Μετά τη γιορτινή αναστάτωση, οι ρετρό ιστορίες επιστρέφουν στη μέρα τους, Τρίτη, με ένα επίκαιρο(;) θέμα. Τόσο επίκαιρο, που διαδραματίζεται ...καλοκαίρι, ενώ έξω από το γραφείο που συγγράφω αυτό το πόνημα χιονίζει!

Η επικαιρότητα έγκειται στον Ρότσα, που εμείς, η γενιά μου, τον γνώρισε ως Μπουμπλή. Πρώτα, δηλαδή, ήταν Μπουμπλής και μετά έγινε Ρότσα, έστω κι αν ακόμα υπάρχουν κάποιες ...υποψίες, ότι πριν γίνει Μπουμπλής ήταν και πάλι Ρότσα. Μπέρδεμα! Τέλος πάντων, εμείς στα Γιάννενα δεν τα σκαλίζαμε αυτά, γιατί ξέραμε ότι βρωμάγανε. Πρώτοι διδάξαντες ήμασταν στους Αργεντίνους κι όταν χοροπηδάς με Κοντογιωργάκη, Γκλασμάνη, Μοντέζ, Αλβαρέζ, Λίσα και Παστερνάκη, δεν σε παίρνει να «χαλιέσαι» με έναν Μπουμπλή. Απλώς, ζούσαμε το όνειρο της «Μεγάλης Ελλάδας», που έφτανε μέχρι τη Γη του Πυρός (ή του ...Πειραιώς).

Διαβάστε τη συνέχεια στο gazzetta.gr