Και ποιος είσαι εσύ ρε που δεν χωνεύεις τον "Special One", θα πείτε πολλοί (και δεν θα έχετε και άδικο). Εννοείται πως αναγνωρίζω την τεράστια προπονητική του αξία (αυτό δα θα έλειπε), αλλά δεν μου αρέσει η λογική του "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" στον βωμό της νίκης.

Στο μεγαλύτερο ταξίδι που έκανα ποτέ στην ζωή μου, όμως, ο Ζοσέ αποτελεί "φάρο" αισιοδοξίας ότι η αποστολή με κωδικό όνομα "Η βιογραφία του Ζιοβάνι" (εξαιτίας της οποίας βρίσκομαι στο Μπελέμ της Βραζιλίας) θα έχει αίσια κατάληξη. Και εξηγούμαι.

Στην πτήση από Αθήνα προς Μαδρίτη (μόλις τρεις ώρες και κάτι, αφού ακολούθησε μια... 11,5 ωρών για Σάο Πάουλο!), το περιοδικό "Ronda" της αεροπορικής εταιρείας "Iberia" είχε συνέντευξη του προπονητή της Ρεάλ.

Φυσιολογικό, θα πει κανείς, αφού όλα τα ΜΜΕ θέλουν να μιλήσουν, έστω και για ένα λεπτό, με τον Ζοσέ. Ναι, αλλά παρ' ότι δεν είμαι προληπτικός, δεν μπόρεσα να μην θυμηθώ ότι ο Μουρίνιο ήταν ουσιαστικά ο πρώτος προπονητής που είχε στην Ευρώπη ο Ζιοβάνι, αφού στην Μπαρτσελόνα της σεζόν 1996-97, ο Μουρίνιο συνεννόουνταν επί της ουσίας με τον Ζιο, ως βοηθός του αείμνηστου Αγγλου Μπόμπι Ρόμπσον, με τον οποίο ο μετέπειτα "Μάγος" του Ολυμπιακού δεν βρήκε ποτέ κώδικα επικοινωνίας, εντός και... εκτός γηπέδου!

Ο Μουρίνιο, λοιπόν, αποτελεί το δικό μου "πάτημα" αισιοδοξίας για την μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας μου, την οποία εύχομαι σε λίγους μήνες να απολαύσετε και στα βιβλιοπωλεία. Μετά την... γκρίζα διαφήμιση, θέλω να σταθώ και σε μερικά από τα πολύ ενδιαφέροντα που είπε ο Μουρίνιο στην συγκεκριμένη συνέντευξη. Ενδιαφέροντα, πέρα για πέρα αληθινά και λεγόμενα από καρδιάς.

"Δεν θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε ποδοσφαιρικό γήπεδο, γιατί γεννήθηκα σε αυτό, αφού την ημέρα που γέννησε η μητέρα μου, διεξάγονταν ένας πολύ σημαντικός αγώνας στην πόλη μου (σ.σ. το Σετούμπαλ). Ο πατέρας μου έπαιζε σε εκείνο το ματς και χρειάστηκε να φύγει τρέχοντας για το νοσοκομείο. Από τότε, όλες μου οι αναμνήσεις είναι δεμένες με το ποδόσφαιρο" λέει (και αποδεικνύει με τις πράξεις του) ο Μουρίνιο.

"Πλησιάζω τα 50 (σ.σ. τα κλείνει 26 Ιανουαρίου). Αυτές τις ημέρες, η γυναίκα μου και εγώ κοιτάξαμε πίσω. Φανταστείτε! Αρχίσαμε να βγαίνουμε όταν εγώ ήμουν 16 και εκείνη 15. Θυμάμαι όσα έχουμε ζήσει και δεν μπορώ να εμποδίσω ένα χαμόγελο να εμφανίζεται στο πρόσωπό μου" συνεχίζει ο ρομαντικός - ευσυγκίνητος Ζοσέ, ο οποίος αναγνωρίζει στην Τάμι ότι "είναι μάνα και πατέρας για τα παιδιά μου. Εκείνη φροντίζει να ζουν στον πραγματικό κόσμο. Υπάρχουν στιγμές όπου ο υιός σου σου ζητάει να μην μπεις στο σχολείο προκειμένου εκείνος να συνεχίσει να ζει ήρεμα ή που η γυναίκα σου σου λέει να μείνεις στο αυτοκίνητο, όταν μπαίνει σε ένα μαγαζί να αγοράσει κάτι. Είναι το μικρό κόστος που πρέπει να πληρώσω για ένα επάγγελμα που λατρεύω. Η ζωή μου δεν είναι ένα δράμα". Πες το ψέματα...

Αρκετά, όμως, σας ζάλησα με τον (αντιπαθή σε εμένα, κατά τα άλλα) Μουρίνιο! Εδώ στο Μπελέμ αντίκρυσα, μέσα σε λίγες ώρες, όσες σκηνές φτώχειας ή αφημένης στην τύχη της πόλη δεν είχα δει σε 36 χρόνια ζωής. Το ξενοδοχείο όπου διαμένω ήταν σίγουρα νοσοκομείο πριν γίνει τέτοιο, ενώ όπως διαπιστώνετε και από την φωτογραφία οι εικόνες που αντικρίζω από το μικρό παραθυράκι σε μια γωνιά του δωματίου δεν είναι και οι πιο ευχάριστες.

Εδώ, όμως, ήρθαμε για δουλειά. Και με φάρο την σύμπτωση του Ζοσέ, θα προχωρήσουμε μέχρι τέλους. Παρεμπιπτόντως, η Ρεάλ του Ζοσέ έχασε πριν από λίγες ώρες κόντρα στην Μπέτις και ο Μουρίνιο, εκτός από τον διαιτητή (τα ίδια Παντελάκη μου...), επικαλέστηκε και την κούραση της ομάδας του, η οποία έπαιξε την Τετάρτη το βράδυ (με την Μάντσεστερ Σίτι) και χθες Σάββατο κόντρα στους Σεβιλιάνους. Σύμφωνοι Ζοσέ μου, αλλά και η Μάλαγα έπαιξε την Τετάρτη στην πιο μακρινή Ρωσία με την Ζενίτ και το έκανε χθες με αντίπαλο την Βαλένθια, την οποία φιλοδώρησε με τέσσερα μπαλάκια. Αυτοί δεν κουράζονται δηλαδή;

Πηγή: Goal

Μουρίνιο Ρεάλ Μαδρίτης Ποδόσφαιρο SPORTS