Θαρρείς και ο Άρης που είδαμε στον Πλατανιά με αυτόν που είδαμε κόντρα στον Παναθηναϊκό ήταν δύο διαφορετικές ομάδες! Και ήταν, εδώ που τα λέμε...

Στον Πλατανιά είδαμε έναν Άρη νωθρό, υποτονικό, ασύνδετο και με ...έντεκα φανέλες σκορπισμένες στο χορτάρι. Μηδέν πάθος, κανένα πλάνο, χωρίς αποφασιστικότητα.

Κόντρα στον Παναθηναϊκό είδαμε ...άλλη ομάδα. Έναν Άρη που ξεχείλιζε από πάθος, είχε τσαμπουκά, που έβαλε τα πόδια του στη φωτιά, έβγαλε πείσμα, επέμεινε παρά το χαμένο πέναλτι και στο τέλος δικαιώθηκε. Ο χθεσινός Άρης έπεισε ότι μπορεί να κρατηθεί στην κατηγορία και στο τέλος νομίζουμε ότι αυτό θα γίνει.

Γιατί όσο μέτριο κι αν είναι το ρόστερ του, όταν αναδεικνύει τα παραπάνω στοιχεία είναι καλύτερο από αρκετών άλλων ομάδων που βολοδέρνουν στα χαμηλά πατώματα της βαθμολογίας. Το ζητούμενο είναι γιατί οι παίκτες του Αρη έπαιζαν χθες με το "μαχαίρι στα δόντια" και στα υπόλοιπα ματς παρουσιάζουν συμπτώματα ...οχαδερφισμού;

Σύμφωνοι, διαφορετικό είναι το κίνητρο με τον Παναθηναϊκό και διαφορετικό με τον Πλατανιά. Αν και στη θέση τους οι παίκτες του Άρη δεν δικαιούνται να κάνουν τέτοιους διαχωρισμούς. Συνεπώς, πρέπει όλα τα ματς από εδώ και πέρα να τα αντιμετωπίσουν σαν ντέρμπι. Και δεν είναι μόνο θέμα προπονητή να σκέφτονται έτσι...

Κάτι άλλο που θαρρούμε ότι έπαιξε ρόλο στη μεταμόρφωση του Άρη χθες ήταν και το γεγονός που συνέβη μεσοβδόμαδα. Για το "ντου" των οργανωμένων στο Ρύσιο μιλάμε. "Ντου" ήταν και όχι ...φιλική επίσκεψη.

Μίλησαν τους παίκτες στην ...οπαδική γλώσσα και τους είπαν πράγματα που δεν γράφονται. Εκ τους αποτελέσματος φαίνεται ότι στα αποδυτήρια το πήραν το μήνυμα. Και ο Αγιος φοβέρα θέλει, που λέμε. Η κατάσταση λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον Άρη ήταν τέτοια που δεν φαινόταν πως αλλιώς πορούσε να αντιστραφεί το κλίμα. Κάποιος έπρεπε να ταράξει τα νερά, να ανάψουν λίγο τα αίματα. Ανέλαβαν αυτό να το κάνουν οι οργανωμένοι, παρότι δεν είναι δουλειά τους. Τέλος πάντων...

Επειτα, το πανό που ανήρτησαν στη θύρα 1 ("Αρη παίξε την μπάλα της ζωής σου...") έβαλε κι αυτό το χεράκι του στη μεταμόρφωση των παικτών. Τη συνέχεια του μηνύματος τη γνωρίζετε, συνεπώς καταλαβαίνετε τι θέλουμε να πούμε...

Η ουσία είναι ότι οι οπαδοί πέτυχαν το σκοπό τους. Γυάλιζε το μάτι των παικτών χθες, έπαιξαν σαν να ήταν το τελευταίο τους παιχνίδι. Επαιξαν σαν οπαδοί. Ετσι οφείλουν να αντιμετωπίσουν και τα επόμενα. Το καθένα σαν είναι το τελευταίο. Απέδειξαν ότι μπορούνε.

Σε ότι αφορά το θέμα με την ΕΠΟ και τη Λίγκα για τις 45 δόσεις, όσο καίγεται να βρεθεί λύση ο Άρης, άλλο τόσο καίγονται και εκείνοι. Διότι και το ελληνικό πρωτάθλημα έχει ανάγκη τον Άρη. Μεγάλη μάλιστα. Εκτός αν υπάρχουν πολλές ομάδες στην Ελλάδα με τη δυναμική του Αρη, παρά τα συσσωρευμένα προβλήματα, που μπορεί να μαζεύει 20.000 κόσμο. Αν δεν βρεθεί λύση, όχι μόνο θα χάσει (και) το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά θα χάσουν κι όλοι τα λεφτά τους...

Οπαδοί Άρης Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS