Η Γερμανία έχει ανέβει σκαλοπάτια ξανά, σε επίπεδο συλλόγων, και φέτος δείχνει την κυριαρχία της για τα καλά. Απ΄ ό,τι φαίνεται οι δυο παρουσίες της Μπάγερν σε τελικό κι άλλη μια της Σάλκε στα ημιτελικά τα τελευταία χρόνια, ήταν μόνο η αρχή.
Σε μια εποχή που ο Νότος της Ευρώπης στενάζει κάτω από μνημονιακές πολιτικές είναι αναπόφευκτο να μην επηρεαστεί και το ποδόσφαιρο. Και προσεχώς, μάλιστα, μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει ακόμα πιο φανερό.
Με λίγα λόγια, τα λεφτά πάνε στα λεφτά ως συνήθως. Η Γερμανία έχει την πιο σταθερή οικονομία στην Ευρώπη και κάνει όλο το παιχνίδι στην ευρωζώνη, ο Νότος δεν μπορεί να ρίξει πια τόσα λεφτά στο ποδόσφαιρο μέσα σε καθεστώς σκληρής λιτότητας, η Αγγλία βρίσκεται σε άλλη φάση μετά το μεγάλο και δαπανηρό πρότζεκτ των ολυμπιακών αγώνων, ενώ φέτος στην Πρέμιερ Λιγκ δεν είδαμε και ιδιαίτερο ανταγωνισμό αφού η Γιουνάιτεντ καθάρισε τον τίτλο πολύ νωρίς. Συν τοις άλλοις όλοι οι αγγλικοί σύλλογοι μείνανε εκτός Τσάμπιονς Λιγκ στις τελευταίες στροφές της διοργάνωσης.
Οι γερμανικοί σύλλογοι, λοιπόν, διαθέτουν πολύ κόσμο, έχουν γεμάτα γήπεδα, είναι σε καλή οικονομική κατάσταση, έχουν οργάνωση, ενώ κάνουν πλέον κι εντυπωσιακές κινήσεις. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη μεταγραφή του Γκέτσε στην Μπάγερν από τη Ντόρτμουντ με 37 εκατ. ευρώ, αλλά και στην πρόσληψη του Γκουαρντιόλα. Ήταν μεγάλο -και από οικονομικής πλευράς- μπαμ σε όλο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Συν τοις άλλοις, βλέπουμε ότι η Μπάγερν είναι ήδη υπερπλήρης σε όλες τις θέσεις κι έχει στον πάγκο παικταράδες, όταν η Μπαρτσελόνα δεν έχει τερματοφύλακα, μόλις τραυματίζεται ο Πουγιόλ έχει σοβαρό θέμα στην άμυνα και η Ρεάλ δεν έχει βρει έναν σέντερ φορ που να "σκοτώνει" και τα περιμένει όλα για το γκολ στα περισσότερα κρίσιμα ματς από τον Κριστιάνο.
Πόσες ομάδες στην Ευρώπη έχουν την πολυτέλεια να διαθέτουν και Ρόμπεν και Ριμπερί και Μίλερ και, και, και; Όπως βέβαια και η Ντόρτμουντ που μπορεί να αναπληρώνει απώλειες (όπως του Καγκάβα που πήγε στην Γιουνάιτεντ) και παρά ταύτα κάθε χρόνο να γίνεται πιο ισχυρή!