Ξεφεύγοντας από την κοινή λογική

Η ομάδα του στάθηκε καλύτερα, δημιούργησε περισσότερες φάσεις μπροστά στην εστία του Καρνέζη και επέδειξε περίσσιο πάθος σε σχέση με τους πράσινους. Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού ξεφεύγει πλέον από την κοινή ποδοσφαιρική λογική. Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας δεν πράττουν τα ποδοσφαιρικά αυτονόητα, ο προπονητής συνεχίζει να βλέπει τις καταστάσεις μέσα από το “δικό του” πρίσμα και η διοίκηση δείχνει ανήμπορη να διαχειριστεί τα τεράστια (οικονομικά και αγωνιστικά) προβλήματα της ομάδας.

Το πλάνο Μάντζιου

Ο πολύπειρος κόουτς των Φαιάκων έπραξε τα απολύτως αυτονόητα στο ματς. Έκλεισε του χώρους στο κέντρο, συγκέντρωσε πολλούς παίκτες έξω από την εστία του Αναστασόπουλου και προτίμησε να διατηρήσει τις θέσεις των παικτών του στον αγνωστικό χώρο, “θυσιάζοντας” την κατοχή της μπάλας. Επιπλέον:

 

• Ζήτησε από τους ακραίους μπακ να κλείνουν κοντά στα στόπερ του δίνοντας τον επιπλέον παίκτη μέσα στη μεγάλη περιοχή του Αναστασόπουλου
• Προσπάθησε να παίξει αντεπιθέσεις στην πλάτη της ανεβασμένης άμυνας των πρασίνων
• Ανέθεσε στον Ανέστη Αγρίτη πολυσύνθετους ρόλους, ζητώντας από τον Έλληνα φορ να κινείται στο πλάτος του γηπέδου, με απώτερο σκοπό το άνοιγμα διαδρόμων στην καρδιά της άμυνας του ΠΑΟ
• Ζήτησε συχνά σηκώματα της μπάλας και απέφυγε στο “στρωτό” ποδόσφαιρό σε μια προσπάθεια αποφυγής της κάκιστης κατάστασης του αγωνιστικού χώρου

Το γενικότερο πλάνο του Μάντζιου κρίνεται απόλυτα πετυχημένο. Η ομάδα του δεν φοβήθηκε τους πράσινους (χαρακτηριστικό όλων των αντιπάλων του φετινού ΠΑΟ) και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις –πολλές- αδυναμίες του τριφυλλιού. Ο αστάθμητος παράγοντας της τύχης όμως γύρισε την πλάτη στους γηπεδούχους που μπορούσαν να πάρουν το τρίποντο, αν στις δύο- τρεις ευκαιρίες που δημιούργησαν είχαν λίγο πιο “καθαρό” μυαλό.

Το πλάνο Φερέιρα

Ο κόουτς του Παναθηναϊκού δεν ξέφυγε από τα τετριμμένα (πλέον). Το 4-3-3 του Πορτογάλου ανέθετε τη διαχείριση της πρώτης μπάλας στον Βιτόλο, που –δυστυχώς για την ομάδα- δεν έχει την ικανότητα να επιβάλλει ρυθμό και να τροφοδοτήσει την ομάδα του με ορθολογικό τρόπο. Το παιχνίδι άξονα που θέλησε να κάνει ο Παναθηναϊκός στόχευε σε κατοχή μπάλας και έλεγχο ρυθμού. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της μεγάλης ελευθερίας κινήσεων και συνεχών συγκλίσεων των Κουίνσι και Χριστοδουλόπουλου.

Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΟ όμως δεν είναι ούτε ο τρόπος που αντιμετωπίζει (τακτικά) τα παιχνίδια η ομάδα, ούτε η (ομολογουμένως χαμηλή για το μέγεθος της ομάδας) ποιότητα του ρόστερ. Οι παίκτες δεν πράττουν τα αυτονόητα. Κρατούν τη μπάλα σχεδόν πάντα περισσότερο από το ”επιτρεπτό” και οι επιλογές τους χαρακτηρίζονται το λιγότερο λανθασμένες, τις περισσότερες φορές. Η γενικότερη συμπεριφορά των παικτών είναι εντελώς αντιεπαγγελματική και δεν είναι λίγες οι φορές που ο θεατής αναρωτιέται αν αυτό που συμβαίνει στην ομάδα είναι αποτέλεσμα λάθους ή αν γίνεται με απώτερο σκοπό την απομάκρυνση του κόουτς.

Σχόλιο: Πραγματικά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι επαγγελματίες παίκτες με εμπειρία σε μεγάλα πρωταθλήματα παρουσιάζουν τέτοια αδιαφορία στον αγωνιστικό χώρο, χωρίς να “ιδρώνει” κανείς. Δεν είναι τυχαίο πως σχεδόν σε κάθε ματς της ομάδας οι Ζέκα, Βύντρα και Βιτόλο ξεχωρίσουν, όχι για τις ποδοσφαιρικές τους αρετές αλλά γιατί είναι οι μοναδικοί παίκτες του ΠΑΟ που ιδρώνουν και προσπαθούν. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει κατανοήσει τα μεγάλα προβλήματα της ομάδας αλλά απαιτεί προσπάθεια και “μάτωμα” της φανέλας, και όσο αυτό δεν έρχεται τόσο χειρότερο γίνεται το κλίμα για τους ίδιους και για τον κόουτς.

Συμπέρασμα

Οι συσσωρευμένες ζημιές 27 εκατομμυρίων ευρώ δεν διαχειρίζονται πλέον. Η αισχρές παρελθούσες διοικήσεις των τελευταίων ετών έφεραν τη βύθιση της ομάδας και στο παραπάνω συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις τόσο οι ποδοσφαιριστές όσο και το τεχνικό επιτελείο. Η ομάδα δεν έχει μέλλον και το μόνο σίγουρο είναι ότι στα επόμενα χρόνια η κατάσταση θα γίνει πολύ χειρότερη. Σε μια χαμένη χρονιά η επένδυση σε νέους παίκτες από τις ακαδημίες είναι το μοναδικό ψεγάδι ελπίδας για τον Παναθηναϊκό. Χωρίς να προσπαθούμε –σε καμία περίπτωση- να απαλλάξουμε τον κόουτς από τις μεγάλες του ευθύνες, επισημαίνουμε πως βάσει της κοινής λογικής δεν υφίσταται λόγος αλλαγής προπονητή. Μια ανάταση της ψυχολογίας μόνο παροδική μπορεί να είναι αφού τα προβλήματα της ομάδας είναι πολύ ποιο βαθιά από το “αν κάνει ο Φερέιρα για τον Παναθηναϊκό”.

ΠΗΓΗ: Overlap.gr