Τι κοινό έχουν ο Γκάλης και ο Πάμπλο Γκαρσία;

Εμένα αυτό το σκηνικό που γίνεται τόσο καιρό με τον Πάμπλο Γκαρσία έφερε στο μυαλό μου εκείνη την παλιά ιστορία με τον Γκάλη. Πώς, δηλαδή, ήρθε έτσι το πράγμα και από μια κόντρα με τον προπονητή του, κρέμασε τα παπούτσια του.

Κατ’ αρχήν, δεν λέω ότι είναι ίδια μεγέθη ο Γκάλης με τον Γκαρσία. Δεν τους βάζω στη ζυγαριά, δηλαδή. Άλλο ο ένας, άλλο ο άλλος. Ούτε ισχυρίζομαι ότι αυτό που έγινε στην περίπτωση του ενός ισχύει και για τον άλλον. Όχι. Και μπορεί να είναι λίγο τραβηγμένη η σύγκριση. Απλά, όπως εξήγησα, θυμήθηκα πέντε πράγματα με αφορμή όσα ακούγονται κι όσα διαβάζουμε αυτές τις μέρες για Δώνη – Γκαρσία στον ΠΑΟΚ.

Δεν ήταν το πρώτο βιολί

Στις 18 Οκτωβρίου 1994, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έδινε ματς με τους Αμπελόκηπους στο Μετς. Και ο Κώστας Πολίτης είχε πάει τότε προπονητής στην ομάδα μετά από παρέμβαση του παικταρά Γκάλη, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονταν άνθρωποί του.

Ο Γκάλης είχε πατήσει τα 37, δεν είχε πάρει απόφαση ακόμα να σταματήσει κι από την άλλη έβλεπε να περιθωριοποιείται στον Παναθηναϊκό. Να μην είναι το πρώτο βιολί. Και ο Πολίτης να μην τον βάζει να παίζει πολύ.

Έφυγε από το γήπεδο

Ο Παναθηναϊκός σε εκείνο το ματς έκανε περίπατο. Και μόλις η διαφορά είχε ξεπεράσει τους 20 πόντους, ο Πολίτης λέει στον Γκάλη που καθόταν από την αρχή στον πάγκο, "έλα, μπες κι εσύ τώρα". Ο Γκάλης αρνείται και σηκώνεται και φεύγει από το γήπεδο.

"Με 37χρονο στην πεντάδα"

Από τότε μεσολάβησαν πολλά που δεν είναι της παρούσης. Δεν ξανάπαιξε μπάσκετ ο Γκάλης, όμως. Κάποια στιγμή τότε, μάλιστα, σύμφωνα πάντα με τα παλιότερα δημοσιεύματα, είχε έρθει κι άλλο ένα κτύπημα. Όταν ρωτήσανε σχετικά τον Κώστα Πολίτη, αυτός φέρεται να είπε: "Πάλι τα ίδια με ρωτάτε; Ποιος είναι ο Γκάλης; Από πότε πρέπει να ξεκινάω έναν 37χρονο στην πεντάδα;".

Πικραμένος…

Και τον Σεπτέμβρη του 1995 ανακοίνωσε ότι τα παρατάει. Ότι κρεμάει τα παπούτσια του. "Φεύγω πικραμένος", είπε. Άδοξο τέλος για τον μεγάλο Γκάλη της Εθνικής Ελλάδας, του Άρη, του Παναθηναϊκού. Μεγαλούργησε ο άνθρωπος, που πρόσφατα προτάθηκε και για το Hall of Fame.

Στα ίσια του

Και πάμε παρακάτω. Όπως ξεκαθάρισα από την αρχή, δεν λέω ότι οι δυο ιστορίες είναι ίδιες. Έχουν κάποιες ομοιότητες, αλλά και αρκετές διαφορές. Μην κολλάμε σ’ αυτό, όμως. Εμείς, άλλωστε, παίρνουμε αφορμή από την επικαιρότητα και λέμε τι συμβαίνει συχνά στα αποδυτήρια των ομάδων.

