Η ζωή κύκλους κάνει

Απλά κάνοντας μια έρευνα αγοράς, ακόμη και στο ζιγκολίκι υπάρχει θέμα, αφού εγώ που δεν έχω κλείσει ακόμη τα 38 θα πρέπει να ανέβω μέσο όρο ηλικίας γιατί οι θείες προτιμούν τα πιπινάκια. Για να βγει το χαρτζιλίκι, πρέπει να βρω 70χρονή.

Δύσκολες εποχές δε λέω, αλλά καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή. Ή μάλλον, υπάρχουν πολλές δουλειές που γίνεται προσπάθεια για να γίνουν ντροπιαστικές. Όπως για παράδειγμα, να είσαι γιατρός σε δημόσιο νοσοκομείο.

Στη ζωή μου δεν είχα ξανακάνει χειρουργείο και έκανα μία έρευνα για να δω ποιος είναι ο καλύτερος γιατρός στη πόλη για να μου κάνει την επέμβαση. Με έπεισε τελικά ο φίλος μου ο Λευτέρης Σμαρόπουλος – παιδοχειρούργος του Ιπποκράτειου – πως ο καλύτερος για να μου κάνει την επέμβαση είναι ο Γιώργος Φραγκανδρέας, επίσης του Ιπποκράτειου.

Ενώ με το ταμείο μου έχω δικαίωμα να πάω σε οποιαδήποτε ιδιωτική κλινική και να κάνω εκεί την επέμβαση, προτίμησα το δημόσιο νομίζοντας πως παίρνω ένα ρίσκο έχοντας ακούσει διάφορα το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Τελικά η επέμβαση έγινε και μία μέρα μετά πήγα σπίτι μου.

Πριν πάω σπίτι μου, έπιασα μία κουβέντα με τον γιατρό που με εγχείρησε. Κατάλαβα, πως με τη συμπεριφορά της η Πολιτεία, θέλει να τον οδηγήσει εκτός Δημόσιας Υγείας. Για να αντιληφθείτε το μέγεθος της μαλακίας που επικρατεί, ο άνθρωπος αυτός αμείβεται με 5 ευρώ την ώρα στο χειρουργείο. Μου έπεσαν τα μαλλιά.

Και δεν μιλάνε για έναν άνθρωπο 35 ετών, αλλά για έναν 50άρη που θεωρείται πολύ καλός στο είδος του.

Κάποιοι θα ξεκινήσουν την κουβέντα για φακελάκια και άλλα, όμως εγώ είμαι κατά των γενικεύσεων. Εμένα, ο άνθρωπος αυτός δε μου ζήτησε ούτε ευρώ και φρόντισε για την υγεία μου χωρίς να κερδίσει τίποτα. Και σαν κι αυτόν υπάρχουν πολλοί που αντιστέκονται στην λαίλαπα που μας έχει βρει.

Το ερώτημα πλέον είναι το εξής απλό. «Αυτοί οι άνθρωποι πόσο θα αντέξουν»; Και αυτό το ερώτημα, υπάρχει για όλους τους κλάδους.

Επειδή έπιασα το κομμάτι των δημόσιων νοσοκομείων, οι νοσοκόμοι – ες που κάνουν εφημερίες, αμείβονται με 2 ευρώ την ώρα, ενώ δεν έχουν πλέον τα βασικά αναλώσιμα για να δουλέψουν. Ας μην τους ξεχνάμε και αυτούς, γιατί μόνο να γκρινιάζουμε ξέρουμε.

Και πάμε στα δικά μας. Μία εβδομάδα που αποτοξινώθηκα από ΠΑΟΚ δεν έγινε και κάτι το συγκλονιστικό. Το μόνο που αισθάνθηκα, είναι πως ο Σαββίδης ενδέχεται να δώσει ρόλο στον Ζαγοράκη. Και ουσιαστικά, μόνο ο ίδιος γνωρίζει ποιος θα είναι αυτός.

Βέβαια το κακό για τον Ζαγοράκη, είναι το κλίμα που περνάνε οι υποστηρικτές του για αυτόν. Δηλαδή ότι ενδέχεται να γίνει ο υπερσύμβουλος Σαββίδη, πως ενώ τον πιέζει ο μεγαλομέτοχος αυτός αρνείται και διάφορα άλλα που ουσιαστικά μειώνουν τον ίδιο.

Κανένας Σαββίδης δεν θα υποβάθμιζε τον ρόλο της διοίκησής που επέλεξε για να δώσει ρόλο υπερσυμβούλου σε κάποιον που είναι εκτός. Από αυτά που έχω καταλάβει, ο Σαββίδης θέλει να τους έχει όλους μαζί για να αυξηθεί ο βαθμός συσπείρωσης και να προχωρήσει καλύτερα το πρότζεκτ του.

Το αν μέσα από την επιλογή Ζαγοράκη αυξηθεί ο βαθμός συσπείρωσης δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω βέβαια πως θα σταματήσουν πολλοί να διοχετεύουν ψεύδη δεξιά κι αριστερά ως προς τη δημιουργία κλίματος κατά της νυν διοίκησης. Όπως και γνωρίζω πως θα υπάρξουν και άλλοι που θα ξεκινήσουν τα ξεφωνητά.

Τώρα για το κατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο σχήμα που θα εμπεριέχει μέσα Τσιστιακόφ, Βρύζα, Ζαγοράκη, ούτε αυτό το γνωρίζω. Οι δύο τελευταίοι είναι σκοτωμένοι, αλλά έχω δει στη ζωή μου τόσες ανατροπές που δεν αποκλείω να βρεθούν αγαπημένοι.

Η ζωή άλλωστε, κύκλους κάνει…

Πηγή: paok24.com