Είδα το απόγευμα της Κυριακής το παιχνίδι Βέροια - Παναθηναϊκός. Και το βράδυ την ταινιάρα που έδειξε η Nova σε πρεμιέρα, το «The Grey». Στο ματς, ο Ηλίας Ιωάννου κατασπάραζε τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού σαν «κυρίαρχο αρσενικό» και οι συμπαίκτες του ήταν άξιοι συμπαραστάτες του στο φαγοπότι. Στην ταινία, ο Λίαμ Νίσον προσπαθούσε να μείνει ζωντανός αυτός και οι υπόλοιποι που επέζησαν από το αεροπλάνο που συνετρίβη, μέσα στο πολικό ψύχος, την πείνα, την κούραση, τους τεράστιους λύκους.

Ο Παναθηναϊκός δεν τα κατάφερε κόντρα στους «λύκους» της Βέροιας, όσο για τον Λίαμ Νίσον και την παρέα του δεν λέω περισσότερα για να μην γίνω σποϊλεράς και με βρίζετε όσοι δεν το έχετε δει. Να το δείτε όμως, για να καταλάβετε ότι οι λύκοι δεν είναι πάντα φιλαράκια μας, όπως έγινε με τον Κέβιν Κόστνερ και το «Χορεύοντας με τους Λύκους», ότι δεν χρειάζονται απαραίτητα εντυπωσιακά οπτικά εφέ, κυνηγητά με αυτοκίνητα και πιστολίδια για να κρατάνε τον θεατή πραγματικά στην τσίτα για πάνω από μιάμιση ώρα και επίσης ότι ο Λίαμ Νίσον είναι πραγματικά ένας τεράστιος ηθοποιός, που μπορεί με μια ματιά απόγνωσης, φόβου, σιγουριάς ή αποφασιστικότητας να πει πάνω από 1000 λέξεις. Διάφορες σταρούμπες της κακιάς ώρας θα έπρεπε να μελετάνε καρέ - καρέ τις ταινίες και τις ερμηνείες του, μπας και γίνουν επιτέλους ηθοποιοί και πάψουν να είναι σαχλαμπούχλες.

Επίσης αρκετοί παίκτες του Παναθηναϊκού θα πρέπει να δουν και να ξαναδούν το πώς τέλειωσε τις φάσεις που του παρουσιάστηκαν ο Ηλίας Ιωάννου (ακούς παιδί μου Τοτσέ;), πώς κάνεις φύλλο και φτερό την αντίπαλη άμυνα, συγκλίνεις και εκτελείς (ακούς Λάζαρε;), πώς κάνεις «υδραυλικά» και σπας τα άλατα δυο αμυντικών με μια ντρίπλα όπως ο Ολαϊτάν (ακούς Σισοκό;), πώς μπορείς στα 34 και τα 36 σου, ηλικίες όπου ζουν και βασιλεύουν ο Καφές και ο Γεωργέας, να κάνεις πλάκα στους πολύ νεώτερους, πολύ καλύτερα αμειβόμενους και πολύ πιο διαφημισμένους αντιπάλους (ακούτε εσείς οι υπόλοιποι;). Πώς προετοιμάζεις ένα παιχνίδι φροντίζοντας κάθε λεπτομέρεια όπως έκανε ο κ. Καλαϊτζίδης αντί να το αφήσεις στην κλάση των παικτών σου, την ποιότητά τους και το ειδικό βάρος της πράσινης φανέλας (ακούς Χουάν;)

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε ούτε έναν «Λίαμ Νίσον», ούτε έναν να βγει μπροστά στη δύσκολη στιγμή και να συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους στον αγώνα για επιβίωση, η Βέροια είχε 4-5 αποφασισμένους να μαρκάρουν την περιοχή τους, να διώξουν τους παρείσακτους, να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό, να επιβιώσουν στο κρύο και την κατηγορία. Δεν ξέρω πώς θα βρει τους γηπεδούχους το φινάλε της χρονιάς, ούτε πώς θα βρει τους πράσινους - έχουμε δρόμο ακόμα. Αντιθέτως ξέρω το φινάλε του «The Grey», το οποίο ήταν αριστουργηματικό όπως ολόκληρη η ταινία, αλλά είπαμε, δεν θα σας χαλάσω τη μαγεία της ταινίας.

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr

Απόψεις Ποδόσφαιρο SPORTS