Από τα ρεπορτάζ, λοιπόν, καταλαβαίνεις ότι οι λόγοι που ο Δώνης δεν βάζει τόσο καιρό τον Γκαρσία είναι αγωνιστικοί. Ο Πάμπλο έχει πιάσει πλέον τα 36 του χρόνια, έχει φορτωθεί τραυματισμούς το τελευταίο διάστημα κι έχει βαρύνει. Κι ενώ ο προπονητής τον βρίσκει ανέτοιμο, ο Γκαρσία έχει άλλη άποψη: "Για να φορμαριστώ, θέλω παιχνίδια. Αν δεν αγωνίζομαι, πώς θα έρθω στα ίσια μου;".

Για να καλμάρει και ο κόσμος

Έγινε, λοιπόν, μέγα θέμα. Άλλο ότι κόπασε λίγο η κατάσταση μετά τα μηνύματα Σαββίδη ότι "βρείτε τα εδώ και τώρα". Κι έτσι θα καλμάρει και λίγο ο κόσμος. Το αν, όμως, θα λυθεί και πραγματικά αυτό το ζήτημα μεταξύ προπονητή - παίκτη είναι κάτι που θα το δούμε στο άμεσο μέλλον. Στην πράξη, όχι στα λόγια και στις ανακοινώσεις.

Ποιος πάγκος;

Ο παικταράς, λοιπόν, ο κάθε παικταράς σε οποιοδήποτε σπορ για να την πάμε και παραπέρα την κουβέντα, δεν μπορεί να δεχτεί ότι θα μείνει έξω από το παιχνίδι. Ότι θα κάθεται στον πάγκο και στην εξέδρα. Δεν γίνεται αυτό. Είμαι ο Γκάλης, σου λέει. Και στα 37 μου μπορώ. Κι όταν λέμε για Γκάλη μιλάμε ίσως για τον κορυφαίο αθλητή που έχει περάσει από την Ελλάδα. Κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον. Και σωστά λένε στο μπάσκετ ότι έπρεπε να υπάρχει "γκαλόσημο".

Σε Μίλαν και Ρεάλ

Από την άλλη, για να έρθουμε στο τωρινό περιστατικό, ο Πάμπλο Γκαρσία σαν ποδοσφαιρικό μέγεθος είναι από τους κορυφαίους ξένους παίκτες που έχουν περάσει ποτέ από το ελληνικό πρωτάθλημα. Πόσους ξέρετε εσείς που να έχουν φορέσει την φανέλα μιας Μίλαν, μιας Ρεάλ Μαδρίτης και με τόσες συμμετοχές στην Εθνική Ουρουγουάης; Και, μάλιστα, μόλις στα 31 τους να έρθουν στην Ελλάδα; Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι.

Ο φυσικός ηγέτης

Και μπορεί κατ’ άλλους να έχει και τις ιδιορρυθμίες του ο Γκαρσία, όμως οι ΠΑΟΚτσήδες πίνουν νερό στο όνομά του. Τον έχουνε πολύ ψηλά. Τον βλέπουνε σαν τον φυσικό ηγέτη της ομάδας. Τον ασυμβίβαστο, τον σκληρό λίντερ, τον άνθρωπο που καθρεφτίζει την ψυχή της ομάδας. Και γι’ αυτό πολλοί σου λένε ότι "εγώ θέλω τον Πάμπλο στην ενδεκάδα ακόμα και με μισό πόδι".

Με Μουρίνιο ή Ομπράντοβιτς

Και είναι και κάτι ακόμα που μπορεί να σκέφτεται ένας παίκτης υψηλής κλάσης που τα έχει τα χρονάκια του. Άλλο, σου λέει, να με τελειώσει ένας Μουρίνιο κι άλλο ένας προπονητής που δεν είναι στα δικά μου κυβικά σαν όνομα. Άλλο να μου πει "πρέπει να φύγεις από το μπάσκετ" ένας Ομπράντοβιτς κι άλλο ένας κόουτς που δεν έχει την δικιά μου ακτινοβολία.

Τέλος πάντων. Στην περίπτωση Γκαρσία – Δώνη – ΠΑΟΚ όλα είναι ανοιχτά. Κι αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι εκτονώνεται το εκρηκτικό κλίμα, η κατάσταση ηρεμεί και ο Γκαρσία συνεχίζει κανονικά στην ομάδα. Για την ώρα…