Δέλλας, ο τζόγος των τυχοδιωκτών!

Την ποδοσφαιρική αξία του Τραϊανού Δέλλα τη γνωρίζω, τη γνωρίζουμε.

Την προπονητική του δεν την ξέρει κανένας, αφού δεν έχει ακόμα ξεκινήσει τέτοια καριέρα. Συνεπώς, η μόνη λογική εξήγηση της επιλογής του, από εκείνους που παριστάνουν τη διοίκηση στην ΑΕΚ, αφορά την προσωπικότητά του, το ειδικό του βάρος στην Ενωση και στην Εθνική, όσο ακόμα αγωνιζόταν...

Ο Δέλλας, απαντώντας θετικά στην «πρόσκληση σωτηρίας», μπορεί να αποδειχτεί άριστος και να εξελιχθεί μετά από χρόνια σε Μουρίνιο, μπορεί όμως να αποδειχτεί και ακατάλληλος. Ωστόσο, τέτοια ζητήματα δεν απασχόλησαν όσους του έκαναν κρούση.

Η πρόταση προφανώς είχε να κάνει με την ανάγκη (τους) να μπει στα αποδυτήρια για μερικές ημέρες κάποιος που η παρουσία του ?λόγω του ποδοσφαιρικού του κύρους- θα εμπνεύσει σεβασμό στο «νηπιαγωγείο» του ρόστερ...

Δεν λέω, χρειάζεται κι αυτό, αλλά χρειάζεται και στοιχειώδης προπονητική καθοδήγηση. Και με την επιλογή Δέλλα εν όψει Πανθρακικού και (ό,τι κι αν γίνει την Κυριακή) Ατρομήτου, εκείνοι που παριστάνουν τους διοικούντες στην ΑΕΚ φαίνεται να συμφωνούν με την άκρως επιπόλαια άποψη «σιγά μη χρειαζόμαστε και προπονητή για να νικήσουμε»...

Ξαναλέω, ο Δέλλας ίσως και να εξελιχθεί στον μεγαλύτερο σύγχρονο προπονητή. Κανένας δεν γνωρίζει τα μελλούμενα. Από το «μπορεί», ωστόσο, μέχρι το απίστευτο ρίσκο να καθοδηγήσει αυτήν την ΑΕΚ στους τελικούς για την παραμονή ή τον υποβιβασμό, η απόσταση είναι χαώδης. Και ο τζόγος των τυχοδιωκτών, που παριστάνουν τη διοίκηση στην ΑΕΚ, απίστευτος...

Απίστευτος και αφελέστατη η σκέψη (αν τους πέρασε από το μυαλό) ότι με τον «Κολοσσό» παρόντα, αν τυχόν στραβώσουν εντελώς τα πράγματα, θα γλιτώσουν άβρεχτοι...

ΥΓ.: Τι φινάλε ήταν αυτό στο μπάσκετ και στο Τσάμπιονς Λιγκ; Τι «παλιός» και «εξάστερος» ήταν ο «νέος» Παναθηναϊκός! Τι κατάθεση ψυχής έβγαλαν οι «πράσινοι» απέναντι στην Μπαρτσελόνα! Κι ας είναι ποιοτικά τόσο κατώτεροι σε σχέση με τις ομαδάρες που είχε ο Ομπράντοβιτς και το έκαναν τότε...

Κι επιπλέον, πόσο απίστευτο είναι το ποδόσφαιρο όταν φτάνεις στο 90' να προκρίνεσαι στα ημιτελικά και στις καθυστερήσεις, με δύο γκολ, να προκρίνεται ο αντίπαλος! Τι εναλλαγή συναισθημάτων! Μπορεί να γίνεται κάθε 10-15 χρόνια (όπως το '99 η Μάντσεστερ Γ. με την Μπάγερν), αλλά όταν συμβαίνει, μένει ανεξίτηλα χαραγμένο...

Πηγή: Goal