, θα συμβεί μόνο εφόσον η τακτική του φιλοσοφία προσαρμοστεί στα δεδομένα της κιτρινόμαυρης πραγματικότητας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Γερμανός δεν έκανε την προετοιμασία της ομάδας, επομένως είναι ανούσιο να επιζητά πράγματα που οι ποδοσφαιριστές δεν είναι σε θέση να αποδώσουν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Καλή η απαιτητική φιλοσοφία των αντεπιθέσεων, αλλά «παν μέτρον άριστον» για μία «άρρωστη ΑΕΚ». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η «ξέφρενη πορεία» του Πανιωνίου έγινε με παίκτες όπως Κρέσιτς, Μανιάτης, Τσεμπούρ, Μπάρκογλου, Γουνδουλάκης, Σπυρόπουλος και Κουμορτζι. Σε τελική ανάλυση, οι παίκτες κάνουν τον προπονητή και ο προπονητής την ομάδα.

ΠΗΓΗ: Overlap.gr