Το παιχνίδι, πλην της ισοφάρισης στα τελευταία λεπτά, δεν επιφύλαξε τακτικές και αγωνιστικές συγκινήσεις με τον Ολυμπιακό να αποδεικνύει την ποιοτική του ανωτερότητα και τον Δώνη να προβληματίζεται για την εφαρμογή του 4-4-2 απέναντι σε ομάδες ανώτερου επιπέδου από τον ΠΑΟΚ.

4-4-2 vs 4-3-3

Ο Δώνης, όπως προέβλεπαν τα ρεπορτάζ, χρησιμοποίησε τον Σαλπιγγίδη στο δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής σε μία προσπάθεια ανασταλτικής ενίσχυσης της δεξιάς πλευράς, εκεί που ο Ετό αποδεδειγμένα ταλαιπωρείται από σοβαρούς και ταλαντούχους αντιπάλους. Ο Σαλπιγγίδης έδωσε το απαραίτητο πλάτος στην ομάδα και προσπάθειες στον Ετό, για όσο άντεχε. Από την άλλη η τοποθέτηση του Λόρενς στην επίθεση και η παρουσία μόνο δύο αμυντικών μέσων στο κέντρο (εκ των οποίων ο ένας ο soft Φωτάκης) είχε ως αποτέλεσμα:

  • την μη συνοχή των γραμμών
  • την κούραση των Σάλπι και Κάτσε που «έπαιξαν για δύο» στην άμυνα
  • την επικράτηση του Ολυμπιακού στον χώρο του κέντρο με τους 3 vs 2 χαφ στην μεσαία γραμμή και τις βοήθειες που έδιναν οι Φουστέρ/Αμπντούν σε σχέση με τους Σάλπι/Ρόμπερ που έπαιζαν στην γραμμή
  • την έλλειψη συνδετικού κρίκου χαφ-επίθεσης (ρόλο που έχει ο Φωτάκης στο ασύμμετρο 4-4-2) που οδήγησε σε πάρα πολλά γεμίσματα από την άμυνα
Από την άλλη ο Ζαρντίμ επιστράτευσε μία τακτική χωρίς πολλά ρίσκα με το κλασσικό του 4-3-3 και τους Φουστέρ/Αμπντούν στα φτερά με ξεκάθαρες οδηγίες να βοηθούν στην πίεση των αντιπάλων χαφ σε μία προσπάθεια ανάκτησης της μπάλας και επιβολής του ρυθμού.
 
Για να επιτύχει η παραπάνω τακτική ο Ζαρντίμ έδωσε οδηγίες για πίεση πιο ψηλά από ότι μας είχε συνηθίσει μέχρι σήμερα – ίσως γνωρίζοντας τις σημαντικές τεχνικές αδυναμίες των αμυντικών του ΠΑΟΚ – κάτι που είχε ως αποτέλεσμα τα πολλά λάθη του ΠΑΟΚ και την δημιουργία φάσεων για τον Ολυμπιακό ως συνέπεια των λαθών αυτών.
 

Θέμα ποιότητας

 
Πλην της τακτικής επικράτησης του Ολυμπιακού στο μεγαλύτερο κομμάτι της αναμέτρησης, ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι υπερτερεί σε ατομική ποιότητα του ΠΑΟΚ, όπως και όλων των ομάδων της Σούπερ Λίγκα. Η ηγετική εμφάνιση του Τζιμπούρ που έκανε σχεδόν τα πάντα, μαζί με την παρουσία του Αμπντούν στο άκρο του ανεπαρκή Ετό ήταν αρκετά για να καταδείξουν την διαφορά ποιότητας και να δημιουργήσουν συνθήκες επικράτησης του Ολυμπιακού, παρά το τελικό αποτέλεσμα.
 

Τα στατιστικά της αναμέτρησης από το επίσημο site της Superleague. Ξεχωρίζουν τα πολλά λάθη εκατέρωθεν αλλά και τα ανεπιτυχή γεμίσματα.

 

4-2-3-1 vs 4-3-3

 
Για τα τελευταία 25 λεπτά του αγώνα ο Δώνης, αφού διέγνωσε τα προβλήματα του ΠΑΟΚ στα χαφ, επιστράτευσε τον Λάζαρ από τον πάγκο και το 4-2-3-1 για πρώτη φορά φέτος. Η παρουσία 3 μέσων στον άξονα σε συνδυασμό με την καλή φυσική κατάσταση του ΠΑΟΚ (δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα σκοράρει συνεχώς στο 2ο ημίχρονο) αλλά και την υπερβολική χαλάρωση του Ολυμπιακού, έφτασε στο τελικό 1-1 με το killer instict του Αθανασιάδη να κάνει την εμφάνιση του. Ο Ολυμπιακός μείωσε την πίεση στον αντίπαλο του και εκτέθηκε από την αδύναμη αμυντικά πλευρά του -την πλευρά που στηρίζει την πλειονότητα των επιθετικών προσπαθειών του.
 

Συμπέρασμα

 
Η εμφάνιση του Ολυμπιακού, παρά το 1-1, ήρθε να αποδείξει την ξεκάθαρη ποιοτική ανωτερότητα των ερυθρολεύκων αλλά και τα προβλήματα του 4-4-2 του ΠΑΟΚ απέναντι σε καλύτερες ομάδες από τον ΠΑΟΚ. Ο δικέφαλος δεν έχει ακόμα τα αγωνιστικά στοιχεία που επιβάλλει η απαιτητική εφαρμογή του βρετανικού 4-4-2 που ονειρεύεται Δώνης (ικανά εξτρέμ, mobile σετ επιθετικών, πολυσύνθετοι κεντρικοί μέσοι) αν και ο Δώνης είναι ξεκάθαρο ότι θα δουλέψει σε αυτή την κατεύθυνση με την οικονομική αρωγή του Σαββίδη.
 
Από την άλλη ο Ολυμπιακός αρχίζει να αφομοιώνει το control παιχνίδι του Ζαρντίμ και με άξονα την ατομική ποιότητα των παικτών του οδεύει με στόχο το αήττητο ρεκόρ στην Σούπερ Λίγκα. Τζιμπούρ και Αμπντούν βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση και κάνουν την διαφορά, έστω και αν τα μεταγραφικά λάθη του καλοκαιριού και η… ολίγον χαλάρωση ακόμα χαλούν την εικόνα μίας ομάδας που έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα σε αγωνιστικό επίπεδο με τις κατάλληλες προσθήκες.


ΠΗΓΗ: Overlap.gr