Ο Φάμπρι ήταν ένας κλόουν. Ήλθε και παρήλθε. Διερχόμενος, όπως όλοι οι κλόουν στα πανηγύρια. Εκλήθη, έδωσε την παράστασή του, γελάσαμε ή δεν γελάσαμε, εν πάση περιπτώσει πήγε στην ευχή. Δεν ξέραμε τίποτα γι’ αυτόν, πριν. Πιθανότατα δεν θα μάθουμε τίποτα γι’ αυτόν, μετά. Ο Αλαφούζος, για το αδίκημα της πρόσληψης, διεκδικεί το συζητήσιμο ελαφρυντικό της φρικαλέας άγνοιας. Ισως και της απόγνωσης στην οποίαν ευρισκόταν όταν του σέρβιραν αυτό το φρούτο.

Διαβάστε όλο το σχόλιο στο gazzetta.gr