Δεν είναι χθεσινό το φαινόμενο στην ΑΕΚ. Της συμβαίνει πιο πολύ από ποτέ στη διάρκεια των τελευταίων ετών, από το περασμένο καλοκαίρι, να συμπεριφέρεται, στο αγωνιστικό της τμήμα, σαν ερασιτεχνικό σωματείο. Οσο περισσότερο μεγαλώνει το ιδιοκτησιακό κενό, όσο πιο δύσκολη γίνεται η οικονομική κατάσταση, όσο περισσότερο απουσιάζει το αφεντικό, τόσο μεγαλύτερα γίνονται τα προβλήματα, τόσο πιο έντονη και η αναρχία.

Είτε συμφωνεί κανείς με τις επιλογές, στην τακτική, τη διάταξη ή τα πρόσωπα, είτε όχι, ο Εβαλντ Λίνεν είναι ένας κανονικός, αυθεντικός προπονητής. Και μάλιστα της κατηγορίας που είναι συμβατή με τη βασική σημερινή ανάγκη της ΑΕΚ: είναι αυτόφωτος. Δεν έχει ανάγκη από ένα μπράτσο για να ακουμπάει, ούτε από έναν υποστηρικτή για να τον ωθήσει να βγει στο φως της ευθύνης και να την αναλάβει. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, αλλά και επειδή κουβαλάει μια τρέλα, αυτή που τον ώθησε στην επιλογή να αναλάβει την ΑΕΚ σε αυτή την κατάσταση και μαζί το ρίσκο να χρεωθεί ιστορικά τον υποβιβασμό της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προοπτική της καριέρας του, ο Λίνεν είναι κάτι παραπάνω από κατάλληλος για τη θέση του προπονητή. Δεν είναι όμως αρκετός. Δεν μπορεί να είναι αρκετός όταν δεν υπάρχουν ούτε τα αυτονόητα.

Διαβάστε περισσότερα στο gazzeta.gr

Λίνεν Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague SPORTS