Αλαζονεία και αδυναμία, φάνηκαν ξανά...

Από την Κυριακή το βράδυ ξεκίνησαν τα σχόλια για τα δύο ματς στα Περιβόλια και στην Τούμπα. Η αποθέωση του αυτονόητου: η χούντα του Μαρινάκη στο Πλατανιάς-Παναθηναϊκός με τον Αρετόπουλο και το δώρο που έκανε ο Ολυμπιακός στον ΠΑΟΚ. Ότι δεν καθάρισε το ματς, όπως θα μπορούσε δηλαδή κι έκανε στο τέλος ο Αθανασιάδης το 1-1.

Και δεν χρειάζεται, βέβαια, να έχεις στον τοίχο του γραφείου σου το πτυχίο του καθηγητή διαιτησίας, όπως ο Παναγιώτης Βαρούχας κι ο Περικλής Βασιλάκης, για να κρίνεις σωστά τις φάσεις στο ματς στα Περιβόλια.

Λίγη μπάλα να ξέρεις, ελάχιστη όσο ήξερε δηλαδή από Οικονομία ο Παπακωνσταντίνου κι έγινε υπουργός, μπορούσες να δεις ότι ούτε ο Τοτσέ ήταν οφ-σάιντ, ούτε κανένα πέναλτι υπήρχε υπέρ του Πλατανιά. Δια γυμνού οφθαλμού. Χωρίς "γραμμή" στη φάση του δήθεν οφ-σάιντ και χωρίς ριπλέι στη φάση του δήθεν πέναλτι.

Δεν χρειάζονται ριπλέι...
Μόνο οι σχολιαστές της Νόβα είναι τυφλοί από άνωθεν εντολές και δεν βλέπουν τίποτα και δεν λένε τίποτα. Ο σχολιασμός των φάσεων στην ελληνική τηλεόραση επιτρέπεται μόνο όταν οι ελληνικές ομάδες παίζουν με ξένες. Κι όλα τα αμφισβητούμενα είναι υπέρ τους. Όταν οι ελληνικές ομάδες παίζουν μεταξύ τους, υπάρχει ο νόμος της ομερτά.

Σχετικά με το ντέρμπι της Τούμπας δεν έχει μόνο νεύρα ο Βαγγέλης για τα παλιόπαιδα τους ποδοσφαιριστές, που πέταξαν στα σκουπίδια μια σίγουρη νίκη.

Ανάλογη είναι και η ερυθρόλευκη αρθρογραφία: ότι χάσαμε ένα δικό μας παιχνίδι και δώσαμε την ευκαιρία στον ανύπαρκτο ΠΑΟΚ να ρεφάρει. Λες και δηλαδή έπρεπε να γίνει το ματς την Κυριακή στην Τούμπα για να μάθουμε ότι ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα και έχει το πρωτάθλημα στην τσέπη.

Το ποδόσφαιρο είναι ωραίο, επειδή είναι απρόβλεπτο. Στην Ελλάδα αυτό το στοιχείο τείνει να εξαφανιστεί. Όλη η πιάτσα ήξερα από την Παρασκευή που έγινε ο ορισμός ότι ο Αρετόπουλος θα έτρωγε τον Παναθηναϊκό στο ματς με τον Πλατανιά. Καμία έκπληξη δεν προκάλεσαν οι αποφάσεις του.

Όλοι ξέραμε από ποδοσφαιρικής πλευράς ότι ο Ολυμπιακός δεν θα έχανε στην Τούμπα. Δεν είχε ο ΠΑΟΚ τις δυνατότητες σαν ομάδα για να τον κοντράρει και να τους χτυπήσει. Πολύ περισσότερο όταν ο Δώνης έπαιξε ελεύθερα και ανοιχτά και ουσιαστικά του έδωσε το ματς στο πιάτο.

Και δεν φταίει η πουτάνα η μπάλα για το 1-1 που έγινε στη μοναδική οργανωμένη επιθετική προσπάθεια των γηπεδούχων. Φταίει η χαλάρωση και η υπεροψία των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού, που κατά κανόνα στο ποδόσφαιρο δεν μένε ατιμώρητη.

Είδαμε αυτό που περιμέναμε
Δεν γίναμε, λοιπόν, σοφότεροι από τα 180 ποδοσφαιρικά λεπτά την Κυριακή το βράδυ. Αυτά που περιμέναμε είδαμε κι αυτά που περιμέναμε διαβάσαμε στη συνέχεια. Κι από τη στιγμή που όλα λίγο ή πολύ είναι γνωστά και αναμενόμενα, δεν υπάρχει και ενδιαφέρον. Ούτε από την πλευρά των νικητών ούτε από την πλευρά των χαμένων.

Εύλογο είναι, λοιπόν, στην πιο εύκολη και προβλέψιμη σεζόν από καταβολής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής ο Ολυμπιακός να κάνει αρνητικό ρεκόρ στο Καραϊσκάκης με μόλις 13.534 εισιτήρια με την Κερκυρα

Παράδοξο, αλλά απόλυτα κατανοητό ο ηγέτης της "Πράσινης Συμμαχίας", Γιάννης Αλαφούζος, να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη μόλις 656 Παναθηναϊκών! Από τις 40.000 χιλιάδες μέλη που κατ' αρχήν υπολόγιζε ο αριθμός δεν έφτασε ούτε τις 9.000 χιλιάδες.

Από τα 3.500 που είχαν δικαίωμα ψήφου, πήγαν στις κάλπες κάτι παραπάνω από χίλιοι και τελικά τον Αλαφούζο τον τίμησαν με τον σταυρό προτίμησης τους μόλις 656.

Η αλαζονεία του Βαγγέλη Μαρινάκη (βλέπε "σκουπίδια") καταρχήν και η αδυναμία του Γιάννη Αλαφούζου είναι πολύ πιο ισχυρές σε ότι έχει να κάνει με τις επιπτώσεις ακόμα και από την κρίση.

Να μη ξεχνάμε ότι ο βασικός λόγος που "έπρεπε" να φύγει ο Τζίγκερ από τον Παναθηναϊκό ήταν ότι δε μπορούσε να πολεμήσει το παρασκήνιο.

ΠΗΓΗ: Sport24.gr